ჩემი ფორტეპიანო (თავი1)

დო, რე, მი, ფა, სოლ, ლა, სიმაშინ ის პერიოდი იყო,ხალხი პურის და ნავთის რიგში რომ იდგა. მთელი სასტავი ეზოში რომ 'აბირჟავებდა' მახსოვს იმ წელიწადს საატესტატოს ვაბარებდი როცა უბანში ხმა გავარდა კიკნაძე გადმოვიდაო. წარმოდგენა არ მქონდა ვინ იყო ეს ლუკა

ლილიანა თავი 2

-ჩემი წასვლის დროა... -თქვა ერეკლემ და საწოლიდან ადგა -რომელი საათია? -თვალების ფშვნეტით შევეკითხე მე -ათის ნახევარია... დღეს არ მუშაობ? ან არ სწავლობ? -სამუშაოზე მივდივარ,თუმცა ორ საათამდე დრო მაქვს... -კარგი,მე წავალ,რაღაც პატარა საქმეები

- blue - ( თავი 1 )

დასაწყისი როგორც ყოველთვის რთული დასაწერია , ყოველთვის ბანალური გამომდის , ალბათ იმიტომ რომ სწორედ დასაწყისით აინტერესებ მკითხველს , ამიტომ ხშირად ვფიქრობ თუ როგორ დავიწყო მოთხრობა ... და ბოლოს მაინც ბანალურად ვიწყებ ...

ყველგან გამოგყვები (2)

მეორე დღეს ნინა სკოლაში არ წასულა, დედამისთან ერთად დარბოდა საბუთებზე რომ მოეწესრიგებინა ყველაფერი. სახლში მხოლოდ შუადღეს მიაღწია.

კომბოსტოს არომატი /4

_ არ გაინძრე. შენ არაფერს აკეთებ _ ამბობს ჩემს ყურთან. რაღაც თანხმობისმაგვარ სიტყვას ვამბობ და ვშეშდები. ის ახლა ყურის ბიბილოს მისველებს და მცხელა, საშინლად. ჩემს წინ დგება, მე ვუყურებ როგორ იხდის მაისურს და ძირს აგდებს ჩემს შარვალთან. არ მეხება.

წითელი ტანგო

-დიახ, გვერდზე, რომ იყურებდე შემამჩნევდი. -შეთესტან ოვედი, ბიჩემის დასათვალიერებლად არ მოვსულვარ. ვღიზიანდები. -ვიცეკვტ თემა გადააქვს. მე დაბნეული ვუყურებ. -ამბობენ ტანგო დეპრესიას შველისო, ამბობს და ფეხზე მაყენებს

ის (1)

-ნეითან,-გაბრაზებულმა ქალმა ფეხი დააბაკუნა მაგრამ ბიჭს არ მოუხედავს მომცრო თეთრი სახლის კარი მიიბრახუნა. -აპატიეთ საერთოდ ასე არ იქცევა ხოლმე,-ქალმა უხერხულად გაგვიღიმა -კი როგორ არა,-ჩავისისინე მე რაზეც დედაჩემის მუჯლუგუნი მივიღე გვერდში -ესეიგი

არქანგელოზი (თავი 2)

თავის ტახტზე მოკალათებულიყო ლუციფერი და ჩაფიქრებული გადასცქეროდა მე-7 კარიბჭეს(საპყრობილეს) . მე-7 „საპყრობილე“ ჯოჯოხეთის ერთ-ერთი სადამსჯელო ადგილი იყო . ეს 7 საპყრობილე შექმნილი იყო „ 7 სასიკვდილო ცოდვის“ მიხედვით თითო კარიბჭე თითო ცოდვასთან

მკითხველის ძიებაში

ვიჯექი ფანჯარასთან და ვუყურებდი როგორ მოძრაობდა სამყარო ჩემს გარშემო,და ვგრძნობდი რომ მე ვიყავი ამ სამყაროში ზედმეტი,მინდოდა კივილი მინდოდა ყვირილი მაგრამ ვერ ვყვიროდი,ვამბობდი რომ ცხოვრება რთულია რომ ეს ყველაფერი მე მკლავდა მათი ირონიული სახეები

ანგელოზები გვიყურებენ (თავი I)

ეს არის ზებუნებრივის ფანფიკი. ისტორია ოდნავ შევცვალე და ძმებ ვინჩესტერებს დაც დავუმატე. რომელიც ვერც კი გაიაზრებს როგორ შეუყვარდება ანგელოზი.....(თუკი ეს სერიალი არ გაქვს ნანახი მაინც შეგიძლია წაიკითხო) ცხოვრება ზოგჯერ მკაცრად გექცევა, ხანდახან