სამუდამოდ სიცოცხლეში. (მერვე თავი)

მაპატიეთ ბავშვებო გუშინ ვერ დავდე სემდეგი თავი. მიზეზი მქონდა ) ავად ვიყავი (. -რას აკეთებ -მის ხელებს ჩაეჭიდა თამარი და წამლებს წაეტანა. -გოგო გაგიჯდი? -აღფშოთდა. -ანდრეი უკვე კარებთან დგას, არ გესმის? კარზე აკაკუნებენ. ალისიას ხმამაღლა გაეცინა.

ტკბილი შეცდომა- ნაწილი 9

-შენი სიყვარული-ჩაიბურტყუნა-შენ ჩვენი ოჯახი შეარცხვინე. განა რამე მეთქმის? ასეთი სახელი არ უნდა ქონდეს ჩემ ოჯახს-დაარტყა მაგიდაზე ხელი. -მამა მისმინე, მამა არავინ იცის ეს ამბავი. უბრალოლ.. -არანაირი უბრალოდ. როგორც მე შევამჩნიე რომ არ იყავი

მკვდარი ოცნებები 9

ის ღამე მთლიანად თეთრად გავათენე. იმის მაგივრად, რომ დამეძინა ღამის ნათურით სუსტად განათებულ ოთახში გულაღმა ვიწექი და მეტრეველის სიტყვებზე ვფიქრობდი. ნუთუ ლეო მართლა არაფერ შუაშია? იქნებ აქ რაღაც სხვა ამბავი

Inifinity (თავი 6) *This os what I feel*

აი მეექვსე თავიცმეორე დღე იყო. როცა გავიღვიძე ჯუდი საწოლში არ დამხვდა და გამიკვირდა კიდეც რადგან ის ადრე არასდროს იღვიძებს. თავი ზანტად წამოვწიე და ტელეფონი ავიღე. ჯუდის ვურეკავდი. -ჯუდი სად ხარ -გარეთ -რა გინდა ამ დილაადრიან გარეთ -ვსეირნობ

ბედის საჩუქარი თავი 11

ძალიან კი მინდოდა სოფელში დარჩენა, სანდროს ჩემზე მეტად მაგრამ საქმეები გვქონდა. დრო არ იცდიდა. ის მორიგი შეჯიბრისთვის ემზადებოდა, მითუმეტეს ახლა უხდებოდა დაბრუნება ისევ აქტიურ სპორტში და არ მინდოდა მიზეზი მე გავმხდარიყავი რომ დაბრუნება გადაედო.

დარჩი ჩემთან (9)

-მოგესალმებით-გაისმა დაჩის მჭექარე ხმა მიკროფონში ყველამ მისკენ მიმართა მზერა.-პირველ რიგში მოსვლისთვის ყველას მადლობას გიხდით.ახლა კი მინდა მნიშვნელოვანი განცხადება გავაკეთო.ალბათ ყველას გაგიკვირდებათ რადგან ძალიან ახალგაზრდა ვარ ამისთვის-ჩაიცინა

უკარება ეპილოგი

ლუსისა და ალექსის ისტორია დედამ მიამბო მაშინ 14 წლის ვიყავი მახსოვს როგორი გავლენა მოახდინა ამან ჩემზე ალბათ მაშინ დაიბადა ჩემში სურვილი ეს ისტორია სხვებისთვისაც მომეყოლა და ამ სურვილმა 7წელი გასტანა. საბოლოოდ მე ჩავედი ლუსისა და ალექსის ქალაქში რომ

ბედისწერა თავი 2

ეკლესიასთან სამწუხაროდ მალე მივედით, დრო იყო რომ მანქანიდან გადმოვსულიყავი და ეკლესიაში შევსულიყავი მაგრამ არ ვჩქარობდი, ვცდილობდი მაქსიმალურად გამეწელა გადმოსვლა. ერთდროულად უამრავი აზრი მიტრიალებდა თავში, რამდენჯერმე გაქცევაც კი დავაპირე მარამ

სიცოცხლის საათი 1

ყავის გრანულებს ცხელ წყალს ვასხამ,პატარა საბავშვო კოვძით ვურევ და გაყინულ ხელებს ვაბჯენ თბილ ჭიქას.ფანჯარასთან მჯდარი ყურადღებას წვიმის წვეთებს ვაქცევ,ვაკვირდები მათ მიმართულებას.ჯერ ებერტყებიან მინაზე

ბნელი (თავი1-ნაწილი1)

ალბად არსებობს გზა,რომელიც სულიერ არსებებს შვების პოვნაში ეხმარება.გზა რომელიც ადამიანებს სიცოცხლის სურვილს მატებს,სტიმულს აძლევს არსებობისას.მიუხედავად იმისა,რომ ადამიანის გულს ბევრი ტკივილის გაძლების