ოიზისი(XVI)

მარიტა ირაკლის ყველა ნაკვთს ერთდროულად უყურებს, მერე თვალი შეხსნილი პერანგისკენ გაურბის და ირაკლი ამ მზერას ამჩნევს. -მომკლავენ შენები. -მხოლოდ კოცნა.

არჩევანი ( 5)

ღა აშორებდა. – ხო, არ ღელავთ ქალბატონო, ადვოკატო?- გამჭოლი მზერით გახედა და ზემოდან დააჩერდა. – ეგ შენ უნდა ღელავდე, რადგან დღეს დამარცხდები და ეგ შენი სიამაყე წამებში დაგემსხვრევა.- ნიშნის მოგებით უთხრა.

"კუბიდონი ციხის კართან"

დღეები გადის, მაგრამ ჩემთვის ისინი არაფერს ნიშნავენ. თითოეული წამი უბრალოდ გადის, რომელიც ქრება სივრცეში. არ ვიცი, რა მჭირს ის, ვარსებობ თუ ვცხოვრობ ვერ გამიგია. თითქოს არც არასდროს მიცხოვრია და არც ვაპირებ ცხოვრებას.

მარტო' სული 16 თავი

-ძმაო გთხოვ დამშვიდდი, არაფერი დაგვიშავებია, უბრალოდ სახლში მიმყავდა- რის გამოც კიდევ უფრო გაბრაზდა თორნიკე და ფანჯრიდან საყელოში ჩააფრინდა- ჯანდაბა- აღმოხდა სასოწარკვეთილ მძღოლს დანებების ნიშნად ხელები ასწია- მშვიდად- თორნიკეს მის ქცევაზე გაეცინა

არჩევანი (4)

ბატონო, თქვენ ყოველ დილას ამდროს ყავას მადუღებინებდით და ვიფიქრე... – ხოდა არ უნდა გეფიქრა, მე შენთვის არ მითხოვია ყავა ახლავე გადი აქედან.!- დაუყვირა და ხელი ჰკრა, რისგამოც ფინჯანი საწაყალ გოგოს მთლიანად ხელზე გადაესხა, შემდეგ კი ატირებული და

გადამწვარი სულები 1თავი

ჩემი სახელია ლილუ ყოველთვის აქტიური და კომუნიკაბელური ვიყავი, მაგრამ მაინც შინაგანი არასრულფასოვნების შეგრძნება და კომპლექსები მაწუხებდა.

მარტო' სული 15 თავი

რას აკეთებ ხელი გამიშვი ახლავე-აყვირდა ნიცა მაგრამ ვერ შეძლო მისი მარწუხივით შემოჭდობილი ხელებისგან თავის დახსნა. მანქანაში

ბატონი შეშლილი *4*

-გადაწყვიტე რას ირჩევ -მაქვს კი არჩევის უფლება -კი, აირჩიე, ან მე ვიქნები შენი ცხოვრების მეგზური, ან შენ იქნები ჩემი ცხოვრების მეგზური -მეტი არჩევანი არაა -მხოლოდ ეს ორი

დედიკოს ბიჭი ( სრულად )

- ჩემს გონებაში ნელ-ნელა ყალიბდებოდა გეგმა სახელად ‘’როგორ გადავარჩინოთ დუდა’’ ახლაც არ ვიცი რატომ დავიწყე ყველაფერი, იმის გამო რომ თამარი არ მომწონდა თუ იმის გამო რომ დუდა მომწონდა, თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს...

არჩევანი (3)

-კარგი, მაგრამ... რაღაც ხომ არ გავიწყდება.- უხერხულად შეიშმუშნა. – რა მავიწყდება? – ღმერთო ჩემო, ასე უნდა იდგე მიბრუნდი, რომ გამოვიცვალო.- წამოიძახა გოგონამ. – კარგი, კარგი. ნუ ბრაზობ.- უთხრა და შებრუნდა.