მიყ ვარ-ხარ(I)

90-იანებზე იყო ყველაზე ცუდი წლები,ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ...ისე უნგრევდნენ მშობლები თავმოყვარეობის გამო 14-16 წლის გოგოებს ცხოვრებას ერთი წამით არ ფიქრობდნენ... ყველას ერთი ფრაზა ეკერა პირზე ,,ხალხი რას იტყვის" და სწორედ ხალხის აზრის

სიყვარული როგორც ასეთი (ნაწილი 4)

საუკეთესო დღე მქონდა რაცკი მქონია ცხოვრებაში, წარმოგიდგენიათ მყავს მეგობრები მათ ასეთი დაუვიწყარიდღე მაჩუქეს. ახლა მივხვდი რისთვის ღირს საერთოდ ცხოვრება რაარის ცოვრებაში მთავარი, მეგობრები მათ გარეშე ცხოვრება მართლაც სისულელეა. ბედნიერი გოგო ვარ

ვარდის ქურდი

"მილა მაპატიე გთხოვ"- კიდევ ერთი sms "საყვარელი" დაქალისაგან.ნაწერს ვეღარ ვარჩევ.თვალები მიწყლიანდება ,თუმცა თავს ვაიძულებ მლაშე სითხეს თავისი არ გავატანინო. ბარმენს კიდვ ერთ ჭიქა ტეკილას ვთხოვ,ლიმონსაც ვაყოლებ ,ფულს ვტოვებ და ბარიდან გამოვდივარ.

სიყვარული ერთხელ მოდის (სრულად)

გამარჯობათ მე ანა ლიპარტელიანი ვარ 35 წლის.ჩემი მშობლები მსახიობები არიან და სწორედ ამან განაპირობა ჩემი ამსფეროსადმი სიყვარული.ბავშვობიდან თეატრში ვიყავი ფაქტიურად იქ გავიზარდე.სანამ დედას და მამას რეპეტიციები ან წარმოდგენები ჰქონდათ მე კულისებში

სიყვარულისთვის

გარეთ ძალიან ცივა , ძლიერი ქარი ფოთლებს აშრიალებს , წვიმს და მისი წვეთები ფანჯრის რაფას როგორ ეწევეთება ოთახში ისმის , ეს ყველაფერი ერთად კი თითქოს ერთგვარი მელოდიასავით ჩამესმის , ეს ბუნების მუსიკაა , რომლის მოსმენაც მრავალგვარ წარმოდგენას გიქმნის

დასასრული (თავი 1)

უნივერსიტეტიდან დაღლილი გამოვიდა და პირდაპირ სახლისკენ გაუყვა გზას. ახლა, მხოლოდ თბილ ლოგინში ყოფნა უნდოდა და სხვა არაფერი. სადარბაზოში შესვლისას სიგარეტის სუნი იგრძნო. მესამეზე ცხოვრობდა, ამიტომ ფეხით აუყვა კიბეებს და როგორც, კი მეორე სართულზე

გრძნობათა სიჭარბე (6)

სულ სიცილ–კისკისით ჩატენა სანდრომ ყველა ცალ–ცალკე ტაქსში და თვითონაც თან გაყვა.მთელი გზა უაზროდ იცინოდნენ და უმნიშვნელო ამბებს იხსენებდნენ ღრმა ბავშვობიდან. გოგონები სახლებში რომ დაარიგა ყველაზე ბოლოს ნენე მიიყვანა. –არრრრ მინდა შენი

ჩვენი დროის ტრაგედია (ნაწილი 1)

ღამე უმთვარო, უკუნეთი. საზიზრარი ღამეა, რაღაც ცუდის მოლოდინით მიძგერს გული, რაღაც დეჟავიუს მსგავსი. გაჩერდი გულო ნუ როშავ რაღაცებს, გგონია წინასწარმეტყველობის ნიჭი გაქვს თუ რა გინდა, რას ფაციფუცობ. წავალ დავიძინებთქო ვიფიქრე იქნებ დაღლილობისგან

შემოდგომის შვილები 5.

დავაგვიანე ვიცი სახლამდე ფეხით მაცილებს და შემოღამებულზე უკვე ჩემს პადიეზდთან ვდგავართ. ხმას არცერთი ვიღბთ უბრალოდ ჩუმად ვდგავართ ერთმანეთის წინ. - ჩემი სიტკბოოო მესმის ნაცნობი ხმა და გააზრებას ვერ ვასწრებ ტანზე ოქროსფერ თმიანი თუკა, რომ მახტება და

SoulMate 4

ისევ სიბნელეში გავიღვიძე. არვიცი რა დრო იყო და ვხვდებოდი რომ აზრი არ ჰქონდა. დაახლოებით ერთმა დღემ მაინც ჩაიარა. ყელს თითქოს ათასობით დანა მისერავდა შიგნიდან, ვიცოდი გაუწყლოების გამო ვიყავი ესე. მთელს ფურგონში დამპალი განავლის სუნი იდგა.