მდიდარი მკვლელი! 3 თავი

შევედით და რას ვხედავ ...გამყიდველი ჩემი მეზობელია! აუ ამას რა გაუძლებს! ან რავუთხრა ?! ეს ბიჭი ვინარითქო?- აუუ დამერხა!-ჩავიდუდღუნე და სალაროსთან მივედი იმ ბიჭთან ერთად. მოდი რადგან სახეელი არვიცი უცნობი ვუწოდოთ.

ბათუმმა იცის ....#1

რამდენი ხანია , აღარაფერი დამიწერია და თითებიც გადარჩვივნენ რამდეკალმს ჭერას. ალბად ზღვვამ იმოქმედა და მისი ბრალია. რამდენი წელია ბათიმისკენ არ ვყოფილვარ და ახლაც არვიცი რატომ გადავწყვიტე ჩამოსვლა და დასვენება. სტუდენტობას ხშირად მოვდიოდი და

მათხოვარი (21 თავი)

ოცდამეერთე თავი მეგობრებთან ერთად ვიდექით სანაპიროზე, ხმას ვერ იღებდნენ, ჩუმად გვიმზერდნენ, ორივეს, იქნებ გვამტყუნებდნენ? იქნებ მხდალსაც მიწოდებდნენ, მაგრამ ხმამაღლა არც ერთი ამბობდა. - რას ფიქრობთ? როგორ მოვიქცეთ? - როგორც იქნა დუმილი დაარღვია

ცვლილება ან ჩანაცვლება 6

დილის შვიდი საათია. სოფი ჩემი ოთახის კარს კაკუნით ანგრევს. მე ნელ-ნელა ვახელ თვალებს და გამოფხიზლებას ვცდილობ.-ანნა ადექი სწრაფად გესმის ანნა კარი გამიღეეე ნელ-ნელა წამოვდექი საწოლიდან და სახლის ჩუსტებში ფეხი გავუყარე.

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე დასასრული

-ერეკლე წავიდეთ.-რაო გიომ-არაფერი. გთხოვ წავიდეთ-რა მოხდა?-ერეკლე დროზე-კაი ნახვამდის ბავშვებო-მადლობა ქრეეშ(დაუძახა ლიკამ)-ნეზაჩემ ლიკუშ(ერეკლე)ერეკლე და ანკა ჩაჯდნენ მანქანაში.ანკას სახეზე ფერი არ ედო,

სიყვარულის შიშის სინდრომი (13)

-დილამშვიდობის - მისი ხმა უფრო დაბოხებულიყო , რომ გავხედე მიღიმოდა -დილამვიდობის - ფენი გამოვრთე და ოთახიდან გასვლა ვცადე , მაგრამ წინ გადამეღობა გაკვირვებულმა ავხედე -მოიცა ესე სად მიგეჩქარება? - ინტერესით მკითხა და თვალები მოჭუტა , თან თავი დახარა

ჰადესის ქალიშვილისა და ზევსის ვაჟის სიყვარულის ისტორია 2

დილით ლილიამ როგორც კი გაიღვიძა გუშნდელი დღე გაახსენდა და ესიამოვნა რომ გაბედა და დედამისისგან როგორც იქნა თავი დაიხსნა. ანდრეა გაახსენდა და ირგვლივ მიმოიხედა, მაგრამ ვერავინ შენიშნა, სწრაფად წამოდგა, ფეხზე ჩაიცვა და ოთახიდან გავიდა თმების სწორებით.

ზეცა თავისას არ კარგავს! -1-

''მიყვარს, შეცდომას უშვებს, ვბრაზდები, ვპატიობ... არ მიყვარს? შეცდომას უშვებს, ვკიცხავ, ვთათხავ, მიწასთან ვასწორებ, გულში ვჭორავ და ვივიწყებ. მშვენიერი ტაქტიკაა, არა? რა ვქნა, ქვეცნობიერი არ მეკითხება, თავისით წყვეტს, რა როგორ უნდა გააკეთოს...''

ალუბლები (7)

-მიყვარხარ, რა..-ხმადაბლა ვუჩურჩულე და კიბეებისკენ წამოვედი.ჩამოვდიოდი და მომდიოდა ცრემლები.ალბათ, გიჟი ვეგონე ვაკის პარკში მორბენალ ბავშვებს, მოალერსე წყვილებს, მოსეირნე მოხუცებს მაგრამ ყველაფერი სულ ერთი იყო.

სასურველი (თავი 1)

-ნუ იქცევი ბებია ველურივით.რა არის ფეხით სიარული საერთოდ არ გინდა? ან სხეული მაინც არ გადარდებს?-დოინჯშემორტყმული ქოთქოთებს ბებია. -ნეტა აქ ვის გავეპრანჭო?- ვითომ სხვათაშორის ვბუტბუტებ ხმამაღლა და ბებოს თვალს ვუკრავ.