რეალობასა და ზღაპარს შორის... (14)

-მე ჩემს თავს დღემდე ვერ ვპატიობ - მისკენ მიბრუნდა იოანე და ცრემლები მოწმინდა - იმას რომ გული გატკინე , იმას რომ შენი გული მე მეკუთნის მაგრამ სხვა ადამიანთან ხარ , იმას რომ შენს გოგონას იოანა ქვია , იმას რომმშიშარა ვიყავი და შენს გამო ვერ ვიბრძოლე

წინადადება-4

-ელენე, საყვარელო,გაიცანი ზუკა კიტოვანი.ამიერიდან შენთან ერთად იჯდება ხოლმე. ყველაფერს მიხვდა.მიხვდა ,რომ მოწყობილი იყო ყველაფერი.ყველაფერი ზუკას დაეგეგმა,მაგრამ ბოლომდე მაინც არ უნდოდა ლენუკას დაჯერება.ყველაფერს ხომ ვერ დაიჯერებდა...არ დაიჯერებდა...

ჯადოქარი და მე-ჯეიმი კლარკსი. 1

- ეს ბიჭი ვინ არის იცნობ? კითხა ერთერთმა რომელსაც ეტყობოდა,რომ ამ რაღაც ბანდის თუ ჯგუფის ლიდერი იყო იმ ბიჭს. მან უსიტყვოდ თავი გააქნია,მაგრამ წყლიანი თვალები მომაპყრო გადარჩენის მოლოდინში. -მე ვიცი! მისი შეყვარებულია ალბათ. ორი პი*არასტი ერათად

მათხოვარი (7 თავი)

- ამ ყველაფერს მე რატომ მიყვები?! - მოსმენილით აშკარად შეძრწუნებული მეკითხება სანდრო. - მინდა იცოდე, რატომ გადავდგი ეს ნაბიჯი, როგორ აღმოვჩნდი ამ წუმპეში. - წარსულის ემოციებით ისევ ხელახლა დამძიმებული ობლად წამოსულ ცრემლს ხელის გულით ვიწმენდ.

შურისძიების მსხვერპლნი (სრულად)

-მოვკლაავ. არვაცოცხლებ ამ ნაბიჭვარს-ღრიალებდა დიტო და ანდროს მისდევდა. -დიტო გაჩერდი- დემეტრე და სანდრო დიტოს მისდევდნენ, თუმცა დიტო გაცილებით წინ იყო. შურისძიებით იყო შებყრობილი. დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა. -გისმენთ ბოს. -ლიზა მანქანა

მგონი შარშივარ 1

საერთოდ ზაფხული ძალიან მიყვარს, ამიტომ სულ რომ ზაფხული იყოს არ მომწყინდება,აქედან გამომდინარე საერთოდაც არ მაწუხებს ზაფხულის მხურვალე მზე. ნუუ შემოდგომაც მიყვარს, ეს ალბათ მე რომ დავიბადე ეგ ახდენს ზეგავლენას ნუ მოკლედ მე ვინ ვარ

one thing(თავი 31_დან 40_მდე)

მოყოლას განაგრობს ენი: ვაიმე მომაშორეთ ეს ეშმაკის ფეხი ვინარიი!!! -ისა რაქვია.. ჰარი მეძინება იციი.. -აა რა პრობლემაა მოდი დაწექი.. მიტხრა და მის ლოგინზე ხელი დაარტყა.. -არა ჰარი იყოს ქეითთან გავალ... -აა კარგი... ოთახიდან უცებ გამოვიქეციი.. ვუინარი

შემთხვევა (თავი 3)

-ამ ბოლო დროს იცი სულ რაზე მეფიქრება?-გადავხედე ჩემს გვერდით მჯდომ მაკოს, რომელიც ჩემთან ერთად საკუთარ ტერასაზე, მოწნულ სავარძელში იჯდა და მზეს ეფიცხებოდა. -რაზე?-ცალი თვალი გაახილა მან და ინტერესით მომაშტერდა.

მგონი შემიყვარდი (11)

ადრე ხომ არ მშორდებოდა გვერდიდან, ეხლა კი საერთოდა.. ნაბიჯის გადადგმაზეც კი მეკითხება რამე ხომ არ მაწუხებს ან რამე ხომ არ მინდა... უკვე სამი თვის ორსული ვარ და მუცელიც ოდნავ შესამჩნევად მეტყობა...

სამოთხე ჩემებურად

იცი? მას დღემდე არ სცივა..შენი თბილი მკლავები ისევ ათბობს... ალბათ აღარც არასოდეს აღარ შესცივდება, მაგრამ თუ მაინც ოდესმე კვლავ იგრძნობს თითების ისევ გაყინვას, იცის, რომ წავა... იქ წავა.. „თავის სამოთხეში“... წავა და არ ექნება მნიშვნელობა რამდენად