უთქმელი სიტყვები (თავი 6) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

-კიდევ არის გზა რომ ლუკა გადავარჩინოთ - როგორ? თვალები გაუფართოვდა ზურას -პატარა დაიკო ან ძამიკოს ძვლის ტვინი შეიძლება გამოადგეს -კი მაგრამ სოფია არ გამოდგება დონორად, ხომ გაუკეთე ანალიზები უკვე?

ბედის ბრალია!(11)

-დაიჭირეს. -არის! -სანამ არ მეტყვით რახდება ფეხს არ მოვიცვლი! -თქვენ ქმარს ბრალად ედება ვაჟა ჯიშკარიანის მკვლელობა! -რაა?ქალს გაოცებისაგან ყბა ჩამოუვარდა. -დანარჩენზე განყოფილებაში,გთხოვთ წამობრძნდეთ.

ლილი! 2

რც ისე ცუდად აეწყო ცხოვრობა, ბიძის დახმარებით სახლი იგრავეს, თვითონაც თავისი თანხის ნაწილი სწორედ ამაში ჩადო, ანა ყოველთვის უგებდა, ერთადერთი იყო ბებოს შემდეგ ვისთან ყოფნაც აბედნიერებდა. ოჯახი მუდამ ახსენებდა თავს და ეს უკვე ზედმეტად მომაბეზრებელი

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (34)

ჩემი პირობა შევასრულე და ცოტახანში მართლაც ნიტას გვერდით აღმოვჩნდი. - შენ რა სვავ? - კი. ( ნიტა ) პასუხის გაცემა ვერ მოვახერხე, რადგან იმ წამსვე ალექსადნრე გაჩნდა ჩემთან, კმაყოფილი დებილივით იყურებდა ასეთი გამოხედვა კი

ზებუნებრივი

არასდროს ვყოფილვარ ჩვეულებრივი გოგო..ალბათ ამას იმიტომ ვამბობ,რომ ყველასგან განსხვავებული შეხედულებები მქონდა.ადამიანებს სჯერათ იმის,რასაც ხედავენ ან ესმით..მათთვის ზებუნებრივ სამყაროზე ფიქრი დროის ფლანგვაა..თუმცაღა არსებობენ ჩემნაირები,რომლებსაც

ყვავის პარანოია (13)

კედელზე ერთ წერტილს გაუშტერა თვალი და წარმოიდგინა, რომ დედამიწამ ახლა ბრუნვა შეწყვიტა და ყველა სულიერმა სუნთქვა. ეს დაეხმარა, ტკივილი სულ ცოტათი მაინც გაუნელა. მაგრამ... მერე ლაშა გაახსენდა, ალბათ ძალიან ეტკინებოდა და კოკას მოკლავდა. სოფი არ

მათხოვარი (8 თავი)

მერვე თავი ალბათ, ყველას აქვს მომენტი როცა უბრალოდ ფიქრობ, რა იქნებოდა სათანადო დროს სათანადო გადაწყვეტილება რომ მიგეღო. დღემდე ვერ ვიგებ, რატომ გავჩერდი იმ ოჯახში, რამ დამაკავა იმ ადამიანთან. არ ვიცი რა დამემართა, ზუსტი ახსნა ვერ მოვუძებნე საკუთარ

სკოლა (თავი 3)

კარგა ხანს სიტყვა არავუს ამოუღია. სიჩუმე თემომ დაარღვია. მისი ხმის გაგონებისას ჟრუანტელმა დამიარა, და ბეეჰემოტებმა უფრო ძლიერად დაიწყეს სირბილი ჩემს სხეულში. – გოგონა! – მითხრა თემომ. – მე მეუბნებით? – გაკვირვებისგან თვალები გადმომეყარა.

სერიული მკვლელის თვალით დანახული სამყარო-პირველი თავი

ზუსტად ისეთი საღამო იდგა ზამთარს რომ სჩვევია-ცივი და სუსხიანი.თოვლი ქუჩაში აქა იქ თუ შეგხვდებოდათ მაგრამ ტალახისგან გაშავებული, მის ირგვლივ კი წყლის საკმაოდ დიდი გუბეები იდგა. აკანკალებული ხალხი ქუჩაში ჩქარი ნაბიჯით მიდიოდა, სახლში მისვლა

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთვრამეტე თავი)

პირველად მაიკო რომ ვნახე პატარები ვიყავით. გვანცი მივიყვანეთ ფორტეპიანოზე და იქ იყო. ყურადღება არ მიმიქცევია. არც დავინტერესებულვალ, პატარა შეუხედავი გოგოთი. მერე წლები გადიოდა და ლამაზდებოდა. დღითიდღე უფრო მიმზიდველი ხდებოდა. ამას ვერ ვამჩნევდი.