ბედის ბრალია!(9)

გაფითრებული სახით მიყურებდა,როგორც შემოვიდა ოთახში ხელებში მომიმწყვდია. -ანა.. -რამოხდა მიშო?გაუღიმე. -სად წადი? -ცუდი ამბავი გავიგე და ცუდ ხასიათზე დავდექი,არმინდოდა ასე შემოვსულიყავი და ოთახში ამოვედი. -რა ამბავი?

ერთი ტიტა 3

ლილე ფანჯარასთან იდგა და უყურებდა ანდრონიკე როგორ ელაპარაკებოდა ვიღაც გატყლარწულ გოგოს, მაგრამ ხვდებოდა ახლა ეჭვიანობის უფლება აღარ ჰქონდა და ეს ანადგურებდა. უყვარდა ეს სულელი ბიჭი და სიგიჟემდეც ენატრებოდა თუმცა ვერაფერს აკეთებდა. თვალი ანდროზე

one thing(თავი 41_დან 47_მდე(პირ.ნაწ. დასასრული)

-ააჰაამ ესეიგი დავიწყეეთ.. ჩემი გამოძიება დაიწყო 2 კვირის წინ(დაიწყო ლუიმ) როდესაც რამდენიმე საეჭვო ფატი შევნისნე... -ისა და შერლოკ ხო ვერ გაგვარკვევ რას ეხება გამოძიება?..:დ(ნაილი) -ვინარი ბიჭო შერლოკი?..(ზეინი) -ჰოლმსი დებილო...:დ(ლუი) -აააა მე

მე შენ სიცოცხლე გაჩუქე (თავი 10)

ანკამ ტელეფონს დახედა. ეკრანზე გიორგის სახელი იყო. ანკა გაშრა, ეს გიორგის ნომერი იყო, მაგრამ შეუძლებელია ის გარდაიცვალა. ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა და გული წაუვიდა.

სვანის შეყვარება შარია

მე გვანცა ფილფანი ვარ,19 წლის.ჩემს თავზე ბევრს არ ვილაპარაკებ მხოლოდ იმას ვიტყვი ,რომ 100% იანი გრანტის აღების შემდეგ სასურველ ფაკულტეტზეც მოვხვდი და ძალიან ბედნიერი ვემზადებოდი უნივერსიტეტში პირველი დღისთვის.იმ დღეს შესანიშნავი ამინდი იყო.

Bikers' Life (11)

მგონი ცოტა დავაგვიანე.. ჰო კარგით ვიცი რო ცუდად მოვიქეცი, მაგრამ უბრალოდ მუზა იმდენად დიდ ჭაობშ იყო ჩავარდნილი, 2 წლის მერე ვცდილობ ამოქაჩვას.. სიმართლე გითხრათ არც მეგონა თუ გავაგრძელებდი ოდესმე, უბრალოდ შემთხვევით ვნახე წინა თავზე კომენტარები და

"მაგრამ" (სრლად)

სახლის კარი შეაღო და კიდევ ერთხელ დაეჯახა მარტოობის სურნელი. უკვე მერამდენე თვეა სულ ასე ხდება,მაგრამ ცდილობს შეეგუოს. ყელზე მოხვეული შარფი გვერდით მიაგდო და დივანზე გაწვა. რამდენჯერ უფიქრია თავს მოვიკლავო,მაგრამ იცის დიდი ცოდვაა.არის რაღაც დიდი და

სიცოცხლეს დაბრუნებული [ 2 ]

-ანდრეს ძმაა, როგორ ძალიან გავს არა? (მოწყენილმა ავხედე) -არა კი ნამდვილად ძალიან სიმპატიურია, მაგრამ სად ანდრე და სად ეგ ბიჭი.. ტას ხო ნამდვილად კარგად ხარ? (შეშინებულმა მკითხა) -იმედია ყველა ჩემს დანახვაზე, საავადმყოფო-საავადმყოფო სირბილი

ვაჩე ვიბლიანი თავი 15

კაი ხნის გადასული იყო უკვე ეს ამბები. ყველანი ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდნენ, თუმცა ის სევდა, რაც მათ გულებში იყო ვერა და ვერ გაქრა... ალექსანდრემ როგორც იქნა თვალებიდან გამოიხედა და სიცოცხლის

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთვრამეტე თავი )

დაშტერებული დავდიოდი სახლში. ველოდი როდის დავრჩებოდით მარტო რომ გამეგო რა ხდებოდა ჩემს თავს. ოთახში ვისხედით ყველა და დათოს არჩეულ ფილმს ვუყურებდით. ძალიან სახალისო იყო, მიუხედავად იმისა რომ ჩემს გარდა ყველას ნანახი ჰქონდა მაინც იცინოდნენ.