14 თებერვალი ( თავი 2)

კარის გაღებას არ ვაპირებ. ვრთავ ფილმს.კაკუნი არ წყდება. გადავწყვიტე გამეღო და რას ვხედავ, ჩემი გიჟი დაქალები შამპანიურით ხელში. - არაა! აბა შეტრიალდით და წადით სახლებში - გეგმები ხომ არ ჩაგეშალა ქალბატონო? ( ალესია) - რას გვიმალავ

ჩემი დღიური(თავი 1)

ოჰ როგორც იქნა დაფრინდა ჩემი თვითმფრინავი არასდროსარმიყარდა ფრენა ავიღე ჩემი ბარგი და გამოვედი მხოლოდ მძღოლი დამხვდა რადგან ჩემი ჩამოსვლა მხოლოდ მამაჩემმა იცოდა 7წელი ნიუ იორკში ვცხოვრობდი რატომღაც გადავწყვიტე ჩემს ფესვებს დავბრუნებოდი და ჩამოვედი

ნამდვილი სიყვარული

გამწარდა თვალებიდან ნაპერწკლები სცვიოდა ხელი მაგრად მომიჭირა და ოთახსჰი ამიყვანა და საწოლზე დამახეთქა და ოთახიდან გავიდა. -თავი ვეღარ სჰევიკავე და ტირილი დავიწყე ამ ტირილში ჩამეძინა -დილით კი სასიამოვნო ხმამ გამაღვიძა თვალები გავახილე თუ არა მის

ჩემი-ანი (8)

როგორ ტკიოდა თავი და თვალებიც დამძიმებული ჰქონდა. არადა, არც ესეთი ბომბა არ იყო ვისკი, რომელიც გუშინ დალია ბიჭებთან ერთად. თან მენთოლის სუნი ცხვირს უწვავდა. მენთოლი?-სწრაფად დააჭყიტა თვალები გიორგიმ და კინაღამ ცრემლები წამოუვიდა. მთელი სახე კბილის

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (11,12)

დიდხანს იყო ნანუკა ჩემთან,რამდენჯერმე ბაჩომაც დამირეკა თუმცა არ ვუპასუხე.მის შვილს დედობას ნამდვილად ვერ გავუწევდი,ამისთვის არ ვიყავი ახლა მზად.თუმცა ის ბავშვი ძალიან შემეცოდა ისიც ჩემნაირი იყო დედამ მიატოვა და წავიდა.მივიღებდი თუ არა მე სხვა ქალს

ავტოპორტრეტი (თავი 1)

2000 წელი 19 მაისი. ეს ყველაფერი მეც გადმოცემით ვიცი მე გავჩნდი იმ მუცლიდან,რომლის გაჭრის შემდეგაც დედაჩემი ომის დროს წინა ხაზზე დაჭრილი ჯარისკაცივით იცლებოდა სისხლისგან.გავჩნდი მე და დედაჩემმა დაკარგა იმედი მეორე ბავშვის,ჩვეულებრივ ბავშვებისგან

15 ივლისი

საწოლში წამოვჯექი და თმები ავიჩეჩე. ფანჯარაში გახედვისას ყოველთვის ვფიქრობ, რომ სოფელში უფრო ადრე თენდება ვიდრე ქალაქში. უკვე მესამე დღეა ბებიასთან ვარ ჩამოსული და ვგრძნობ, რომ ფრაზა „მხოლოდ მთებშია თავისუფლება“ ამ ადგილას ფრთებს ისხამს.

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეორე თავი)

არ გავცვალოთ პარტნიორები? სიამოვნებით და მალე ნიკას მკლავებში აღმოვჩნდიი....ხასიათი გამიფუჭდა ლეოზე ძალინ გავბრაზდიი...-არ გიხდება გაბრაზება, ყურთან ახლოს ჩამჩურჩულა-და რა იცი რომ გავბრაზდი?-სახეზე დაგეტყოო პირადად კიდევ უფრო ლამაზი

წყვდიადის შეთქმულება

''ხომ შეიძლება აქ რაღაც ბოროტება ტრიალებდეს? მე მაქვს საშუალება ეს ბოროტება აღმოვფხვრა, მაგრამ ამას იმიტომ არ ვაკეთებ, რომ სურვილი არ მაქვს. ასეთი სუსტი და გამოუსადეგარი როდის აქეთ გავხდი? თუ თავიდანვე ასე ვიყავი? იქნებ არც არაფერი ხდება და ეს

ხორბლისფერი თითები

მიყვარდა ისინი, რაღაც სხვა დატვირთვა ჰქონდათ.შენი სული იყო მათში. შუადღის მოლაპლაპე ზღვასავით ლიცლიცა და სხივებს შორის გამთბარი და თან ნოტიო. მათი შეხება მთელ სიცოცხლედ მიღირდა. ახლაც, ამდენი წლის შემდეგაც მგონია რომ ისინი მაცოცხლებენ. მჭიდროდ