სტოქჰოლმის სინდრომი(ნაწილი 6)

პარასკევს ნინა დიდი ენთუზიაზმით გაემართა სკოლისკენ , გუშინ მთელი საღამო ისტორიას მეცადინეობდა, ბოლოს ლამის ზეპირად ისწავლა გაკვეთილი და ეხლაც გულში სულ იმეორებდა, ეშინოდა რამე არ დავიწყებოდა.-ზოგი ეხლა ბურღოს ტვინი!

მამა.

გონებას ვძაბავ და ვერაფრით ვიხსენებ, როდის გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში. ყოველთვის ძალიან მინდოდა მქონოდა გასახსენებელი მოგონებები, მაგრამ არა არც მქონდა და მეთვითონაც ვერაფერი მოვიგონე...ახლაც, როცა გადავწყვიტე, რომ უნდა დამეწერა

სამუდამო არაფერია (თავი 2)

-რაააა? - დედამაც დაიკივდა და მოგვარდა ორივეს გვეხუტებოდა.-ვაიმე ახლა ვხვდები მეგი ვის გავს ორივე. შენც გადარეული არ მეგონე? ღმერთო ეს სად მოვხვდი. - პირჯვარი გადაისახა მამამ.-მამა არ გიხარია?-კი მიხარია, მაგრამ ასე მალე გავიდა დრო?

ოცნების მამაკაცი ოცნების ქალაქში?! 6

-ნიკ?! მეგონა წახვედი ჩემს გვერძე დაჯდა.-წავედი? არა ყოველ ღამე აქ ვარ ეს ჩემი საყვარელი ადგილია სადაც ის ვარ ვინც ვარ და არა ნიკოლასი. -და მაინც ვინ ხარ ასეთი?-ცოტა ხანში ნახავ.-ახლა გასუქების აღარ გეშინია?გამიღიმა.

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 10 )

რამდენიმე წუთში სახლში ვიყავით , მე კვლავ აფორიაქებული ვიყავი . მაინტერესებდა რატომ გავშტერდი ასე , ანდა ასე რატომ ვფიქრობდი უბრალო კითხვაზე? მოკლედ სახლში მისულმა სწრაფად გავირბინე ოთახები და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე.

შენს მეზობლად (ნაწილი 8)

საღამოხანს ამინდი საგრძნობლად გაუარესდა. მზემ დამალა თავისი ფერადი სხივები და დედამიწას უფლება მისცა ღრუბლის საბანში გახვეულიყო, ნელ-ნელა აცივდა, ქარმაც დაუბერა და ცამ ერთბაშად გადმოყარა დიდხანს ნაგროვები ცრემლები; ზაფხულის სიცხეებით გადაღლილ მიწას

ჩემი პირველი

და აი გავბედე და დავიწყე წერა ისე რომ ბევრმა შეაფასოს და ნახოს...როგორც ყოველთვის არცთუ ისე კარგ ხასიათზე მეღვიძება,რომ ვიაზრებ უნდა ავდგე და წავიდე ჩემთვის უინტერესესო ლექციაზე და ისევ მოვიდე სახლში უფრო მესიკვდილება მაინც ყველაფერი.ბოლოს მაინც

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას! (6)

-მოდი ამ ჭიქით ამ ულამაზესი სიძე პატარძლის სადღეგრძელო შევსვათ, ჩემო დემეტრე ჩემო მარიტა დაგლოცავთ ღმერთმა სულ ასეთი ლამაზები და ბედნიერები გამყოფოთ, იმრავლეთ და იხარეთ.დიდი სასმისი შესვა ვიღაც უცხო კაცმა და განსხვავებული მეგობარს გადაულოცა. -გინდა

უთხარით, რომ ვიღიმოდი / Tell her I was smiling [3]

-აღფრთოვანებული ხარ, თუ მეჩვენება? - კოპები შეკრა ცოტნემ. ლევანი ცალყბა ღიმილით წამოდგა, ვისკის ჭიქა მაგიდაზე დადო და ძმას შეხედა. -ნუ გეშინია, არ შემიყვარდება. - მხარზე დაარტყა ხელი, თვალი ჩაუკრა და ოთახის კარი შეიხურა.

მიჯაჭვული (V თავი)

შემდგომი დილაც არ უჩიოდა მზისა და სითბოს ნაკლებობას, რამაც სალომეს ხასიათზეც შესაბამისად იმოქმედა. მხიარულად ჩაიცვა ახალი ტანისამოსი და სკოლისკენ გაემართა. ეზოში შესულმა მისი სახელის ძახილი გაიგონა და უკან შებრუნდა. დაინახა როგორ მოემართებოდა მისკენ