ტიტე(1თავი)

ისევ მოგონებები მიტრიალებს თავში და დღესაც კი, ამდენი ხნის შემდეგ, ვერ ვიჯერებ რომ ეს ყველაფერი მე გადამხდა და ალბათ უკვე მეასეჯერ ვიწყებ ყველაფრის თავიდან გახსენებას. მაინც საიდან დაიწყო ეს ყველაფერი? იქნებ იმ დღეს სრულიად ქარბორბალასავით რომ

ოცნებების სასაფლაოსთან

ისტორია ნარკოტიკზე დამოკიდებულ გოგოზეა,რომელიც ცდილობს დაააღწიოს თავი ამ საშინელებას...

ფარვანა ( 12 ) დასასრული

- როდის შემომიძვერი საწოლში? ისევ არ იშლი შენსას? ასე აღარ შეიძლება, უკვე თორმეტი წლის ხარ ცოტნე, -ჩაიბურტყუნა და საყვარლად თვალებმოჭუტულ ბიჭუნას აპრეხილ ცხვირზე აკოცა...

მუდამ ერთად

ფანჯრიდან გავყურებდი იმ გზას საიდანაც გაუჩინარდა.დავინახე როგორ პატარა წერტილად იქცა,მერე კი საერთოდ გაქრა.. მისი წასვლის შემდეგ ცხოვრება შეიცვალა.ყველაფერი გაქრა რაც კი ბედნიერებას მანიჭებდა მანამდე.ყველაფერი გაუფერულდა.

გზა, სიცოცხლისა... (თავი 7)

- მოგესალმებით, - კარებში დემნა იდგა, დეას მისი დანახვისას წამიერად სუნთქვა შეეკრა, თვალები გაუფართოვდა და ძლივს ამოიბუტბუტა რაღაც. - Wow, დემნა, თმები როგორ გიხდება ასე. - სამაგიეროდ ნიაკომ გამოხატა ემოციები. - აჰ, თმები? თმისამაგრი გამიწყდა და ...

ფსიქოზი (თავი II)

მაინც შემომათენდა.. უცნაურია, ამდენი ხანია წესივრად არ მიძინია, მაგრამ უძილობას მაინც ვერ ვგრძნობ. სხეული, როგორც მანქანა, ავტომატზე მუშაობს. ზუსტად იცის ყველა კუნთმა, რა დროს რა უნდა მოიმოქმედოს, ზოგჯერ ყველაფერს იმ დონეზე ავტომატიზირებულად,

მომეცი შანსი( თავი 15)

რამე მოხდა? - გაკვირვებულმა ამოხედა. - მოხდა დიახაც…. და სხვათა შორის სულ შენი ეჭვიანობის ბრალია- გიჟივით დაიწყო წინ და უკან სიარული-არა მეც კარგი სულელი ვარ, როგორ დავიჯერე რომ დათას შეიძლებოდა ვინმე ყოლოდა. კარგი მე ჯანდაბას და შენ? არ იცნობდე

ჩემი ისტორია (თავი 3)

როცა იცი რომ რაღაცისთვის მთელი ცხოვრებაა იბრძვის და ისწრაფის მის გაკეთებაში და მისი ოცნების ასრულებაში ხელი არ უნდა შეუშალო რაც არუნდა რთული იყოს უნდა დაეხმარო და გაუშვა . ვიცი რთულია მაგრამ უნდა ავიტანოთ რადგან როგორც ჩვენ გვიყვარს ჩვენი პროფესია

არაფერია შეუძლებელი(1,2 თავი)

-ანდრო, ადექი, უკვე რვა ხდება, შენ კიდევ ისევ გძინავს - დავუყვირე აბაზანაში მყოფმა, ანდროს -ვივი, მაცადე რა, ავდგები - ბალიშში თავ ჩარგულმა ამოიბუზღუნა -ანდრო, რვა საათია - ვუთხარი ოთახში შესულმა -ავდგები

დაბრუნება //5//

ერთხანს ფიქრობდა მისულიყო თუ არა, ბოლოს მაინც მივიდა და გვერდით დაუჯდა. ერთი ჭიქა ვისკი შეუკვეთა და ხმა რო ამოიღო მხოლოდ მაშინ გახედე მათემ.თვალები გაუფართოვდა მისი დანახვისას.