გარყვნილი თითები (ნაწილი 1)

წურწურით ჩამოსულ ოფლს ბაკებზე სიმწრით იწმენდს სალფეტკით და ამავე საზიზღრობისაგან სახეს უფრო უარესად მანჭავს, ვიდრე აქამდე ჰქონდა. ღმერთო, როგორ სცხელა, აღარ შეუძლია მეტის მოთმენა! მისი დაწყევლილი სამსახურის გამო, ვერსად ახერხებს წასვლას.

ყველა დანაკარგის ფასად ღირხარ (1)

ყველა დანაკარგის ფასად ღირხარ... ..... - ექიმო, ხომ ყველაფერი რიგზე ექნება? მე... - დამშვიდდით ბატონო.. ჩვენ ყველაფერს ვაკეთებთ... თქვენი ცოლ-შვილი კარგად იქნება, ყველაფერი ნორმალურად მიმდინარეობს... - უთხრა ახალგაზრდა მამაკაცს ექიმმა - კი

ყველაფერს აქვს დასასრული.(5თავი.)

გაზაფხულის მშვიდი და ცხელი საღამო იყო.ელენესთან აივანზე ვისხედით გოგოები.ელენე მისი და საბას ამბებს ყვებოდა.სალომე რჩევებს აძლევდა,ლიკა უკვე უჩევდა პირველ პაემანზე რას ჩაიცვამდა მე და მარიამი კი მშვიდად

გზა...2

ბოლოს მოგვბეზრდა გარეთ ბოდიალი, სახლამდე მიმაცილა და წავიდა... ჩვენი ურთიერთობის განვითარების იმედს ყოველთვის ვხედავდი , მაგრამ ახლა? ახლა ყველა იმედი გაქრა... ბევრჯერ მიცდია მისი დავიწყება.როცა მგონია რომ უკვე ვივიწყებ

Different. (თავი მეხუთე)

-კარგი ხელს არ გაგიშვებ-მითხრა და მანაც გამიცინა. თუმცა ეს სიცილი სულაც არ იყო ჩვეულებრივი. ეშმაკურად გამიღიმა. მისკენ მიმწია და ჩემთან ერთად წყელში ჩაყვინთა. -უნამუსო-დავუყვირე და კისერზე მოვეხვიე, რომ სული მომეთქვა.

სახლი 2 თვი

ოთხიდან გამოვედი , კიბეზე ჩავირბინე და სამზარეულოში წყლის დასალევად შევედი. ძალიან ცუდი გრძნობა იყო.. არ ვიცი რა დავარქვა ახლა ვწერ და მახენდება ჩემი სახე მის დანახვაზე. არასდროს მჯეროდა ზებუნებრივი არსებების მაგრამ ამ ყველაფრის შემდეგ სხვა რაღა

მესაკუთრე ჩოფლიანი! [3]–[4]-[5]

–აუჩ– დავიყვირე– ფეხიიი– დრამატულად წამოვვარდი საწოლიდან და ფეხზე ხელები მოვიჭირე. სამივემ გაჩუმდა და მე მომაჩერდა. –აბა მანახე– მზრუნველობა გამოიჩინა დამიანმა და საწოლზე ჩამოჯდა, გარშემო ტყუპებიც მოგვიჯდნენ. დამიანმა წვივი ჯერ ერთ მხარეს

დაგასწარი (სრულად)

მართალია სულ რაღაც 20 წლის არის თუმცა სკოლის დამთავრების შემდეგ იმდენად დიდი ქონდა სურვილი სასწრაფოდ პოლიციის აკადემიაში ჩააბარა და ახლა უკვე მის ქვეყანას ემსახურება, ჰო სურვილიც დიდი ქონდა და მისდა სასიკეთოდ ამ სფეროში ახლობლებიც თორემ არამგონია

24 თვე (მეორე თავი)

დილით ტელეფონის ზარი მაღვიძებს. უცხო ნომერია, მიკვირს, მაგრამ ვპასუხობ. -გისმენთ. -როგორ ხარ ნუცა? მესმის უკვე ძალიან ნაცნობი, სიცილნარევი ხმა.

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (9)

_ შენ ვიღაც მოკალი, დათა? მკვლელი ხარ? შენ მოკალი? _ სასოწარკვეთილი უყვირს, ტირის და მუშტებს გულზე ურტყამს. ბანალური სცენაა. ისეთი, ბევრ ფილმში რომ მინახავს. მაგრამ მაინც მეცოდება მაია, რადგან ვხვდები, ახლა გაიგო ეს. თანაც, ჩემგან. დათა არაფერს