თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (16)

-რა გინდა? -მაპატიე.-თამოსგან ეს სიტყვა ძალიან გამიკვირდა. -დაიკიდე.-ვუპასუხე მშვიდად და წასვლას ვაპირებდი, მაგრამ ისევ გამაჩერა. -სხვა რაღაცის გამო გიხდი ბოდიშს. -მაინც? -რასაც ახლა გეტყვი, არ მგონია ასეთი მარტივი დასაკიდებელი აღმოჩნდეს

მოგიტაცებდი, როგორც პატარას! (2)

დილას თვალები ნელნელა გავახილე, საათს რომ დავხედე ჯერ ადრე იყო ამიტომ ბალიშზე თავი ისევ კონფორტულად მოვათავსე და მაშოს გადავეხვიე. გარეთ რომ გავიხედე მზე იყო, კმაყოფილს გამეღიმა, მიყვარს როდესაც წვიმიანი ამინდის მერე მზე გამოდის და ყველაფერს ათბობს

ალექსანდრე (2 თავი )

-კი,წამოვალ დამელოდე. ოთახში ავიდა და სწრაფად გამოიცვალა ,თავისი ჩანთაც აიღო სადაც ყოველთვის ჰქონდა სახატავი მასალა და ჩავიდა.რატომ დასთანხმდა წასვლაზე ადამიანს რომელსაც არც კი იცნობს? თვითონაც არ იცის... მანქანაში ჩასხდნენ და წავიდნენ.

Different. (თავი მესამე)

-როდის ადექი?-ჰარიმ ბოლო ბლინი თეფშზე დადო და ჩემსკენ მობრუნდა.-არც ისე დიდი ხანია-უჯრიდან ორი თეფში გადმოიღო. ერთი თავისთვის დაიდგა და თან ზედ ბლინი დადო და მეორე მე გამომიწოდა. მასზეც ბლინი იყო. მაგიდას მივუახლოვდი

ველური ჩხვლეტა -5-

''-უკან გადაწეული თმა უფრო გიხდება. -არ მიყვარს ქათინაურები!-საწვიმრად მოემზადა გოგონა. -ხოდა შეგაყვარებ! ესე იგი გადაცემაში სტუმრობაზე თანახმა ხარ, ხო? -ხოო.-ძალაუნებურად დათანხმდა ცისა და ეს არ იყო მხოლოდ დანაშაულის გრძნობიდან გამომდინარე მიღებული

ხდება ხოლმე...(მეორე თავი)

მოკლედ მეორე დღეს ბოლო გაკვეთილზე გაპარვა გადავწყვტეთ და მიუხედავად იმისა, რომ მასწავლებლის შვილი ვიყავი მეც დიდი სიხარულით გამოვფრინდი კლასიდან. კიბეებზე ჩავრბოდი როცა ყურებამდე გაღიმებული თორნიკე დალანდეს ჩემმა

მზის ჩასვლა (თავი მეთოთხმეტე)

-ეკას ველაპარაკე, ჯავახიშვილების მოახლეს. უთხრა ირინამ მიხეილს და მობილური მაგიდაზე დადო. -რაო მერე, რა გითხრა? -იმ სტატიის გამო დიდი ამბები ამტყდა. ლიზა სახლიდან წასულა, დათო თურმე მთელი დღეა კაბინეტიდან არ გამოსულა. -რას ამბობ. მშვენიერია.

ალექსადნრე (1 თავი )

ჩვენს სულში ვერავითარ შემთხვევაში ვერ გაიღვიძებს ვინმე სხვა ადამიანი, რომლის არსებობაზედაც არაფერი ვიცოდით. ცხოვრება ნელ- ნელა დაბადებას ნიშნავს. მეტისმეტად მარტივი ამბავი იქნებოდა მზამზარეული სულის მიღება საჩუქრად. ისევ სიცარიელე,ისევ წუხილი,ისევ

სულის ადამიანები [8]

მიუხედავად იმისა, რომ მონატრება ცხვირის წვერს მიწვავდა და უკვე გაუსაძლისი ხდებოდა სევდა, რომელიც ამ კედლებში გამეფებულიყო, მაინც ვერ ვჯობნიდი სიამაყეს, ვერ გპატიობდი.
ცარიელმა კუჭმა თავისი ქნა და მაიძულა საბნიდან გამოვმძვრალიყავი. შემაჟრჟოლა, ჯერ

27 შაბათი (1 თავი)

უნივერსიტეტიდან რომ ჩამოდიხარ , გზად ერთი მოსახვევია. მანდ სულ ყავილები იყიდება, ფერადები და უსაზღვროდ ლამაზები. თითქოს რა, უბრალოდ მცენარეები , მაგრამ მე ისე მაბედნიერებენ ხოლმე , რომ მათ გარესე რ შემიძლია.[