უშენობა მაპატიე

- ბაბიკო უსასრულო სიყვარულის გჯერა? - არ ვიციი დემნა ჯერ, ალბათ კი - რატომ? - განა ჩვენი სიყვარული უსასრულო არაა? - უსასრულოაა ბაბბიკო აბა რაა.. მე შენ და სიყვარული. საოცარია არა? გახსოვს როგორი ურთიერთობა გვქონდაა? - აუ კაი რა ნუღა მახსენებ მაგ

ორეულები (III თავი)

სახლში 5 წუთში მივედი, მაგრამ იქ ყოფნა აღარ მინდოდა. გამოვიცვალე და გარეთ გავედი. დიდი ხანი ვსეირნობდი და ნოლანზე ვფიქრობდი, ალექსი გამახსენდა. არ ვიცოდი დამერეკა, თუ მივსულიყავი. მხოლოდ ერთი რამ ვიცოდი. მინდოდა მენახა

მირა (სრულად)

გულზე ხელები გადავიჯვარედინე და გამომცდლად შევხედე. მშვენივრად ხვდებოდა რასაც ვეკითხებოდი. იცოდა რომ გაგიჟებამდე მინდოდა გამეგო რამე გრძნობა ჰქონდა თუ არა სხვის მიმართ. იცოდა რომ ჭკუიდან გადავყავდი მის თავისუფლებას. თავზარს მცემდა იმის გაცნობიერება

გარყვნილი თითები (ნაწილი 6)

გაბრიელი ხან მამას ეფერებოდა, ხან მარიამს აკვირდებოდა. ვერ ბედავდა მის მოფერებას, მაგრამ სამაგიეროდ მის კალთაში მშვენივრად იყო მოკალათებული. იმდენად თბილი და ტკბილი იყო გაბრო, არც მარიამი ერიდებოდა მის კოცნას და მოფერებას. იოანე ბედნიერებისაგან

შურისძიება გოგოს ენაზე (1)

ეს არის ამბავი გოგოზე რმელიც დგას საყვარელი ადამიანის დაკარგვის საფრთხის წინაშე და ცდილობს ამაში დამნაშავე ადამიანზე შური იძიოსბუხ ბუხ ბუხ ბუხ ბუხ...წამით სიჩუმე მერე მანქანის ღმუილი და კივილი რომელიც ღამეში იჭრება. სასწრაფოს ხმა, ტირილი,

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (23)

დილით ვიღაცამ თავზე დახტომით გამაღვიძა. გიჟივით წამოვხტი და მუშტი გავუქანე. -წყნარად, მე ვარ.-აკაკიმ გამიცინა და გასაღები წინ გამიქანავა. -ვნანობ, რომ მოგეცი.-შევუღრინე და ისევ ლოგინზე დავეგდე. -ნუ ხარ მკვდარი, აეგდე. ბიჭებიც მოვლენ მალე, საყიდელი

STANDOUT/გამორჩეული (მეექვსე ნაწილი)

-ბბბატონო -გამარჯობა ლაწირაკო .-კინაღამ ტელეფონი ხელიდან გამივარდა როცა მისი ნაცნობი ხმა მომესმა , დიახ ეს ის იყო , ის დეგენერატი დეიმონი . -ჩემი ნომერი საიდან გაიგე ,იდიოტო !-ოო

მე... როგორც კარგი მსმენელი 4

-ნუ გაახურე რაა , მე მომწონს -ისევ მე შემომხედა და თვალი ჩამიკრა-აუ კაი ტიპია რაა. ორივემ ტეკილა მოითხოვა. მისმა სპეციფიკურმა გემომ არასააიამოვნოდ გააჟრჟოლათ. კიდევ ბევრი ილაპარაკეს. ორი სამი ჩიქა კლაკნით დალიეს გასასვლელისკენ წავიდნენ. ერთერთს

ბაბუაწვერა, ანუ გაფანტული არსებობა (დასასრული)

_ ნიკუშა, მოვედი... დავაგვიანე, ხომ? მე ყველგან ვაგვიანებდი _ გამეღიმა და ყელში მეტასტაზებად მომაწვა მონატრება _ ბოდიში, აქამდე აქ რომ არ მოვსულვარ. ბოდიში, ძლიერი რომ არ ვიყავი შენს გამო. ასეთი რომ დაგენახე ალბათ როგორ არ მოგეწონებოდი... მაგრამ რა

მზის ჩასვლა (თავი მეთექვსმეტე)

ნინას ეგონა აღელვებისგან გული ამოუვარდებოდა. თავს იკავებდა , რომ სიხარულისგან არ ეყვირა. სიტყვები უკვე ზედმეტი იყო. ბექას ჩაეხუტა. შემდეგ ორივე ჩამოსხდნენ და აი დადგა ნინასთვის ის ჯადოსნური წამიც, მისი პირველი კოცნა, მათი ტუჩები შეეხო ერთმანეთს.