მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

მინდა მიყვარდე 16 თავი

-მისაღებშია ძალიან ცუდადაა.მაპატიე მაგრამ შენს მეტს არავის ვიცნობ თორე არ შეგაწუხებდი-ჩემა მეტი მაინც ვერავინ მოაგვარებს შენ მაგაზე არ იდარდო.გაუცინა უხერხულად აწურულ ქალს და ოთახში შევიდა.-ლილ რა მოხდა?ქალის წინ ჩაიმუხლა და თმაზე მოეფერა-წავიდა ლაშ

სიყვარული მეორედაც მოდის (17 თავი)

სახლის კარზე ზარი მიცა და კარები ლუბამ გააღო რომელმაც გაურკვეველი ბგერები წარმოთქვა და ყვირილი მორთო. ლუბას ყვირილმა ყველა ფეხზე წამოაგდო და თვალებდაჭყეტილი უყურებდნენ კარში მდგარ უცხო მამაკაცს გაჩხერილს და ლუბა ვიღაც გოგოს ეხვევა

სულის ადამიანები [5]

ვუყურებდი თვალებში და არ მჯეროდა, რომ ჩემს ყველაზე დიდ და გულწრფელ ოცნებებს ვხედავდი მათში, კალაპოტში მოქცეულს. მტკიოდა, მტკიოდა ყველაფერი. სხეული, სული, ადამიანობა, ლუკას წასვლა და ჩემ წინ მდგარი ბიჭის ტკივილი მტკიოდა.

" ბედისწერის თამაში " (1 თავი)

-ღმერთო!როგორ მიხარია ისევ თბილისი,ჩვენი სახლი("გეგა"-ასათიანების უფროსი ვაჟი)-გახაებული ხმით წამოიძახა და დივანზე მოკალათდა. -კარგი რაა გეგა,ამერიკაში მილიონჯერ მერჩივნა ყოფნა("ლილე"-ასათიანების ოჯახის უმცროსი ქალიშვილი და მათი მზე)-ბუზღუნით მიუჯდა

უფს... (2)

ნინის დააჟრიალა. ისევ ის ხმა იყო, ისევ ის სიტყვები, ისევ აივანზე. ხმა ძლივს ამოიღო, უარით უპასუხა და სამზარეულოში გავიდა, სადაც სალომე დახვდა. - რა გჭირს გოგო? გაფითრებული ხარ. - ხო, დაღლილობის ბრალია, წყალი დამალევინე რა - წამალი ხომ არ გინდა?

ბამბის ნაყინი! 10

-გამიშვი,-სიბრაზისგან ერთიანად გაწითლდა ნენე,-რა საზიზღრები ხართ,არ მეგონა ალკოჰოლი ასე თუ მომადუნებდა -ცოტა ვიმაიმუნეთ,-სახეზე ნაზად ჩამოუსვა ხელი -ნუ მეხები,-კანკალით სთხოვა ქალმა

ეშმაკი დედამიწაზე?ხუმრობთ არა?! (10)

ერთი წუთი გავიდა? ერთი დღე? ერთი კვირა?ერთი წელი?არ ვიცი! ალბათ მხოლოდ რამდენიმე წუთი მე კი საუკუნედ მეჩვენება.ჩემს თავში ყველა ერთად ასინქრონიულად უკრავს სხვადასხვა ნაწარმოებს და ყველა ნოტი ერთდროულად ისმის ეს კი

ქალბატონო, სანთებელა ხომ არ გექნებათ?

ისევ მაღვიძარა.. საბნიდან ხელი გადავყავი და მაღვიძარა გამოვრთე, ნელი ტემპით ავდექი და ნიცას ოთახში გავედი.-დე, გაიღვიძე რა.. ნიცუუ ჩემო პატარა ბაღში დავაგვიანებთ...ნიცა იშმუშნება და ნელა ახელს თვალებს.-დე ალ მინდა ბაგში ლა

ჩემს ვენებში [5]

მსგავსი კითხვებით სახის გაწითლებამდე აბრაზებდა გოგონას. მერე, ანაბელის მობილური აიღო და პირდაპირ სურათების დათვალიერებას შეუდგა, ბოლოს კი ჩუმად უთხრა, მხოლოდ მას რომ გაეგო, ,,მგონი, მკერდი დაგიპატარავდა,’’ ,,ერთი კარგი პლასტიკური ქირურგი ვიცი, თუ