სულის ადამიანები [8]

მიუხედავად იმისა, რომ მონატრება ცხვირის წვერს მიწვავდა და უკვე გაუსაძლისი ხდებოდა სევდა, რომელიც ამ კედლებში გამეფებულიყო, მაინც ვერ ვჯობნიდი სიამაყეს, ვერ გპატიობდი.
ცარიელმა კუჭმა თავისი ქნა და მაიძულა საბნიდან გამოვმძვრალიყავი. შემაჟრჟოლა, ჯერ

27 შაბათი (1 თავი)

უნივერსიტეტიდან რომ ჩამოდიხარ , გზად ერთი მოსახვევია. მანდ სულ ყავილები იყიდება, ფერადები და უსაზღვროდ ლამაზები. თითქოს რა, უბრალოდ მცენარეები , მაგრამ მე ისე მაბედნიერებენ ხოლმე , რომ მათ გარესე რ შემიძლია.[

საღამო მშვიდობის, ბედნიერებავ (თავი3)

მამამ,ჩემს კოტიტა თითებს თავისი ძლიერი ხელი შეაგება და ნელ–ნელა დავეშვით ქვემოდ.ვერ გამეგო შუა აგვისტოში,რატომ მეხურა თბილი ქუდი,თუმცა რაც ღრმად ჩავდიოდით ტემპერატურა უფრო და უფრო მცირდებოდა.ბოლოს ფსკერს მივაღწიეთ,მღვიმე ყინულებით იყო დაფარული.

ჩემი ამბავი (თავი პირველი)

უბრალო სამუშაო დღე გათენდა, ზანტად ავდექი ფეხზე და მზადებას შევუდექი, სამუშაო ადგილამდე დაახლოებით ერთი საათი მჭირდება ხოლმე რომ მივიდე, 10 -15 წუთი ავტობუს 30 წუთი მეტროს და 10-15 წუთიც ფეხით ავლას კიბეებისას, რომელიც ჩემს დანიშნულების ადგილს

ექიმი დეტექტივი 7

როცა მივხვდი ბერნარდმა საუბარი დაასრულა, კარზე სწრაფად დავაკაკუნე, ნამდვილად არ მინდოდა რამე შეემჩნია და მაქსიმალურად ვეცადე თავი თავისუფლად მომეჩვენებინა -ქალბატონი ემა ბაღშია და თუ რამე გნებავთ თქვენს განკარგულებაში მიგულეთ -კარგიი... თავი დამიკრა

პირველად და ბოლოს...

არ ვიცი, როდის შევხვდით ერთმანეთს და რა იყო ეს, მაგრამ თავიდანვე იგრძნობოდა რაღაც ჩვენი კავშირის მაგვარი. სასაცილოა არა? მთელი სამყარო რომ შემოვიარო ვერავის ვნახავ შენს შესაფერს ჩემთვის...

უიღბლო სიყვარული 2

-რატომ მწერ? - მე გწერ? სასაცილოა - ზუსტადაც შენ მწერ მე sms დავუსქრინე და გავუგზავნე ის კი ისევ ცდილობდა ჩემთვის ნერვების მოშლას

მონატრება

რა, ვეღარ დაბრუნდება... უკააან....... არა ვეღარ დაბრუნდება! ნელი ნაბიჯებით გზას მივუყვებოდი ჩუმად, თითქოს ისეთი შეგრძნება მქონდა, ვიღაც უნდა მენახა. გვერდზე შემთხვევით გავიხედე და უცებ სკამზე მჯდარი მომტირალი ქერა გოგონა

გული შენით ფეთქავს 1

მაკა დეიდამ კარი რომ გააღო ოთახში შავგვრემანი ბიჭი შემოვიდა მაღალი ტანადი თაფლისეფი თვალებით... ის ისეთი სიმპათიური იყო... მე მას პირდაპირ თვალებში ვუყურებდი და მან ეს შეამჩნია... მე მისდამი გრძნობა გამიჩნდა... უბრალოდ თვალი

მესაკუთრე ჩოფლიანი! [2]

–დედა ნაკოს ცემა უნდა და ითხოვს– ხმამაღლა დაიყვირა დამიანემ. როგორც ყოველთვის ჩემ ასეთ სიტყვებზე ბრაზობს, მეც ხომ ყოველთვის მის გასაბრაზებლად ვამბობ, ბოლო დროს უფრო ხშირად რადგან ყურადღებას საერთოდ აღარ მაქცევს და აღარ მეფერება.