სვანი (თავი 2) ultrix

მოკლედ დიდი აურზაური მოყვა ამ ისტორიის გამოქვეყნებას , გეტყვით კიდევ ერთხელ მწერალი არ ვარ, უბრალოდ საინტერესო (ჩემთვის ) ისტორიებს ვდებ ამ საიტზეც , წაიკითხეთ და ისიამოვნეთ სამწუხაროდ ამ ისტორიის ავტორი არ ვიცი ვინაა სიყვარულით თათია :-)

Dream! (7თავი)

_ხო გისმენთ აბა! (გიო) _მოკლედ არ ვიცი როგორ გითხრათ მიჭირს ამაზე საუბარი , თქვენ ყველა ანას უყურებთ როგორც დას, მე კი ასე არ ვარ ! მაგრამ მე თქვენი ძმა ვარ ,ვიცი რომ გაჭირვებაში არასდროს დავტოვებთ ერთმანეთს ნუ ყოველშემთხვევაში მე ასე ვფიქრობ და ასე

სიყვარული თუ შურისძიება? დასასრული

მეტი ღარაფერი მითქვამს წავედი და უკან აღარ მომიხედავს, ალბათ იმიტომ, რომ მეშინოდა ტირილი არ ამვარდნოდა. რადგან იქიდან წამოსვლა გამიჭირდებოდა. მაშინვე სახლში ავედი და თითქოს სუნთქვა დავიწყე. საღამოსთვის მოვემზადე და მეცადინეობა გადავწყვიტე, რადგან ამ

ქალი

დაჩაგრული, სულელი, უსარგებლო ! თუმცა მაინც ყველაფერი მისია ილუზიით შენახული სატანჯველი წლები, დარდი, მოლოდინის სხივია !! უფრთხილდება, ეფერება, ენატრება ბოლოს სულში ჩაადნება სანთელი ცრემლის კვალი ლოყებზე რომ დასთამაშებს ეს წვიმაა, თბილი წვიმა

შენი სიყვარულის ფობია მემართება (8)

დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. - გაიღვიძე დადა დაგვაგვიანდება. ( ლენა ) - რა? - სკოლა გველის სკოლა, ადექი მალე. ( ლენა ) - მეღადავები გოგო? რა სკოლა? დამაძინე.

ჩემს ვენებში [3]

ვერ გეტყვით, რომ დიდი ხანი მოუწია ცოტნეს ბიძაშვილს საავადმყოფომდე მოსვლა. დაზაფრული ადევნებდა თვალს გიჟივით შემოვარდნილ სანდროს ანაბელი და თვალის გუგები უფრო და უფრო უფართოვდებოდა გაოცებისაგან. არც კი შეუხედავს გოგონასთვის, რაიმეს თქმაზე ზედმეტია

პრიზი თუ განაჩენი?! -2-

''-აბა, გვირაბიო? ჯოჯოხეთიო, სამოთხეო?-ვერ მოითმინა და განაწყენებულ ქალს მაინც გამოელაპარაკა. -ეს ხომ მთლად ის ქვეყანა არაა. ჩვენ სადღაც მიჯნაზე ვართ. იქაურობას არც მე ვიცნობ.-მოხასიათდა ტაისია.-ნახე, ეს ადელაინია. მისი ფესვები საფრანგეთშია, მაგრამ

უცნობი სარკეში //11//

ქუჩა-ქუჩა დადიოდა და სამსახურს ეძებდა, იმ დეგენერატის გამო ახლა უმუშევარია და მის მდგომარეობაში კიდევ ძალიან ბევრმა უთხრა სამსახურზე უარი. იმედ გადაწურული მივიდა სახლში და თვალები კეფაზე აუვიდა როცა მამამისთან მოსაუბრე ქალდანი დაინახა. ლინდა

სიყვარული და ტკივილი (9თავი)

-თიკო ეზოში მივდივარ და არ წამოხვალ? (სანდრო) -არა იყოს არ ვარ ხასიათზე. -მიდი გთხოვ. როლიკებით მივდივარ და ვიკატაოთ. -არ მინდა მეთქი რომ გითხარი ვერ გაიგე? -ისევ ნაწყენი ხარ ჩემზე არა? თიკო ვიცი რომ დედაზე ღელავ და განიცდი იმ ფაქტს რომ ვეწევი.

ყველა ტკივილი სიხარულის საწინდარია (2)

ერთი კვირა გავიდა ჩვეულებრივად, მაგრამ მიკვირდა იკა რომ არ ჩანდა. -ნინ ხვალ ჩემი დაბადების დღეა და დამეხმარე რააა? -კარგი რააა, მაგაზე არც უნდა მკითხო რაა, შენთან ვარ ხოიცი. -ხო... და... იცი... ნუ...აი....ანუ....ის...ხო ხვდები რაა? -ვერაფერი