თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (17,18,19)

არა შენ ის მარიამი არ ხარ, არ ხარ ის მარიამი რომელიც მე ბათუმის სანაპიროზე გავიცანი.. ადამიანი, რომელიც ბოლომდე იბრძოდა მეგობრის საპოვნელად და სრულიად უცხო ადამიანსაც კი შესთავაზა დახმარება... და ეხლა თვითონ ეს ადამიანი გაურბის პრობლემებს, კაი რა...

ჭავჭავაძელები

ჩემი ყველაზე ბავშვური და ლამაზი მოგონება ჯერ კიდევ იმ პერიოდიდან იწყება, როცა 12 წლის ბავშვს უცებ "შემიყვარდა", გაუაზრებლად. ალბათ ამას ერქვა წრფელი სიყვარული. კიბეებზე ავდიოდი ჩაფიქრებული. უცებ ვიგრძენი,როგორ არ მქონდა საშუალება გამეგრძელებინა გზა.

მეხსიერების კანონი - სრულად

ჰამაკში იწვა და წინ მსხდომ მეგობრებს სიცილით უსმენდა. უყურებდა დევდარიანის ღიმილით მოფენილ სახეს და მეცხრე ცაში ბანალურად ფრინავდა. თუმცა რაც ბანალურია , ყველაფერი მაინც ხომ ძვირფასია არა ? მობილურში ჩაძვრა , რაღაც ფოტოს მოძებნა უნდოდა ...

მიყვარხარ ძლიერ.

-ლამაზო რა მადისაღმძვრელი ტუჩები გაქვს-ელენეს გვერდით ახალგაზრდა ბიჭი ამოუდგა ვისკის ჭიქით ხელში. -ვცემო? მარა არც მთვრალს გავს -გაიფიქრა ელენემ -არც გაბედო-გაეპასუხო მეორე მე. -კი მაგრამ გაიგონე რა თქვა? -შეყვარებული არ გინდა? 23 წლის ხარ ბოლოს და

მე, შენ და ჩვენი პატარა! [1]

მანქანის სალონში გოგონას ჩუმი ქვითინი ისმოდა, რასაც მისი დედა ყურადღებასაც არ აქცევდა, არც მის დამშვიდებას ცდილობდა, პირიქით ტუქსავდა და იმას უმეორებდა რომ შეეწყვიტა ეს თვალთმაქცობა.

ლამაზი გრძნობა (თავი 1)

იყო ერთი გოგო.ის მეოთხე კლასში იყო.მას იზაბელა ერქვა (შემოკლებით ბელა).ბელას მოსწონდა ერთი ბიჭი,რომელიც მასზე ერთი წლით დიდი იყო.გოგოს არ ყავდა დაქალი ამიტომ ყველაფერს დეტალურად უყვებოდა თავის დღიურს.თავიდან მისი ეს გრძნობა ბავშურ გატაცებად

მწერლად დაბადებული 2

ჩემი ოთახი მეორე სართულზეა, ფანჯარა უკანა ეზოს დაჰყურებს. იქ ჩემი დედინაცვლის ლამაზი ვარდებია რომელსაც საკუთარი შვილივით უფრთხილდება ვაი და რამე არ დაუშავდესო. ზურგჩანთა ავიღე ჩემი საყვარელი ტანსაცმელები (თბილი, თხელი, ყველანაირი ფერის, საწვიმარი,

13 თვე (სრულად)

ყველაფერი დაიწყო მაშინ, როდესაც 14 თებერვლის, სიყვარულის დღის დილა გათენდა და როდესაც ტელეფონის ხმამ გააღვიძა და ცალი თვალით წაკითხულმა შეტყობინებამ თავზარი დასცა. „გოგო, გავიპარე“- წერდა ანკა. არ იცოდა გახარებოდა, გაგიჟებულიყო სიხარულით თუ

ლილი (სრულად)

ლიქიორის სიტკბოთი გაბრუბული გავყურებ ხედს აივნიდან და უნებურად მეღიმება. საშინლად სასიამოვნოდ ვარ და იცით როგორია პარიზი? ხელში ჭიქა ლიქიორით, აივანზე ფეხებშემოდებულმა, კმაყოფილი ღიმილით რომ უნდა გაჰყურო ცას, ფერებს რომ იცვლის და ეიფელს, უდრეკად რომ

Heaven's in your eyes! ( 5 თავი )

-იცი შენგან რით განსხვავდება? გოგოს პატივის ცემა იცის! კულტურა გააჩნია! კაცია და შენგან განსხვავებით არ ცდილობს ძალით კაცი გამოჩნდეს, ისეთია როგორიცაა, სახლშიც და ქუჩაშიც, ნიღაბს არ ატარებს არც ოჯახში და არც ქუჩაში! შენ? კურდღელი ხარ! ყველასი