"ჭაობი" (4 - ვიბრძვით )

-ჩშშშშ , ახლა გეტკინება . ძალიან გეტკინება მაგრამ ბოლოა . ჩუმად იყავი გესმის ? აქშენს კივილს ვერავინ გაიგებს შენ კი დაშავდები ! ... - როცა სიტყვებით ვერაფერი გააწყო ნოემ,ბაჩანამ მზერა საწოლის მარცხენა მხარეს მდგარ კომოდზე სუფთა ზეწრებს ჰკიდა ,თეას

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 3)

გახევებული ვუყურებდი,ვუსმენდი და ვერ ვიჯერებდი. ნუთუ კიდევ იგივე გამიკეთა ცხოვრებამ, ისევ გამწირა ისევ უმიზეზოდ. განა მინდა ესეთი ცხოვრება? ღმერთმა იცის მერამდენეჯერ ვეკითხები ამას ჩემთავს, და არა მხოლოდ ამას. უნდა ვიყო ძლიერი, უნდა ვიბრძოლო, არ

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (1-17)

გამარჯობათ! გარკვეული მიზეზების გამო ვეღარ შევდივარ ჩემ ძველ გვერდზე (mariam_mariam), ამიტომ გადავწყვიტე ახალი შემექმნა და ბოლო ისტორია გამეგრძელებინა, თუ ვერ მოვხერხე და ძველი გვერდი ვერ განვაახლე, ამ გვერდზე ვიქნები... -რაზე ფიქრობდი?! ფიქრებიდან

ურთიერთობა გრძნობების გარეშე. ( 3 თავი )

....ოთახში ნახევრადშიშველი ალექსი შემოვიდა..თვალები იმ დონეზე გამიფართოვდა მეგონა გადმომცვიდებოდა...ვიცოდი რომ გუშინ ვიღაცასთან ერთად ვიყავი,მაგრამ ნამდვილად ვერ წარმოვიდგენდი რომ ეს ვიღაც ალექსი იქნებოდა.... ვაჟბატონი ჩემს სახეზე ძალიან გახალისდა

sms 7 თავი

- ახლა გასაგებია, რატომ მღერი ასე კარგად. - მეღიმება და თმას ყურს უკან ვიწევ. გიორგი არაფერს ამბობს, ორი თითით მეხება თმაზე და გადაწეულ თმას უკან, თავის ადგილას აბრუნებს. მისი ცივი თითები, ჩემს ყურის ნიჟარას სულ ერთი წამით ეხებიან, მაგრამ ესეც

დაუვიწყარი არდადეგები (თავი 2)

.... ნამდვილად წავიქცეოდი, მაგრამ წელზე მკვრივი ხელები შემეხო. მის მკლავებში აღმოვჩნდი უსუსური, რომ არა ის ალბათ ძირს აღმოვჩნდებოდი საკმაოდ ცუდ მდგომარეობაში. ავხედე. ძალიან მაღალი, შავგვრემანი, მწვანე საოცარი თვალები, რომელშიც თითქოს დიდი სევდა

ჭირვეული სტუმარი (14 თავი)

თვალსა და ხელს შუა გაგვეპარა ერთი კვირა. მეორე დღეს მე თბილისში ვბრუნდებოდი, კაიშაურს დაპირებისამებრ ოჯახის წევრები ჩამოაკითხავდნენ და მისი გოგოჭურებთან სტუმრობაც დასრულდებოდა. ყოველ წელს ჩემ თბილისში გამგზავრებამდე გამოსამშვიდობებელ საღამოს

salvation/ხსნა (თავი 6)

არადა კიდევ ერთხელ რომ ეთხოვა წავიდოდი, თუმცა არ უთხოვია. უხეშად მოვიქეცი, მაგრამ არც იმას ვაპირებდი რომ უკან გავკიდებოდი. ჩემი პრინციპები ამის საშუალებას არ მომცემდა. სახლში რომ ავედი ქეთი უკვე მოსული იყო.

აღარ დაბრუნდე რაა (3თავი)

ერთი კვირის განმავლობაში კომაში ვიყავი არაფერი მახსოვს მომხდარის შესახებ თითქოს მეძინა და სხვადასხვა სიზმრებს ვხედავდი. რეანიმაცია საავადმყოფოს სუნი და აპარატის ხმა... ისე შემეშინდა და ისე ვერ ვიტანდი ამ ყველაფერს ლამის ისევ კომაში ჩავვარდი. უცებ

ქაოსი. #16

-შენი... შენი ტელეფონზე საუბარი მოვისმინე. -ლაშას სახე შეეცვალა, ხელები სწრაფად ჩამოუშვა და ოდნავ მომშორდა. ხმას არ იღებდა. -ახლა შენ გადაყლაპე ენა? -უცებ სიბრაზე მომაწვა. -რა გაინტერესებს? -რა ხდება ჩემს მშობლებთან დაკავშირებით.