13 თვე (სრულად)

ყველაფერი დაიწყო მაშინ, როდესაც 14 თებერვლის, სიყვარულის დღის დილა გათენდა და როდესაც ტელეფონის ხმამ გააღვიძა და ცალი თვალით წაკითხულმა შეტყობინებამ თავზარი დასცა. „გოგო, გავიპარე“- წერდა ანკა. არ იცოდა გახარებოდა, გაგიჟებულიყო სიხარულით თუ

ლილი (სრულად)

ლიქიორის სიტკბოთი გაბრუბული გავყურებ ხედს აივნიდან და უნებურად მეღიმება. საშინლად სასიამოვნოდ ვარ და იცით როგორია პარიზი? ხელში ჭიქა ლიქიორით, აივანზე ფეხებშემოდებულმა, კმაყოფილი ღიმილით რომ უნდა გაჰყურო ცას, ფერებს რომ იცვლის და ეიფელს, უდრეკად რომ

Heaven's in your eyes! ( 5 თავი )

-იცი შენგან რით განსხვავდება? გოგოს პატივის ცემა იცის! კულტურა გააჩნია! კაცია და შენგან განსხვავებით არ ცდილობს ძალით კაცი გამოჩნდეს, ისეთია როგორიცაა, სახლშიც და ქუჩაშიც, ნიღაბს არ ატარებს არც ოჯახში და არც ქუჩაში! შენ? კურდღელი ხარ! ყველასი

salvation/ ხსნა (თავი 7)

ბინაში ავედი, მაგრამ ფეხები უკან მრჩებოდა. ნახევარ საათზე მეტი ფანჯარსთან ვიდექი. აივანზეც გავედი, მაგრამ ვერც ერთს მოვკარი თვალი. რამდენიმე წუთი ასე ვიყავი მერე კარზე ზარის ხმა გავიგე.

ნოემბრის წვიმა XXIV

სასაფლაოდან პირდაპირ ნიკოს სახლისკენ წავედი. მუხლები მიკანკალებდა... მიუხედავად იმისა, რომ მისი ნახვის გამო მთებს გადავდგამდი, მეშინოდა... მეშინოდა მისი რეაქციის, შეხვედრის, შედეგის.. არაფერზე ფიქრი არ შემეძლო. მეხუთე სართულზე ფეხით ასვლამდე ალბათ

ავადმყოფებსაც შეუძლიათ სიყვარული! (დაავადებულებსაც): 2 თავი

მოდით გამოვიცნოთ რაზე იქნება ესმოთხრობა დაწერილი. მეგობრობაზე? დაახლოებით. იმიტომ, რომ ლიზი ერთადერთი მეგობარია რომელიც მიგებს. ამიტომ ბევრჯერ შეგხვდებათ მისი სახელი ამ მოთხრობაში. ფსიქოლოგიაზე? ესეც შეიძლება. როგორც მოგეხსენებათ,სოციალური ქსელის

I ____ You (თავი მეხუთე)

ალექსანდრე ბაგრატიონი დალხენილი ცხოვრებით არასდროს გამოირჩეოდა იმისდა მიუხდავად , რომ მამა ყოველთვის ანებრივებდა და სანდროს სიტყვა მის ოჯახში ყველაფერს ნიშნავდა. ყველაფერი ჰქონდა რასაც მოისურვებდა, მაგრამ მაინც ყველაფერზე წუწუნებდა, ყველაფრით

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს

-ნიკუშ, გახსოვს რომ გითხარი ამერიკელებზე. -კი მახსოვს -ხო, როგორ ფიქრობ გამოვა რამე? -რატომაც არა? - რავი, ხომიცი სალოს მალე ბავშვი ეყოლება, ის წავა ალბათ ჩვენგან , ახლაც ჩვენ ვთხოვეთ ცოტახანს კიდევ დარჩენილიყო. - მერე დაელაპარაკეთ, არამგონია

აღსარება (სრულად)

ღმერთო, ერთ-ერთი გზას აბნეული ცხვარი მოგმართავს თხოვნით, მუხლებზეც დავიჩოქებდი, რომ შემეძლოს. მინდა კარგად მომისმინო, შეიძლება არ ვარ იმის ღირსი, რომ მომისმინო და მაპატიო, მაგრამ გთხოვ მომისმინე მაინც. ვიცი, რაც ჩავიდინე საშინელებაა და ყოვლად

წითელი ზღვა -1-

''მესამე წამს აბობოქრებული ტალღა დაინახა, რომელმაც მზერა დაუბინდა... მეოთხე წამს ხელ–ფეხი შემოეყინა და ფართხალი შეწყვიტა... მეხუთე წამს უკვე ფსკერისკენ მიცურავდა... თვალები ეხილა, მაგრამ ვერაფერს ხედავდა...''