XVII (თავი N11)

დილით გავიღვიძე ხმა არმქონდა გუშინ იმდენი ვიმღერეთ,კუნთები კი ცეკვისგან მტკიოდა.. სასოცარია ნაბახუსევ მდომარეობაში ყოფნა.. გგონია სხეული დაბუჟებულიგაქვს,გცივა თავი გტკივა და ხმის ამოღების თავიც არ გაქვს.. უეცრად საბამ დამირეკა,სახლში თუ ხარ ამოვალ

გ ა ქ ც ე ვ ა…..

დღეს ჩემი ქორწილია , მაცვია ულამაზესი საქორწილო კაბა...ლამაზი ფეხსაცმელი,ძვირად ღირებული ბეჭედი მიკეთია და მაკიაჟიც მაქვს გაკეთებული....მოკლედ გამოწყობილი ვარ ....მაგრამ რაც მთავარია ბედნიერი არვარ....მამაჩემი კარგი გარიგებით მათხოვებს ვიღაც

არ შეგიყვარდეს. წესი 14

-ნუ მაშინებ. რა მოხდა?-ნუცას შეშფოთება დაეტყო. -ორ დაქალს ერთი და იგივე ბიჭი რომ შეუყვარდეს, რა უნდა ქნან? -ჰო გითხარი, ეგეთ სისულელეებზე ნუ ფიქ... -სისულელე არაა!-ხმას მოვუმატე.-იოანე მიყვარს!

არასდროს უშენოდ! (14)

სიყვარულის ისტორია...გახსოვთ? სანამ ამბის თხრობას დავიწყებდი გითხარით, ადამიანურ დრამებთან მიმართებაში შეუვალი ვართქო... ჩემი თეორიული ვარაუდი ძლიერ პიროვნებაზე დადასტურდა... ვერ აგიხსნით რაოდენ დიდ ტკივილს მაყენებდა, იმის გაფიქრება, რომ სანდრო

გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე(17-18)

სიცოცხლე იმდენად მშვენიერია რომ თუნდაც წამისთვის სეიზლება თვა აი აიმისთვის ღირდა მოსვლაც და ბრძოლოაცო თუნდაც წუთი იყოს განა არვის შმოუფეთებია თვაები ისე რომ გიტქვამთ მთეს სამყაროს გადავატრიალებ და ამტვალებისთვი პატრონს ფეხვეშ დავუფენო,დაუფექნ კიდეც

თუ გაზაფხული დაიგვიანებს

დავიღალე, ძალა მეცლება, ვგრძნობ მიწის სუნს, მეშინია, სად წავიდე?! გავიჭედე ცხოვრების ხვრელში. სურნელს ვგრძნობ, რომ მოდის ჩემთან, და მასში გახვეულან წარსულის წვეთები, გაზაფხული მახსენებ თავქარიან გიჯურ სიყვარულს

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი (დასასრული)

ფურცელს ვიღებ და რომ არ დამავიწყდეს დიდი ასობეით ვწერ -სათნოების ორმოცდაათი ელფერი... მერე კი შეკრებილებს ვუკითხავ და ყველა იცინის...მხოლოდ მამაჩემი იმეორებს გათაცებით-სათნოების ორმოცდაათი ელფერი.

გადამიყვარდი

პროლოგი წარსულის საიდუმლოებები გვხდის ისეთს როგორიც არასდროს ვყოფილვართ. წარსული ფარდას ხდის მომავალს და აწმყოს გვინგრევს.კოლექციონერი არასდროს დათმობს იმას რაც მას ეკუთვნის. დიზი მისია,აღარ დაუშვებს რომ კიდევ დაკარგოს.

სამუდამოდ 2

– მართლა გემრიელი საჭმელების კეთება გცოდნია – ყველაფერი დედამ მასწავლა და იმის მერე ხშირად ვაკეთებ რომ არ დამავიწყდეს ხოლმე. – მშობლები მეც არ მყავს და მესმის შენი. – ვწუხვარ. არ ვიცოდი – კიდევ არ იცი ბევრი რამე და დროა ერთმანეთს ეგეთი რამეები

რა იქნებოდა თუ...(დასასრული)

დედაჩემის ხმის გაგონებისთანავე ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ქონდა.ახლა დავრწმუნდი,რომ ეს დღე მართლაც სასწაული ყოფილა. -რას ამბობ დედა?-გაოგნებული მივაჩერდი -ლექსო, ახლა დამირეკა და ლადომ გონს მოვიდაო,ჩქარა ჩაიცვი წავიდეთ სიხარულისგან გონს ვერ