შენი თვალები მაგიჟებს!

სული და გული მტკივა ,თითქოს რაღაც მიჭერს მთელი ძალით და გაქცევის საშვალებას არ მაძლევს.თანდათან სისწრაფერს ვუმატებ და არაფერი მადარდებს..უკვე მერამდენე კრუგს ვუვლი ქალაქ ...ცოტათი დამშვიდებული სახლის გზას დავადექი.

ჩემი ცხოვრების გზა (vol.5)

-არა ერეკლე,გაჩუმდი ეს აღარ თქვა,ვიცი შენთან თუ დავრჩები შენც დაგკარგავ,დაწყევლილი ვარ,თუმცა არ ვიცი ვისგან,ვიღაცამ ისე საშინლად დამწყევლა...-ათნასია გევედრები დარჩი ჩემთან და პირობას გაძლევ არაფერი მოხდება,სულ ერთად ვიქნებით

შურისძიების კანონი (დასასრული)

-და ლევანის სიტყვებს ნენსი რომ დაეთანხმოს?!-ვამბობ და მეღიმება. -მით უკეთესი! თავისი ნებით მოუწევს თავის საყვარელ ადამიანთან ყოფნა და არა ძალით!-ლევანსაც ეღიმება. -ორივე შემთხვევაში დაგთანხმდებათ!-ვიძახი დაბეჯითებით. -ხოო? აი,ესეთი ნენსიც მომწონს!

ნოემბრის წვიმა XIV

უბრალოდ არ შემეძლო ამის მოთმენა, ჩემი და მისი ურთიერთობა რის გამოც შეიძლებოდა დაძაბულიყო, იყო ნინა. ამ საქმის მოგვარება კი მხოლოდ მასზე იყო დამოკიდებული და ის ამისთვის არაფერს აკეთებდა. ჩემი გაცინება კი სარკაზმული იყო. ალბათ, უნდა

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (6)

-ვერ ვხვდები შესაბამისად ერთად არ უნდა ვიყოთ . ერთმანეთს ვერ ვუგებთ და როგორ შეიძლება ურთიერთობა შედგეს ,უბრალოდ ფიზიკური ლტოლვა არაფერს ნიშნავს-როგორ გინდა ისე იფიქრე დავიღალე უკვე, მე ხომ არ გეტყვი გიყვარს თუ არა - გადაბრუნდა,

ქაოსი. #3

ბევრმა კოცნამ გამაღვიძა, თვალები გავახილე. გიო ბედნიერი ღიმილით სახეს მიკოცნიდა. -დილა მშვიდობისა. -უფრო თვალისმომჭრელად გამიღიმა და ხელში ამაფრიალა. -სად მიმარბენინებ? -სიცილით ვკითხე და ხელები მოვხვიე კისერზე წონასწორობის დასაცავად.

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (5)

მერე ყველაფერი წყვდიდადმა მოიცვა და ისე გავითიშე დროის შეგრძნებაც კი დავკარგე.რომ გამოვფიხზლდი უცხო ოთახში ვიყავი,თანაც დაბანილი და ახალ სამოსში ჩაცმული.პირი გამშრალი მქონდა და მჟავე გემოს ვგრძნობდი.ფეხზე წამოდგომას ვცდილობდი

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (3)

მეზიზღება! მეზიზღება ლუკა. არა, ხალხი ისედაც არ მეხატება გულზე, მაგრამ ამ დონემდე შემზიზღებოდა ვინმე? ლუკა პირველია. ჩემთვის მივდიოდი ნერვებათხრილი, არც ვიცი სად. ჩემს წინ პატარა კრემისფერი ლეკვი დავინახე. სასწრაფოდ ავიყვანე. კანკალებდა.

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(11)

სესილი საწოლზე ვისხედით, ორივე საწოლის ზედა მხარეს ზურგით ვეყრდნობოდით და ხმას არცერთი ვიღებდით.. - მე, მამას უნდა დავურეკო.. - წამოვიძახე მე..

ისევ შემიყვარე 2 ნაწილი (3)

ერთი სული მქონდა იქიდან გამოვქცეულიყავი,ვგრძნობდი რომ უკვე მათ გარემოს აღარ ვეკუთვნოდი,არ ვიცი რატომ მაგრამ სული მეხუთებოდა,ასე უხერხულად და ზედმეტად თავი არასოდეს მიგრძვნია.ვცქმუტავდი ვერ ვისვენებდი,ეკლებზე ვიჯექი.