თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (5)

-ლუკა-   უკვე კოცნას ვაპირებდი. ვნებებისგან გაბრუებული მხოლოდ მის ტუჩებს ვხედავდი. უფრო ახლოს...ახლოს...ვიღაც მოხუცის ჩახველება რომ არა, ვაკოცებდი... .გული კინაღამ ამომოვარდა და პატარა გამოუცდელი ბიჭივით ავხურდი სახეზე.   სასწრაფოდ სხვადასხვა

ნოემბრის წვიმა XV

დილის 10 საათი იქნებოდა. შაბათი დღე. ნინამ დამიძახა. მის ოთახში შევედი, ცოტა სუსტად მომეჩვენაუზარმაზარი გარდერობი გამოეღო და ტანსაცმელებს საგულდაგულოდ არჩევდა, ზოგს მარცხნივ - პუფზე ყრიდა, ზოგსაც კი ისევ შიგნით აგდებდა., სახეზე ფერი არ ედო.

წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (8)

ასე უბრალოდ დასრულდა ყველაფერი მარიამისთვის. ჩვეულ რიტმში განაგრძო ცხოვრება, თიტქოს არც არასდროს გამხდარა ჩვეულებრივი მხიარული ქალი,ლაღი და უდარდელი. ისევ ურჩხული გახდა რომელიც არავის ინდობდა და სატქმელს პირდაპირ ამბობდა, ისევ მთელი კვირა მასზე

თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (10)

მორჩი ზლუქუნს და დაწყნარდი.. სიჩუმე თაზოს ხმამ დაარღვია და ჩემში ისევ ზიზღი გამოიწვია... -ამიხსენი რა დაგიშავე ისეთი, რომ ესე მიმეტებ? ტირილით ვკითხე და ცრემლებსც უფრო ვუმატე... -არაფერი მარიამ... არაფერი გარდა იმისა რომ სიცოცხლეზე მეტად

"სიბრმავე" (2)

თორნიკეზე ფიქრები საეჭვოდ ეხვევიან თავს ტაისიას,მათ მოშორებას ვერ ახერხებს.ვერ შეძლო და თავიდან ვერ ამოიგდო მისი საოცრად ლამაზი თვალები და ღიმილი.საოცრად ჩაებეჭდა გონებაში,მაგრამ იცის რომ იმ პარკში აღარ წავა,რომ მივიდეს,რაიმე არასწორს ჩაიდენს,თანაც

ბედისწერა (თავი 7)

ადამიანთა ჩაციკლული მდუმარება ყურებს წვავდა, ცრემლები თავისით დიოდა, მაგრამ გრძნობების გამომჟღავნების მაგალითზე, ყველაფერი შეუდარებლად იყო. წამით უგრძვნია, როგორი უნდა ყოფილიყო ქალის გარეშე ცხოვრება, რომელიც სიცოცხლეს ერჩივნა და რომლისთვისაც უკვე

უკარება!{თავი5}

დამიანე ოთახიდან გავიდა მარიამი სააბაზანოში შევიდა აი სრულ შოკში იყო ვერ ხვდებოდა ან რახდებოდა ან რაუნდა ექნა ეხლა? იმას მიხვდა ძმების საუბრიდან გამომდინარე რომ მასთან 1თვე გიორგის ნამდვილად არ გაუტარებია და მასთან დამიანე იყო...

ჩვეულებრივი გოგონა ჩვეულებრივი ცხოვრებით?? (4)

-დედი ძალიან მიყვარხარ.- სააბაზანოში შევედი დილის პროცედურები ჩავიტარე ჩავიცვი, ვისაუზმე და სკოლაში წავედი .გზაში ვფიქრობდი თუ როგორ შემეხედა ნიკასთვის თვალებში იქნებ დამევიწყებინა ყველაფერი და ისე შემეხედა თვალებში თითქოს არაფერი

აღიარე, გაები ბაბნიკო! ! !(თავი 18)

თვალები ისევ დავხუჭე და მის მკლავებში უფრო კომფორტულად მოვკალათდი.საწოლზე დამაწვინა, ცოტა ხანი მიყურა, ბოლოს ჩემთან მოვიდა ლოყაზე ცხელი ტუჩები მომაკრო და მალე კარის ხმაც გაისმა. მაშინვე "ვჭყიტე" თვალები, ხელი იმ ადგილას ჩამოვისვი სადაც

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი (თავი 10)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა. თვალები ზანტად გავახილე და ჩემს თავთან მჯდომ ალექსანდრეს სუსტად გავხედე.-გაიღვიძე ჩემო პატარა. - სწრაფად დაიხია ჩემსკენ და შუბლზე მაკოცა - როგორ ხარ?-აუ რავი თავი მტკივა. მოწყენილად ვუთხარი და მის