წარმოუდგენელია, მაგრამ მიყვარხარ (6)

-ვერ ვხვდები შესაბამისად ერთად არ უნდა ვიყოთ . ერთმანეთს ვერ ვუგებთ და როგორ შეიძლება ურთიერთობა შედგეს ,უბრალოდ ფიზიკური ლტოლვა არაფერს ნიშნავს-როგორ გინდა ისე იფიქრე დავიღალე უკვე, მე ხომ არ გეტყვი გიყვარს თუ არა - გადაბრუნდა,

ქაოსი. #3

ბევრმა კოცნამ გამაღვიძა, თვალები გავახილე. გიო ბედნიერი ღიმილით სახეს მიკოცნიდა. -დილა მშვიდობისა. -უფრო თვალისმომჭრელად გამიღიმა და ხელში ამაფრიალა. -სად მიმარბენინებ? -სიცილით ვკითხე და ხელები მოვხვიე კისერზე წონასწორობის დასაცავად.

არ ვარ ანგელოზი,მაგრამ არც ეს ცხოვრებაა სამოთხე (5)

მერე ყველაფერი წყვდიდადმა მოიცვა და ისე გავითიშე დროის შეგრძნებაც კი დავკარგე.რომ გამოვფიხზლდი უცხო ოთახში ვიყავი,თანაც დაბანილი და ახალ სამოსში ჩაცმული.პირი გამშრალი მქონდა და მჟავე გემოს ვგრძნობდი.ფეხზე წამოდგომას ვცდილობდი

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (3)

მეზიზღება! მეზიზღება ლუკა. არა, ხალხი ისედაც არ მეხატება გულზე, მაგრამ ამ დონემდე შემზიზღებოდა ვინმე? ლუკა პირველია. ჩემთვის მივდიოდი ნერვებათხრილი, არც ვიცი სად. ჩემს წინ პატარა კრემისფერი ლეკვი დავინახე. სასწრაფოდ ავიყვანე. კანკალებდა.

თანამედროვე ურჩხულის ოდნავ შერეკილი პრინცესა(11)

სესილი საწოლზე ვისხედით, ორივე საწოლის ზედა მხარეს ზურგით ვეყრდნობოდით და ხმას არცერთი ვიღებდით.. - მე, მამას უნდა დავურეკო.. - წამოვიძახე მე..

ისევ შემიყვარე 2 ნაწილი (3)

ერთი სული მქონდა იქიდან გამოვქცეულიყავი,ვგრძნობდი რომ უკვე მათ გარემოს აღარ ვეკუთვნოდი,არ ვიცი რატომ მაგრამ სული მეხუთებოდა,ასე უხერხულად და ზედმეტად თავი არასოდეს მიგრძვნია.ვცქმუტავდი ვერ ვისვენებდი,ეკლებზე ვიჯექი.

ვ/ე ნაწ.2 (სრულად)

მონატრების გრძნობა, აუტანელი. სურვილი, რომ იგი ოცნებებს გამოსტაცო...ყველაზე ცუდი ის არის, რომ რაღაცას ნანობ მაგრამ ვერაფერს აკეთებ ეს შეცდომა რომ გამოასწორო. გულისტკივილი და დარდი...მუცელში სიცარიელე..უძილო ღამეები, შიმშილი, რომელსაც

პირადი მცველი 9

ფანჯრიდან შემოსულმა მზის მოთამაშე სხივებმა გოგონას მშვენიერ სახეზე ურცხვად დაიწყეს გაბატონება.სინათლისაგან შეწუხებული რამდენჯერმე შეიშმუშნა ,მაგრამ ტკბილი ძილის ბურანიდან თავი ვერ დააღწია.ცოტა ხნის შემდეგ ოთახის კარებზე კაკუნი გაისმა.

ალქაჯი ანგელოზების სამყაროში –1–

''მერე კი ვიარე ბევრი და ვიჩერჩეტე, მაგრამ ვერ იქნა და დანიშნულების ადგილს ვერ მივაღწიე! აქედან გამომდინარე კი ალბათ წარმოგიდგენიათ, ხეებს შორის სინათლის გამოჩენა როგორ მახარებს. თითქოს მეზღვაური ვიყო, დამშეული, მოწყურებული და მიწას ვხედავდე.''

უკარება!{თავი3}

მეორე დილით მარიამმა გიორგი სახლში რომ ვერ ნახა ცოტა გაუკვირდა,რადგან დილით ადრე არასდროს იღვიძებდა თუმცა არ მიუქცევია ამ ფაქტისთვის ყურადღება...ბიჭი აეროპორტიდან პირდაპირ მშობლების სახლში წავიდა.კარები მოხუცმა ქალმა გაუღო.