ცისფერთვალება.. თავი 4

შეხვედრა საკმაოდ დამღლელი გამოდგა..შესასწორებელი და ხელმოსაწერი საბუთები,სათარგმნი,გასაგზავნი...უამრავი რამ იყო გასაკეთებელი...თათბირის შემდეგ დამიანემ ბარში წასვლა შემომთავაზა და კატეგორიული უარი მიიღო..სასტუმროში დავბრუნდი და საქმის კეთება

ნოემბრის წვიმა XI

მომდევნო დღეს, როდესაც ნინა ჩვეულებრივ სამსახურში იყო, ჩემს ოთახში ვიყავი როდესაც ნიკო შემომივარდა და გამომიცხადა, რომ ჩემთვის სიურპრიზი ჰქონდა. – რაღაც ხუმრობაა? რა სიურპრიზი? – ვკითხე გაკვირვებულმა. – ერთ ადგილას უნდა წაგიყვანო.. – იცოდე ბოროტი

XVII (თავი N7)

ანდრია გავიდა,ტელევიზორთან მოვკალათდი და კინოს ყურება დავიწყე, ელენემაც დამირეკა სადმე გავიდეთო მაგრამ არაფრის თავი არმქონდა,მარტო თომაზე ვფიქრობდი,მთელი დღე არაფერი მქონდა ნაჭამი მაგრამ არც მშიოდა.. კინო რომ მორჩა ანდრია ჯერ არიყო მოსული,წვიმას

15:35

ჩვეულებრივი დილა გათენდა.კიტიმ საათს დახედა და წამოხტა.აუ, რაღა ბოლო გამოცდის დღეს.სწრაფად ჩაიცვა მობი აიRო და უახლოეს დაქალს დაურეკა. -ნი პირველზე ვაგვინებ ჩამეძინა. ხათოს უთხარი, რა და მეორეზე დავწერ.-კაი კიტ არ ინერვიულო.

ოქტომბერი (1)

მე უბრალოდ გადავდიოდი ქუჩაზე, ყურსასმენებში საყვარელი მუსიკა ჟღერდა, მე კი, სადღაც შორს, ჩემთვის ამოუცნობ ადგილას ვიმყოფებოდი ფიქრებით, როდესაც შემთხვევით, რეფლექსურად შევჩერდი, ერთ ადგილას გავშრი და გაუანალიზებლად შევატრიალე თავი მარჯვნივ.

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (4)

– კუზნეჩიკ, აღარასდროს აღარ გააკეთო ეგეთი რაღაც. გაიგე? – ოო./ დამანებე რა თავი. შედი დაიძინე, ვიჯდები ცოტახანს ააქ და დავიძინებ მეც. ვაჩე ჩემ გვერდზე დაჯდა სავარძელში და მანაც ღამეს მიაპყრო მზერა. არ ვიცი კიდევ რამდენხანს ვისხედით ასე, მაგრამ მე

თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 7)

დარჩი ჩემთანდღეები მალე გადიოდა,ალექსანდრე და მარიამი სულ ერთად იყვნენ,ერთმანეთის გარეშე ვერ ძლებდნენ,უნივერსიტეტშიც ერთად იყვნენ ლექციებზე ერთმანეთის გვერდით იჯდნენ,რაც შეეხება ანასტასიას ბოღმისგან აღარ იყო,ნიკოლოზიც დაინახა ნიასთან ერთად ამიტომ

13 თვე (12)

უკვე ძალიან ცხელოდა თბილისში და სანამ ზღვისკენ აიღებდნენ გეზს, მანამდე აუზზე ყოფნით იკლავდნენ თავს. ანკა და მარიამი დილიდან წამოსვლამდე გაშოტილები იყვნენ მზეზე. ორივე ამბობდა ვერნილაკის H16 კოდის ფერები უნდა ვიყოთო და ამიტომ შეზლონგიდან ფეხს არ

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (დასასრული)

გავშეშდი. მოძრაობის უნარი წამერთვა. თავიდან ცრემლები ჩუმად მოძრაობდნენ ჩემს სახეზე,მაგრამ მერე ხმით დავიწყე ტირილი. უკან მედგა გაბრიელი. მისი გახშირებული სუნთქვა მესმოდა და მაჟრიალებდა ყოველი გაგონებისას. არ ვიცი რამდენ ხანს ვიდექით ასე. მერე

არ შეგიყვარდეს. წესი 9.

უკანმოუხედავად, აჩქარებული ნაბიჯებით და დაქუცმაცებული გულით მივდიოდი.   სკოლაში მივედი. ნუცა უკვე მოსულიყო. თბილად მივესალმე, თუმცა მან, რა თქმა უნდა, შეამჩნია ჩემი ამღვრეული სახე.  მე რა ვიცოდი, თუ მაშინ ბოლოჯერ ვხედავდი...