უთქმელი სიყვარული (თავი 2)

მახსენდება ის დღე როცა ყველაფერი დაიწყო... გარეთ მოღრუბლული იყო და მაინც თბილოდა, ყვავილები საამო სურნელს აფრქვევდნენ გარემოს... -როდემდე უნდა გეძინოს? - მარი მაღვიძებს და თავზე მადგას. როგორც კი თვალებს ვახელ, ვხედავ მის გრძელ ყავისფერ თმას და

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ !!! (2)

ფანჯარაში მინდოდა გახედვა, მაგრამ ფანჯრის მაგივრად მაგივრად კარი დამხვდა, რომელიც მთლიანად შუშის იყო. გამოვაღე და უზარმაზარ აივანზე აღმოვჩნდი, ულამაზესიი ხედი იშლებოდა, მინის დაბალი კედლები ეზოს გადაყურებდა. გარშემო მიმოვიხედე, აივანზე გამოსავლელი,

ორი ბაბნიკი (თავი 6)

ლ ი კ ა : -აქ რა ხდება? პირი დამრჩა ღია ლიკა ლიფით იდგა გიორგი კი საროჩკის ღილებ ჩახსნილი -ხოო რა ხდება და..(გიო) გიორგიმ თავის ფხანვა დაიწყო  -ხო რა ხდება ანანო იქნებ შენ ამიხსნა სანამ ეს თავს იფხანს და ტყუილებს თქხზავს მისი ტვინი(მე) -იცი ლიკა

განსაკუთრებული (სრულად)

მთელი ცხოვრების მანძილზე მეგონა რომ ჩემს ცხოვრებაში არ გამოჩნდებოდა არაფერი ისეთი, რაც შეცვლიდა ჩემს წარმოდგენას ყველაფერზე. ყველა ადამიანზე, ყველა მოვლენაზე და სულ სხვანაირად დამანახვებდა ყველა ფერს. ჩემი ცხოვრება იმდენად მონოტონური, სხვებისგან

უთქმელი სიყვარული

ბნელა და ცივა, საბანში უფრო თბილად ვკალათდები და ვიწყებ ფიქრს ჩემ დამღლელ და გრძელ წარსულზე. თვალები ცრემლებით მევსება, მაგრამ არ ვაძლევ უფლებას გარეთ გამოაღწიონ. რამე პოზიტიურზე უნდა ვიფიქრო.... მაგრამ არ გამომდის, მაინც ჩემი ყველა ფიქრი მას

სიყვარული ყოველგვარ ტკივილს კურნავს!{თავი1}

დილით მის ოთახში შემოღწეულმა მზის სხივებმა გააღვიძა, რომელიც თვალებში აჭყიტებდა. ზლაზნით წამოდგა ფეხზე, ფანჯარა გააღო, ნიავმა დაუბერა და უსწორმასწოროდ მხრებზე დაყრილი თმები აურია, ზღვასავით ლურჯი თვალებიდან ობოლო ცრემლი გადმოუვარდა, როგორ ვერ იტანდა

ბრძოლა სიცოცხლისათვის თავი 2

საოცრად ნაზი მელოდიის ჰანგები გაისმა დარბაზში, ერთიანად ბუსუსებმა დამაყარა როდესაც მისი ხელი წელზე ვიგრძენი, მეც ხელები კისერზე შემოვხვიე ჩემზე ორი თავით მაღალ მამაკაცს და თავი გულზე მივადე. მელოდიას მონოტომურად ვაყოლებდით ტანს თვალები დახუჭული

კუზნეჩიკ, მიყვარხარ!!! (1)

საბედნიეროდ, უნივერსიტეტში აღარ დამგვიანებია, პირიქით, ადრეც მივედი და სეირნობით გავუყევი ეზოს. არავინ იყო, გარდა ერთი ბიჭისა, რომელიც ჩემკენ ზურგით იჯდა სკამზე და სავარაუდოდ წიგნს კითხულობდა, როდესაც გავუსწორდი, ცნოვისმოყვარეობამ მძლია და შევხედე,

მიყვარხარ ბიჭო რით ვერ გაიგე

გამარჯობა მე ვარ ნინი ახვლედიანი 17 წლის ვცხოვრობ თბილისში ვარ დედისერთ. აი გათენდა 15 სექტემბერიც მივდივარ სკოლაში კლასის კარებთან მხვდება დემნა ძალიან მიხარია მისი ნახვა –გამარჯობა ნინი როგორხარ? როგორ გაატარე არდადეგები?

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-როგორც ჩანს ძალიან უყვარხართ ამ საცოდავ გოგონას -უთხრა მან და პალატა დატოვა .მისი ნათქვამი საცოდავი საშინლად მოხვდა ყურში მაქსს მაგრამ კვლავ ლეტიციას შეხედა.გოგონას ტუჩებს დააკვირდა