ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (დასასრული)

გავშეშდი. მოძრაობის უნარი წამერთვა. თავიდან ცრემლები ჩუმად მოძრაობდნენ ჩემს სახეზე,მაგრამ მერე ხმით დავიწყე ტირილი. უკან მედგა გაბრიელი. მისი გახშირებული სუნთქვა მესმოდა და მაჟრიალებდა ყოველი გაგონებისას. არ ვიცი რამდენ ხანს ვიდექით ასე. მერე

არ შეგიყვარდეს. წესი 9.

უკანმოუხედავად, აჩქარებული ნაბიჯებით და დაქუცმაცებული გულით მივდიოდი.   სკოლაში მივედი. ნუცა უკვე მოსულიყო. თბილად მივესალმე, თუმცა მან, რა თქმა უნდა, შეამჩნია ჩემი ამღვრეული სახე.  მე რა ვიცოდი, თუ მაშინ ბოლოჯერ ვხედავდი...

თუ გიყვარს, მთავარია არ დანებდე

ვარ ახალი და უბრალოდ მინდა მოგიყვეთ ერთი ისტორია რომელიც ნამდვილს შეეფერება და იმედი მაქვს მოგეწონებათ,უბრალოდ ვწერ <3 ეს ისტორია არის ორი ადამიანის სიყვარულზე, მათმა სიყვარულმა ბევრი დარდი და ტკივილი აიტანა თუმცა მაინც გაუძლო დროს. სალო

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეათე]

– შენს გვერდზე თუ დამაწვენ... – ხმაში პათოსი შეეპარა. – მოდი, ოღონდ დამაძინე, – გამეცინა და საწოლის კიდისკენ უფრო ჩავიჩოჩე. – შენ არ გადავარდე ოღონდ, დაბრუნდი აქეთ, – გადაიხარხარა და მუცელზე შემომხვია ხელი. – დამაძინე–მეთქი, ადამიანო! – დავიწუწუნე

სექსუალური ადვოკატი (თავი 3)

-ღმერთო,დავით..-თავი გააქნია თავმა. -ბატონი მოგიშორებიათ. -ქალბატონ ნატას არ თქვენ მეძახით-გაეცინა ქალს. -იმ დღეს როგორ დათვერით,კიდევ კარგი გნახეთ,თორემ არავის ახსოვდით. ამ დროს ლიფტიც გაიღო და ორივენი გადმოვიდნენ,ნატამ ბინის კარები გააღო და უკან

ჩვენს შორის სიკვდილია

.ფიქრობა რომ მისი და ცოცოხალი იყო იმედი ბოლომდე ცოცოხლობდა მასში სანამ არ დაინახა დერეფნის ბოლოს კედელზე მიყრდნობილი გაბრიელი რომელიც ჩაცუცქულიყო და თავი ხელებში ჩაერგო ისიც ტიროდა ,ბიჭის გვერდით აკო იდგა და ზლუქუნებდა კოსტა კი ერთ წერტილს

თვალებმა გაგცეს (9)

-თვალებმა გაგცეს - გამარჯვებული ტონით მიმართა და სახეზე ღიმილი გაეპარა. ლიამმაც ჩატეხა ტუჩის კუთხე, აღარაფერი უპასუხია. მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა... სახლში სულელურად მომღიმარმა შეაბიჯა. ლიამის თბილმა დამშვიდობებამ წარმოუდგენლად კარგ ხასიათზე დააყენა.

არასდროს უშენოდ! (11)

სიყვარულის ისტორია...კატ... იცი ცხოვრება რა ძნელია? - თვალი სანდროს გავუსწორე და მივხვდი ეს კითხვა პასუხის გასაცემად არ იყო დასმული. სანდრო რაღაცის მოყოლას იწყებდა და ისეთი გრძნობა მქონდა, ეს რაღაც შემცვლიდა. - ბავრჯერ მიფიქრია, სად იყო ჩემი

მიზანდასახული 9

- გამარჯობა ქალბატონო ნათია, ბატონო გიორგი - ექიმმა ორივეს თავი დაუკრა - ექიმო როგორ არის ტასია - ტირილნარევი ხმით იკითხა ნათიამ - ტასია კარგად არის, მაგრამ მოგვიწია ბავშვი მოგვეცილებინა... ტასია მძიმედ დაეცა რამაც ნაყოფის კედლიდან ნაწილობრივი

სამუდამოდ

ცხოვრება ისეთი ერთფეროვანია,რომ ერთი და იგივე რაღაცეების გაკეთება უკვე ჩვევაში გვაქვს.ისე ვართ მიჩვეული ვერც კი წარმოგვიდგენია სხვანაირად როგორ უნდა ვიცხოვროთ ან საერთოდ შეიძლება კი სხვანაირად? რომ გამოხატო შენი გრძნობები სახალხოდ, რომ თქვა