ორი ბაბნიკი (თავი 5)

კარის ჩაკეტვა გასარებიტ გადავიფიქრე და ისევ გავაღე უბრალოდ დაკეტილი იყო-არ იტირო თორემ...(მე)--გიო პატიებას არ გთხოვ უბრალოდ გამიგე მთვრალი ვიყავი თან ცუდად ფხიზეზე ამას არ გაგიკეთებდი გიო არ გიღალატებდი მთვრალიც

დაცემული სულის გამოძახილი ( თავი მე-3)

ტაქსიმ ჩემს სახლთან გააჩერა და მხოლოდ მაშინ გამახსენდა , რომ ამ ფეხით სახლის კარამდე ვერ მივაღწევდი-უკაცრავად, ფეხი ვიღრძე და შეგიძლიათ სახლამდე მისვლაში დამეხმაროთ?-კი შვილო , რა თქმა უნდა. დამელოდე, ახლავე მოვალ და გადმოსვლაში დაგეხმარები.

უფლის იმედი....(5თავი)

ნანა დამშვიდებული დადიოდა მაგიდებს შორის,თითქმის შუაღამე იყო ლაშამ,რო უთხრა-შეგიძლია სახლში წახვიდე და დაისვენო -შენ გაგახარა ღმერთმა...როგორც იქნა ძლივს გადავაგორე ეს ღამე..აწი ლანა დაჩოქილი რომ მეხვეწოს აქ აღარ შემოვალ..ხო მაგრამ ლაშა

იბრძოლე ბედნიერებისათვის...(1)

სარკეში საკუთარ გამოსახულებას დააკვირდა და სევდიანად გაუღიმა.დღეს მისთვის დამოუკიდებელი ცხოვრება იწყებოდა.ეხლა სრულიად მარტო დარჩა.მარტო,საკუთარ ოცნებებთან და ტკივილთან.ზუსტად ერთი წლის წინ ის ბედნიერი და უდარდელი იყო.ჰყავდა მშობლები,რომლებსაც

XVII (თავი N3)

-ძალიან კარგი -შეხვედრამდე ლუკა გადავკოცე სახლში ავედი,ოთახში შევიპარე,გამოვიცვალე და ჩავწექი,ხვალ შაბათია ძილის დღე მაქვს.. ოხ საბა სარაულო არუნდა ვიფიქრო შენზე ჩემთვის გავიფიქრე და თვალები დავხუჭე..

ცისფერთვალება

"რეისი ლონდონი-თბილისი" ჩასხდომა იწყება..გაისმა ოპერატორის ხმა და თვითმფრინავისკენ ავიღე გეზი..ჩემთვის განკუთვნილი ადგილი დავიკავე და ნაუშნიკები მოვირგე...საკმაოდ დიდი ხანი მომიწევდა "ჰაეში" ყოფნა ამიტომ დაძინება გადავწყვიტე...გაღვიძებულს უკვე

მეგობრობის მოთხოვნა (15 თავი)

-გაბრიელ... მე არც კი ვიცი რა გითხრა ან რა მოვიმოქმედო - სესილი იმდენად ახლოს მოექცა გაბრილთან მისი სუნთქვა სახეზე ელამუნებოდა. -ასეთ დროს სიტყვების რახა-რუხს რა აზრი აქ როცა ქმედება უფრო ბევრ რამეზე მეტყველებს? უეცრად ხელი გაუშვა და სწრაფი

ნოემბრის წვიმა VI

რა შეიძლება იყოს, ნოემბრის წვიმაზე უკეთესი? როდესაც ზიხარ ფანჯრის რაფაზე დიდი ყავის ჭიქითა და სიგარეტით ხელში და უყურებ თუ როგორ ეცემა პატარა წვიმის წვეთები საკუთარ ბაღში გამხმარ მცენარეებსა და ხის ტოტებს.. ეს ყველაფერი, რა თქმა უნდა საყვარელი

და ჩემს სხეულში შენი გული ძგერს...! [სრულად]

ყველა ადამიანი რაღაც მისიით იბადება! ყეველა ჩვენგანს რაღაც მისია გვაკისრია და ამ მისიისთვის ვცოცხლობთ... იქნება ეს ერთი წელი თუ ასი წელი, მთავარია ჩვენი მისია შევასრულოთ ან ვეცადოთ მაინც მისი შესრულება.... მეგობრობა კი ამ ქვეყნად ყველაზე დიდი და

ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!! (თავი1)

მე ვარ 17 წლის მარიამ დადიანი 11 კლასის მოსწავლე, მყავს დედა (ნატა კირვალიძე, დიასახლისი) და მამა (დავით დადიანი, ბიზნესმენი) , არ მყავს არც და და არც ძმა. სამწუხაროდ ყოველთვის მინდოდა მყოლოდა გვერდით ვინმე ვისაც გავუზიარებდი ჩემს ყველა პრობლემას