ჩემი ღამის კოშმარი ხარ!! (თავი1)

მე ვარ 17 წლის მარიამ დადიანი 11 კლასის მოსწავლე, მყავს დედა (ნატა კირვალიძე, დიასახლისი) და მამა (დავით დადიანი, ბიზნესმენი) , არ მყავს არც და და არც ძმა. სამწუხაროდ ყოველთვის მინდოდა მყოლოდა გვერდით ვინმე ვისაც გავუზიარებდი ჩემს ყველა პრობლემას

მიზანდასახული 7

შეგრძნება მქონდა თითქოს სხეულში ვიწექი და მიჭირდა მისი კონტროლი. შიშმა მომიცვა.. ჩემდა საბედნიეროდ ნელ-ნელა გავახილე თვალები. გარშემო მიმოვიხედე. კლინიკის ოთახს ჰგავდა. იმ წამს გავაანალიზე რომ მე ცოცხალი ვარ და არ მომკვდარვარ. საშინელ გაურკვევლობაში

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (18)

-მერე მე ის კი არ მითქვამს,შე*ემა,თავი გამიტეხე-თქო. -დამშვიდდით ბიჭებო,არ შეიძლება გიგასთვის ხმაური. _შენიშნა თეამ და ლევანი ძლივს გაიყვანა პალატიდან. მიუხედავად გატეხილი თავისა გიგა მაინც ძალიან მხიარული ჩანდა. ჯერ კიდევ იგრძნობოდა დამამშვიდებლის

არ შეგიყვარდეს. წესი 5.

  ღამე ვერ დავიძინე, ამ დროს ყველაზე მეტად მინდოდა უბრალოდ გავთიშულიყავი, რომ აღარაფერი მეგრძნო.   ჩემი მტკიცე ხასიათი ვიღაც ბიჭმა შეარყია. იმდენად, რომ ცრემლებიც კი მადგება, მაგრამ...არა!   როგორც იქნა გათენდა და მეც უხალისოდ ავდექი ლოგინიდან.

stokholm syndrome #6

-მე პატიმარი ვარ? -რაღაც მსგავსი...-უპასუხა პირგამოტენილმა ძლივს გასაგონად. -პატიმარს ხომ აქვს ერთი ზარის უფლება? -გამარჯვებულის გამომეტყველებით შეხედა ბიჭს, - ნორმალურად ჭამა არ შეგიძლია? გულისამრევია... -ნორმალურად შენ ჭამე, არ მინდა დროზე ადრე

შარიდან შარში ~14~

დღეები გადიოდა.მეც ნელ-ნელა უკეთესობისკენ მივდიოდი და აი ჩემი გაწერის დღეც დადგა,ერთი სული მაქვს სახლში მივიდე და ნატას ჩავეხუტო ალბათ რამდენი ინერვიულა კარზე კაკუნის ხმა გაისმა ოხ ისევ ეს ლუკა თვალები მობეზრებულმა გადავატრიალე ... -ვახ ვატყობ

Freedom (სრულად)

შევიდა. თავი მოიწესრიგა, ჩაიცვა და სახლიდან გავიდა. სკოლა. ეზიზღება ეს დაწესებულება. ვერც ბავშვებს იტანს, ვერც ბებრუხანა მასწავლებლებს, რომლებსაც თავი დიდი ვინმეები ჰგონიათ. სინამდვილეში ისინი მდაბიოები არიან. არ გეგონოთ, რომ მეგობრები არ ჰყავს,

მზის ჩასვლა ( თავი მერვე)

ლიზამ საპასუხოდ აკოცა.ლიზას ღია იისფერი მოკლე პერანგი ეცვა, რაც კიდევ უფრო სექსუალურს ხდიდა მის მშვენიერ ტანს. როდესაც დათო ეალერსებოდა ლიზას სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა, ხვდებოდა როგორ უყვარდა მისი ქმარი , ორივე სიამოვნების ღრმა მორევში

თვალებმა გაგცეს (8)

-ბრი, პატარა ბავშვი ხარ - თბილად ჩაილაპარაკა მან და გაიცინა, შემდეგ კი გოგონას ხელები გაუშვა და ერთი-ორი ნაბიჯი გადადგა. -რა შუაში იყო ახლა ეგ - ხელები გადააჯვარედინა ნაწყენმა. -თვალებმა გაგცეს - თქვა კმაყოფილმა, შემდეგ კი მანქანას მიუახლოვდა და

_ვერ გვიცანი გოგო?(6-7 თავი)

_მონასტერში?_ამოილაპარაკა გაკვირებულმა ელენემ_კი ელე.._ბიწები ჯერ კიდევ დადუმებულები მიშტერებოდნენ-კი მაგრამ ჯერ ახლა არ დაბრუნდი ჩვენთან ერეკლე_გულისწყვეტით ამოიალაპარა კვლავ ელენემ -მართალია ჩემო ლამაზო..მაგრამ ვეღარ ვძლებ..თამთას გარეშე არ