ორი ბაბნიკი (თავი 2)

-გიოო....აქ რას აკეთებ?აა!უი!ბოდიში ძალიან უაზრო კითხვა იყო შენხომ სულ აქ ხარ!! (ანანო) -იცი მე.. (გიო) -არ არის საჭირო რამის ახსნა შენ ხომ ჩემთვის აღარავინ ხარ!(ანანო) -შენთან სალაპარაკო მაქვს (გიო) - მე კი შენთან სალაპარაკო...(გიო) აღარ

წერტილი [2]

-რუსუდანი?! – „დაფიქრდა“ სანდრო. -ხო, - თავი დაუქნია მან, - მაღალი, შავგვრემანი ქალია, ლურჯი თვალებით. -რა იყო, ბიჭო, დაგევასა? - გადაბჟირდა სანდრო, - ეგ ის, მაგარი ნაშები რომ ყავს? -რა?! - გადაირია თორნიკე. -შვილები, რა გჭირს... - სიტუაციაში

პაციენტი [1]

_ შეგიძლია რომ მოკეტო ? _ ამოისისინა და ფუნჯი მაგიდაზე დააგდო . “ ადვილად ღიზიანდება , ფეთქებადი ხასიათი აქვს და ნებისმიერი დეტალი , რაც არ აწყობს , წყობიდან იყვანს “ . _ ამისთვის არ მიხდიან . ფულს საუბრისთვის მაძლევენ _ გულახდილად უთხრა და

როცა ის გამოჩნდა .. (3)

როცა ყველაფერი იცვლება ...-არვიცი რაატომ ხდება ესე, ბოლო 1 თვეა სულ ცუდ ხასიათზეა , ბაღში აღარ დადის ,ხშირად ოთახში იკეტება და ხმას არ მცემს ,საჭმელს არ ჭამს ,არც მამას ელაპარაკება, ბებია უყვარდა ძალიან ,იმასაც კი არ სცემს ხმას .ძალიან ვნერვიულობთ

მიყვარხარ ჩემო მარიამ 4

დილით რომ გავიღვივძე მარიამი მთლიანად ჩემს სხეულზე იყო მოკრული,გამეღიმა და მისი ყურება გავაგრძელე ისეთი ნაზი დაა ლამაზი იყო...წითელი ტუჩები გამოებურცა და ისე ეძინა...მინდოდა მისი სახის ყველა ნაკვთი დამეკოცნა მაგრამ ისე რომ მასაც ნდომებოდა.გუშინ ვიცი

ჩვენი სიყვარული ისტორიას დარჩება

უკვე დღის 12 საათია, სახლში მარტო ვარ, საქმეც არაფერი მაქვს ამიტომაც გადავწყვიტე საოჯახო კინო-თეატრში შევსულიყავი და რომელიმე ფილმზე მეყურებინა. ჰო, სანამ ფილმის ყურებას დავიწყებდი ფორთოხლის კოქტეილი მოვიმზადე, შოკოლადებიც მოვიმარაგე და დავიწყე

მიყვარხარ სვანო!! (4თავი)

დილით რომ გავიღვიძე, მოვწესრიგდი და დაბლა ჩავედი. ყველა მისაღებ ოთახში იყო. ზოგი ტახტზე წამოწოლილიყო, ზოგიც მაგიდაზე. ყველას ბორჯომი ეკავა და შუბლზე ჰქონდათ მიდებული. - აეე, ლოთების ბანდა რაშვებით დღეს? -აე გოგო რას ღრიალებ ცოტა ჩუმად გასკდა თავი.-

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (16)

როდესაც,სიმღერა დასრულდა,გაბრიელმა წელზე ხელი მომკიდა და თავისი მაგიდისკენ წამიყვანა. -წამოდი,ვიღაც უნდა გაგაცნო... -ახალი სიურპრიზი? _ვიკითხე გაკვირვებულმა. გაბრიელმა უბრალოდ გამიღიმა,ლოყაზე მაკოცა და წინ გამიძღვა,ოღონდ ისე,რომ ჩემთვის ხელი არ

არასდროს უშენოდ! (8)

დაახლოებით საათნახევარი დაგვჭირდა კიდევ, რომ ყაზბეგში შევსულიყავით. ყაზბეგის შესასვლელიდან კი თხუთმეტი წუთის სავალში იყო სასტუმრო, რომელშიც დღევანდელ ღამეს გავათევდით და სადაც მომდევნო სამი დღის მანძილზე დავბინავდებოდით.

აი ასე .. ყველაფერი ხდება (2ნაწ.დასასრული)

სავადმყოფოს სკამებზე შეშლილი სახით ისხლდნენ.უყურებდნენ თეთრ კედლებს და კიდევ უფრო უმძაფრდებოდათ ზიზღი ამ შენობის მიმართ.აქ ხომ კარგი ამბავი მხოლოდ ერთ ბლოკში ხდება,ისიც სამშობიარო განყოფილებაში.დემეტრეს მშობლებიც იქ იყვნენ,თარაშის