უჟმური უფროსის წესები (თავი 1)

- რისი მადლობა აბა შენ იცი და ხვალ გელოდებით - უთხრა კულულა სანდრომ და მანქანისკენ დაიძრა. ელენეს გაეგიმა მათ გულწრფელობაზე და ტაქსი გააჩერა, იმით გახარებულმა რომ სამსახური იშოვა გადაწყვიტა მშობლები გაეხარებინა და მათი სახლისაკენ წავიდა და თან

ისევ შენ (სრულად)

-ვინმე იყო აქ?-ჰკითხა ქალს,რომლის სახეც დამახსოვრებოდა ელიზას. -სიმპათიური მამაკაცი იყო,ძალიან მზრუნველი...ბავშვის მამა,ჰო? -არა,ის შვებულებაშია..ვინ იყო?-ინტერესი კლავდა ელიზას. -არ ვიცი,შემიძლია დავუძახო..ალბათ თქვენი ნათესავი ან..

ღირსების საფასური ( 7 )

-ჰე ადექი ახლა,პრინცის მოსვლის იმედი ნუ გაქვს-დივანის საზურგეს ორივე ხელით ჩააფრინდა და მძლავრად შეარხია. -როგორ მოვა პრინცი,როცა კოშკში გველეშაპი მიზიხარ-გაბრაზებული წამოჯდა და იქვე მიფენილ ხალათს დაწვდა. -მოიცა შენთვის კიდევ არ უკოცნიათ?-დაეჭვებით

ბურუსით მოცული (1)

ხელი ბალიშის ქვეშ შევაცურე და იქიდან ახალი ტელეფონი გამოვიღე. ფეხზე წამოვდექი და თავი მოვიწესრიგე. მინდოდა ცოტახნით კიდევ დავრჩენილიყავი „ჩემს“ ოთახში, თუმცა უკვე ცხრის ნახევარი იყო და „ოჯახის“ წევრებთან ერთად უნდა მესაუზმა. არ მინდოდა მათი მყუდრო

დედაჩემი წინააღმდეგია! 4

-ნინი დადიანის ვინ ბრძანდებიით? - მიუბრუნდა ნიკოს ექიმი.. -მე.. საქმრო ვარ.. -მდგომარეობა სტაბილურია, ახლა შედარებით სუსტადაა... ხვალ, თუ ყველაფერი კარგად იქნება გავწერთ.. -მადლობა ექიმო.. - ექიმმა პალატა დატოვა, ნიკო კი დარჩა..

მიზანდასახული 4

- ანაა, ანა გაახილე თვალი... ანა გესმის ჩვენი? - დამძიმებული თვალები გავახილე და პირველი ჩემი კითხვა იყო თუ სად ვიყავი - ანა როგორ გრძნობ თავს? (ექიმი) - არ მოვკვდიიი? რატო არ მოვკვდი? ვინ გადამარჩინა?

გადაგიყვარე სხვა შევიყვარე (10-11)

მეორე დღეს მარიამი მოწესრიგდა და უნივერსიტეტში წასასვლელად მოემზადა.შავი ჯინსი კედები და სადა შავი მაისური ჩაიცვა.შავი ჟაკეტი და ჩანთა აიღო და ქვემოთ ჩავიდა. —მა როგორ ხარ? როგორ მომენტრე. გადაეხვია მონატრებულ მამას მარიამი

აკრძალული! (1)

ცხოვრება რთულიაო,გამიგონია,მსმენია როგორ წუწუნებენ ჩემი თანატოლები ყველაფერზე,ყველაფრით რომ უკმაყოფილონი არიან და თავი ცამდე მართლები რომ ჰგონიათ,რა სისულელეა? ყველგან და ყველაფრში მართალი როგორ იქნები? მე ვერ ვიტყვი,რომ ციდან ჩამოფრენილი და

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეშვიდე]

სწრაფად მივხურე კარი და ღიღინით წავედი მისაღებისკენ. დერეფანი იყო მისაღებამდე და ჰოლის გვერდით. ის იყო მისთვის უნდა ჩამეარა, რომ სიბნელიდან ის გამოვიდა. შიშისგან ძალიან ხმამაღლა დავიკივლე. – ჩუმად, „ანგელოზო“! – პირზე ხელი ამაფარა ჟორჟოლიანმა.

როცა გაგიცანი...(5)

თვალი გავაყოლე, მერე ანას შევხედე. -ნუ ნერვიულობ, მალე გადაუვლის. უბრალოდ 4 წელია იოანე უყვარს და... -გასაგებია.-ვთქვი ჩაწყვეტილი ხმით.-დაგტოვებთ.