დაფარული გრძნობები #1

ხიდის მოაჯირებს იდაყვით ეყრდნობოდა,ლიდა წიკლაური,თვალი ლაპლაპა გამდინარე მტკვარზე მიებჯინა, რომელიც გარე განათების, მბჟუტავ ნათურებს, მსუბუქ,ლივლივა ტალღებზე ირეკლავდა.ლიდა,ჭკვიანი გოგონაა,ლამაზი, წარმოსადეგი ახალგაზრდა.საამაყო შვილი,მეგობარი და

მიზანდასახული 2

კარგი ნუ ბრაზობ _ მითხრა მან. ბევრი ვისაუბრეთ, ბევრი ვიცინეთ. ბევრიც ვისეირნეთ, ბოლოს საათს დავხედე და აღმოვაჩინე რომ საკმაოდ გვიანი იყო. ქუჩებიც დაცარიელდა. საკმაოდ მეშინოდა. ვიცოდი ბევრი არანორმალური დადიოდა ქუჩაში. ნიკასაც ვერ ვენდობოდი. ის ხომ

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 24)

ალექსმა ცდილობდა იარაღი წაერთმია,მართა ჩემს წამოყენებს ცდილობდა,უეცრად გასროლის ხმა,რომ გაისმა.....გასროლის,რომელმაც ჩემს ცხოვრებას ბნელი წყვდიადი დაადო ტაბუდ!

მზის ჩასვლა (თავი მეხუთე)

-ყველაფერს ნუ გადაჭამთ. -გვაპატიე ლონდ, მაგრამ ისეთი გემრიელია ეს ნამცხვარი. თავი იმართლა ბექამ. -ჰო, ნამდვილად გემრიელია, მხარი აუბა ნინამაც. -აი ნინა, კიდევ ერთი ნაჭერი აიღე. უთხრა ბექამ. უნდა გაგასუქო, რომ მერე კიდევ ერთი მიზეზი მომეცეს შენი

'მარჯანიშვილზე' (თავი პირველი)

წლებმა სხვა ცხოვრება მოიტანა. გრძელთმიანი იოანაც გაიზარდა, მაგრამ ღიმილი უცვლელი დარჩა. ისევ ტკეპნიდა დოლიძის ქუჩებს,ისევ ფერად ტანსაცმელში გამოწყობილი და ისევ ნახევრად დაობლებული.თუ დოლიძეზე გაივლიდით ყოველთვის გაგახსენდებოდათ იოანა პირველი.

როცა გაგიცანი...(3)

  უკანმოუხედავად წავედი ჩემი ოთახისკენ და პირდაპირ ლოგინზე დავეგდე. ფიქრები, ფიქრები, ფიქრები...აღარ შემიძლია. ტელეფონი ავიღე. "დედაჩემი იქნებოდა", გავიფიქრე და ეკრანს შევხედე. გამოტოვებული ზარები: კო. გამიკვირდა. რა უნდოდა ჩემგან. გადავურეკე.

გავისეირნოთ?! გარე განათება ჩაქრა..... (5)

-იმიტომ , რომ მაგის უფლება მარტო მე მაქვს... მარტო მე მაქვს უფლება წელზე ასე მოგხვიო ხელი, მითხრა და მთელი ძალით ამიკრო სხეულზე... მარტო მე მაქვს უფლება, რომ გაკოცო თავზე... თავისი ცხელი ტუჩები თავზე მომადო. -მარტო მე მაქვს უფლება, რომ შუბლზე

გიჟი დაქალის გვერდით... ნაწილი მეოთხე (თ.ჯ)

ჩვენ უკვე არ არსებობდა, რადგან მე დათომ სამუდამოდ მის გულში დამიტოვა, და არა მარტო გულში, მის გონებაში, მის ცხოვრებაში, მის ნაწილად მაქცია, მე მისი ნაწილი გავხდი, მართალია ჩემი თანხმობის გარეშე, თუმცა რაღაც იყო კი...

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მერვე თავი)

უკვე მერამდენე ლექტორს უსმენს და ვერაფერს ვაერ გებულობს. საათს დასჩერებია და თითოეული წამის გასვლას სულმოუთმენლად ელოდება.აშკარა იყო უკვე აღარაფრის თავი ჰქონდა, მისი ცხოვრება სულ სხვაგვარად წავიდა. ამბობდა როცა სწავლა დაიწყება შევეცდები ყურადღება

მიყვარხარ სვანო!! (2თავი)

-ჩემი ძმა დამინე. კარგი მერე აგიხსნით ყველაფერს ეხლა მამასთან მივდივართ ჩემი ჩანთა თქვენ წამოიღეთ რა. სკოლაიდან პირდაპირ მამასთან წავედით მაგრამ არ დაგხვდა კომპანიაში ამიტომ კაფეში წავედით ჯერ და გადავწყვიტეთ საღამოს დედაც სახლში რომ იქნებოდა