ნიძლავი თუ სიყვარული

მე მარიამ ყიფიანი 19 წლის ვარ მყავს მშობლები და პატარა და ნინიკო მე თბილისში მარტო ვცხოვრობ ბინაში ვსწავლობ საკმაოდ კაპასი ვარ როგორც ჩემი მეგობრები მახასიათებენ ეხლა უნიში უნდა წავიდე ჩემ გოგოებს ველოდები როდის გამომივლიან აი ტელეც მირეკავს -გოგო

დღეს, ხვალ, ზეგ,და უსასრულოდ ერთად ვიქნებით ჩემო

14 თებერვალი იყო როცა დავქორწინდი,დიახ 14, სიყვარულის დღე.ამ დღეს შექმნილი ოჯახი მგონია რომ უფრო დიდი სიყვარულით ცხოვრობს ვიდრე სხვა დანარჩენი,საოცარი დღე იყო როცა ალექსანდრემ მითხრა> მე შენთან მოვალ,მოვალ და მამაშენს შენს ხელს ვთხოვ.საოცარი

ისევ შემიყვარე... თავი (28) ნაწილი (2)

რა არის სიყვარული? სიყვარული გულში განცდილი ტკბილი ტკივილია,რომელიც ცხოვრებას გვილამაზებს,გვაჯადობს და თავის ფერებში გვაცხოვრებს.იმდენად ძლიერი და ლამაზია,რომ როგორც არ უნდა მოინდომონ შენთვის მისი დამახინჯება მაინც არაფერი გამოუვათ. ეს

მოუხერხებელი გამომძიებელი 6

სამსახურისკენ, ჩემი მაღალქუსლიანებით მივბაკუნობ და თან ლაშას პირადობის მოწმობაზე ვფიქრობ. ნეტავ რას ფიქრობს? ალბათ, საერთოდ არ წარმოუდგენია, რომ მე მაქვს, მის გამომძიებელს. დღეს დიდხანს ვიტრიალე სარკის წინ. ალბათ, ყველა გოგონამ იცის, რომ საყვარელი

უდანაშაულო სიყვარული (თავი 4)

-მითხარი ჩემო სიყვარულო, მითხარი რომ არაფერი გიქნია, ხმა ამოიღე ნატა. პატარა ბავშვივით თიროდა და სახეზე ეფერებოდა დაუცველად მწოლიარე ქალს, რომელსაც ახლა ალბათ ყველაზე მეტად სტკიოდა, ალბათ კი არა ასეც იყო, ასე ეგონა მიწა ინგრეოდა და ჩამონგრეულ

ბევრი ფიქრი არ სჭირდება იმას,რომ უნდა გიყვარდეს. (1)

პროფესია_მხატვარი. სამეგობრო წრე-ირაკლი ჯიქია(28წლის,გამომძიებელი.ცოლი-ნინა გოგუაძე25წლის,ბავშვი საბა(2წლის)),დემნა ტუღუში (23 წლის,არქიტექტორი.შეყვარებული-დეა ბერეჟიანი(20 წლის)) ანკა იმნაძე(23 წლის),სალი მუმლაძე(21 წლის) ,ნიკა ხურციძე(22

სიყვარული მარადიულია 13

- არა კატო რა სისულელეა.-გაიცინა.-რამე თუ მოხდება აუცილებლად გეტყვი.-ღიმილით დააყოლა და შუბლზე მაკოცა.ღრმად ამოვისუნთქე,მივხვდი რომ მატყუებდა.ცრემლები მომერია,სწრაფად დავემშვიდობე და კიბეები ავირბინე.კარებთან სახე დავიმშვიდე და ისე შევედი.

შემოდგმა.პირველი (1) ნაწილი (სრულად)

ეს სიტორია გოგონაზეა რომელიც...............ეს ამ ისტორიის პირველი ნაწილია დიდი იმედი მაქვს ძალიან არ გამკიცხავთ ^_^ ეს ისტორია თავიდანვე ასე ჩავიფიქრე და მგონი საკმაოდ ემოციურია ველი თვითვეულის შეფასებას .........

ახლა არ ვიცი... (2)

სრულიად მარტო სეირნობდა ანა-მარია და ფიქრობდა ყველაფერზე რაც მის თავს ხდებოდა. ფიქრობდა იმაზე თუ რამდენი რამის გადატანა მოუხდა სულ რაღაც ამ 17 წლის მანძილზე. არა საკუთარი თავი ნამდვილად არ ებრალებოდა უბრალოდ ებრალებოდა მამა რომელიც მისი აზრით ცუდად

აფროდიტეს პირველი კანონი –2–

–დედი, მოხვედი?–საკეტის ჩხაკუნის ხმას იგებს თუ არა, გამომძახის დედაჩემი, ქალბატონი ნატალია მოდებაძე. –მოვედი!–მკვახედ ვპასუხობ და გასაღებს შუშის მაგიდაზე ვაგდებ. სავარძელში ჰაეროვნად ვეშვები და თითებზე იმ ბიჭებს ვთვლი, რომლებიც ერთ დროს მეტრფოდნენ