გიჟური ვალენტინობის საჩუქარი (სრულად)

-მიყვარხარ...ძალიან მენატრებოდი..გთხოვ,მაპატიე.. -გაპატიე,ლილე....მიხარია,მიხარია,რომ მოხვედი,რომ არსებობს..მიყვარხარ,ლილე...-გულში ძლიერად მიკრავს,ხელებს მჭიდროდ მხვევს. -არ დამტოვო,დამპირდი...დამპირდი,რომ არასდროს დამტოვებ...-მუდარით მეუბნება.

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 16)

ვერ მივხვდი როდის ჩამეძინა. ქუხილმა გამაღვიძა. ცხვირში უცხო სუნამოს სუნი ვიგრძენი და მხრებზე სითბოც, ალექსანდრეს „ჟაკეტი“ მაფარია. რა კარგ სუნამოს ხმარობს ეს დამპალი. მანქანაში მარტო ვიჯექი. ფანჯარაში გავიხედე, უკვე საკმაოდ ბნელოდა. კარის ხმა

ორში ერთი 14

სახის შესწავლა დავიწყე, ისე გამიტაცა ამ ყველაფერმა რომ ვერ შევამჩნიე როგორ გაახილა თვალები -მაშტერდები - ოთახში ლუკის ძილისგან დაბოხებლი ხმა გაისმა -თვალები იმტომ გვაქვს რომ ვუყუროთ იმას რასაც გვსურს - მის მკერდზე თავი კომფორტულად მოვათავსე და

ჩანახატი 31 თავი

ალბათ გახსოვთ, რომ ისედაც გვიან გავიდნენ თბილისიდან, უკვე კარგა ხნის დაბნელებული იყო და მთისთვის დამახასიათებელი, თავისებური სუსხიც იგრძნობოდა.ბიჭებმა ავტომობილები იქვე ერთ-ერთ ეზოში შეიყვანეს. თავი ზღაპარში გეგონებოდათ. ქვისგან ნაშენები სამ

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №1

შესავალი მე ტასო ვარ, 17 წლის, მე12 კლასში გადავედი, ვარ ქერა და ლურჯთვალება. მყავს 20 წლის ძმა გიორგი და 11 წლის დაიკო - სალომე (სალი). მშობლები ერთმანეთს გაეყარნენ უკვე 2 წელია. შეძლებული ოჯახი ვართ, მაგრამ რად მინდა კარგი ცხოვრება მამიკოს

ჩემს სამყაროს შენი ფერი აქვს(1)

წვიმის სუნით გაჟღენთილ ქუჩას ნელა მივუყვებოდი და დაღლილობისგან და სასმლისგან მუხლები მეკვეთებოდა.უკვე ღამის2საათი ხდებოდა და ქუჩაში არავინ იყო. თავ დახრილი სწრაფი ნაბიჯიდ მივიწევდი სახლისაკე და უეცრად სახეზე სიმწრის სიცილმა

აღიარე შენ ხომ გიჟდები ჩემზე (დასასრული)

დიახ სიკვდილამდე სილვდილის დაჯერება ძალიან ძნელია.თითქოს უკვე ეს სიტყვები გახდა ჩემი ცხოვრების აზრი სულ ის მიტრიალებდა თავში და მუდამ მასზე ვფიქრობდი სულაც არ იყო წს კარგი.ყოველთვის ტკიბილს მაყენებდა სიკვდილზე ფიქრი ახლა ხომ საერთოდ.ვფიქრობდი რომ

ისევ შემიყვარე... თავი (31) ნაწილი (2)

აზრი არ ქონდა დამალვას მაინც გაიგებდნენ,ჩემი პირადობით გადავრიცხეთ ფული,ამიტომაც სიმართლეს მაინც გაიგებდნენ იმ ტიპისგან.იმ ხორავას გადაურეკა და გაიგო,რომ მას არ ჩაურიცხავს,ყველა ვარიანტში გაიგებდა,არ ვიცოდი რა მექნა,სიმართლე რომ გვეთქვა ზუსტად

ვნებებზე ეჭვიანი (თავი 4)

-არ შემიძლია-ცალი ხელით მსწევს ჰაერში და აივანზე მკიდებს ფეხებით,თავი დაბლა მაქვს და სისხლი ძლივსმომეწოდება...თავბრუ მესხმის,მაგრამ ძალას ვიკრებ,არ ვიმჩნევ,რომმისი ხელები კოჭებს მიწვავს.. -გამიშვი მალე! -თორე რა?

ახალი დასაწყისი (3)

სიკვდილზე ბევრი არასდროს მიფიქრია, თუმცა საყვარელი ადამიანისთვის ნამდვილად ღირს თავის გაწირვა ცხოვრება თამაშია, ჩვენ კი მისი მოთამაშეეები, ჩვენზეა დამოკიდებული თამაში როგორ წარიმართება, სამყარო სურპრიზებითაა აღსავსე და ზოგისთვის ეს სიურპრიზი