ბავშვობის სიყვარული თუ სექსუალური მოცეკვავე ? (დასასრული)

ლამაზად მიილია დრო..ძველმა წელმაც მიხურა კარი..ამაში კი გაბრიელისა და ევას ცეკვა დაეხმარა.წყვილმა ევროპის ჩემპიონატზე პირველი ადგილი დაიკავა.არმენიაში იყვნენ და ძალიან კარგად გაატარეს დრო. ცხოვრება მიდიოდა საოცრად და ნაზად...

უბრალოდ მენდე!

მარჯანიშვილის ქუჩას მივუყვებოდით,უკვე ახლოს ვიყავით კიდეც ლუკა პოლარეს სანაყინესთან,გვერდით რომ მივიხედე და თვალები ზედ დამრჩა,გული ამიფანცქვალდა,ჩემი ერთ-ერთი სისუსტე მოქცეულიყო ხედვის არეალში.

მაგრამ...

რომი...ეს ელენეს აუხდენელი ოცნებაა.ჯერ კიდევ მე-5 კლასში იყო მისი კლასელი,მარიტა,მშობლებმა ამ ზემოთხესენებულ ქალაქში რომ წაიყვანეს სამოგზაუროდ.ჭორიკანა და ტრაბახა არასოდეს ყოფილა,ვერც ვერასოდეს იტანდა ასეთ ხალხს,მაგრამ გოგონას მონაყოლმა იმდენად

მენდე! გულს არ გატკენ... (თავი 11)

არ შემაწყვეტინოთ, რაღაცის მოყოლა მინდა. (ყველა გაჩუმდა, გიოც კი.) გიო ძმურად შენ გააგრძელე დაკვრა, მოკლედ აქ ვინც ხართ, ყველა ძალიან ძვირფასები ხართ ჩემთვის, მაგრამ თქვენს შორის იცით რომ ანის გამოვარჩევ ყველაფრით, ის ჩემი მეგობარი და მეორე

ორში ერთი 13

-ყველაფერი კარგადაა, მე შენთან ვარ - წელზე ძლიერ მხვევდა მკლავებს და სითბოთი მავსებდა. უეცრად გულის აჩქარება ვიგრძენი...... რატომ? თავს კითხვა დავუისვი. -შენ ყველაფერი იცი ლუკ, ახლა საფრთხეში ხარ ჩემს გამო - უფრო ძლიერ მივეკარი და ცხვირი მის კისერში

მინდა მიყვარდეს თავი 37

სანდრო მირანდას პასუხს ელოდებოდ მაგრამ გოგომ არ მისწერა,მიხვდა რომ ძალიან დამცირებული და განადგურებული იყო მჟავია მისი საქიელის გამო.ასე უხეშად არ უნდა მოქცეოდა,ჯერ უნდა დაფიქრებულიყო და შემდეგ უნდა ემოქმედა.მაგრამ არა მისი გონება სიბრაზემ დააბრმავა

ნარკომანია (7)

თითქმის ყოველი დღე კარგად იწყებოდა საავადმყოფოში. მართალია ლევანი უკვე მონატრებისგან ცუდად ხდებოდა მაინც არაფერს იმჩნევდა. ყველა ენატრებოდა. გარეთ გასვლა უნდოდა , ტასოსთან ერთად სეირნობა. ძალიან ბევრ რამეს იხსნებდა. ყველა დღე ახსოვდ არაც ერთად

მოულოდნელი...(მეორე თავი)

ხმას ვერ ვიღებდი ისე მიხაროდა,მივყვებოდი უკან ჩქარი ნაბიჯებით. მომენტებში მაჩერებდნენ,მღეროდნენ გიტარის თანხლებით,შემდეგ ისევ წამოდი და ლამაზი გულების აშვების ცერემონია.ვერც ვლაპარაკობდი ბედნიერებისგან.

გამოიდარებს

წვიმიანი ამინდი იყო, ცას შავი ღრუბელი ეფარა და კოკისპირულად წვიმდა, დღის 4 ის ნახევარი იყო და თითქოს უკვე დაღამებულიყო, იანვრის 13 იყო, ცრუმორწმუნე არასოდეს ვყოფილვარ, ვცდილობ არ დავკარგო რწმენა არც ღვთის და არც საკუთარი თავის და მჯეროდეს რომ ყოველ

ლურჯი მთვარე 1 თავი

ბურანში ვცხოვრობდი სამი წელი,მხოლოდ მასზე ვფიქრობდი,მისი ცხოვრებით ვცხოვრობდი,კუდში დავყვებოდი.სკოლა და ირაკლი წარმოადგენდა ჩემი ინტერესის სფეროს,სკოლაშიც არ ვივლიდი,მაგრამ ვიცოდი ამის გარეშე უნივერსიტეტში სწავლას ვერ გავაგრძელებდი,მე კი მინდიოდა