მე ვარ კატალეია(7,8 თავი)

თვალები კვლავ გავახილე! პირველი ქმედება მეორე სიცოცხლის შემდეგ, ეს ღიმილი იყო. დარწმუნებული ვიყავი რომ ყველამ იცოდა ჩემი და ჯეიმის შესახებ. ამან შემაშინა არა იმიტომ რომ მრცხვენოდა, არამედ იმიტომ რომ არ ვიცოდი ჯეიმის მდგომარეობა. მხოლოდ ის მინდოდა

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 9)

სამზარეულოში შუქი ენთო, მშობლებთან ისევ ჩხუბი არ მინდა, ამიტომაც უხმაუროდ ავედი ჩემს ოთახში. ვიცოდი დედა მაინც ამოვიდოდა და დამხედავდა. რაღაც უნდა მოვიფიქრო, ასე ყოველდღე ჩხუბი არ შეიძლება, ვხვდები როგორ ვშორდები დღითიდღე მშობლებს მათთან ჩხუბით.

ფიფქის ეფექტი [თავი 9] დასასრული

თქვენც ირწმუნეთ სასწაულების! ირწმუნეთ, რა იქნება... მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლებთ ამ ცხოვრებაში აღმოაჩინოთ ის, რაც ადრე უხილავი იყო. ბედნიერების ელექ რწმენაა, რაც უფრო დიდია ის, მით უფრო იზრდება ბედნიერებაც!

ტრადიციის თეორია (სრულად)

– ბავშვები არიან სახლში. დამელოდე, – ვჩურჩულებ და ვშორდები. ვნებამორეულს ნაბიჯები ერთმანეთში მეხლართება, თუმც კედელს ვეხები და ვაგრძელებ გზას. ძიძას ვაფრთხილებ რა გააკეთოს, როცა რეზო მოვა და ლექსოს მივყვები. საბოლოოდ უნდა დავამტკიცოთ ჩვენი

ნიუ-იორკული ახალი წელი (სრულად)

-სად ხვდები ახალწელს? - უკნიდან დაეწია ახალგაზრდა გოგონა რომელიც ალბათ სიუჟეტს წერდა - სულით NY-ში, თ სკამზე ან ფეხით თბილისის ქუჩაში - მშვიდი ღიმილით მიუგო და გამობრუნდა

ერთად ყველაფერს შევძლებთ

ნიკოლოზმა როგორც კი ელე მიიყვანა სახლში,მაშინვე ბიჭებს დაურეკა და მასთან სახლში შეკრება სთხოვა ისინიც უყოყმანოდ დასთანხმდნენ და ნახევარ საათში ყველა სსვარძელში იჯდა და ვისკის მიირთმევდა

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი II/

ფიქრობდა… მთელი ღამე ფიქრობდა ვერონიკა მისი ქმრის ნათქვამზე. არ ამოსდიოდა მისი სინანულით სავსე მზერა თვალებიდან და მისი აკანკალებული ხმით ნათქვამი სიტყვები: მომეცი შანსი გამოვისყიდო შეცდომები!.

მეკვლე (სრულად)

ალბათ 10 თვე მისრულდებოდა, რაც დამაწინაურეს და ბანკის სათაო ოფისში გადამიყვანეს შედარებით მაღალ თანამდებობაზე სამუშაოდ. ფილიალში 4-5 კაცის გარდა თითქმის არავის ვიცნობდი, ოფისების დებილ თანამშრომლებს თუ არ ჩავთვლი. საბუთები ყოველთვის თავზე მეყარა,

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 13)

დილით ულევი ენერგიით მეღვიძება, მაგრამ ტანის განძრევა მაინც მიჭირს. ჩემს გარშემო შემოხვეული ტატო ძლიერი მასით მაწვება სხეულზე, თავი თმებში ჩაუმალავს, ფეხები კი ჩემსაში აქვს ახლართული.

“რა მოხდება, თუ…” (სრულად)

დღეს კი 15 მაისია. ვზივარ საბურთალოს იმ კაფეში, რომელშიც ზუსტად 2 წლის უკან შემოვარდა გაგიჟებული თოკა გალოგრე და ყოველწამს ველოდები როდის შემოაღებს კაფის კარებს. დღემდე ველოდები, როდის შეასრულებს მის ერთადერთ