მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები (ნაწილი 2) -5- "დასასრული"

სუფთა ჰაერს ღრმად ვსუნთქავ და ხელებს გამობურცულ მუცელზე ვიწყობ.მეორე კვირა იწურება მას შემდეგ რაც ამ სასახლეში დავიდეთ ბინა. აქ ყველაფერი ისეთი სასიამოვნოა,ისეთი სუფთა რომ სიამოვნებით დავრჩებოდი კიდევ რომ არა სინდისის ძაფი...

მაინტერესებხარ (თავი 1)

–ალო, ვინ გნებავთ? –მარი შენ ხარ? –დიახ მე ვარ ვინ ბრძანდებით? –მე ის ვარ... ამბობს და ტელეფონი გაითიშა –ნეტა ვინ იყო, ღმერთო გამაგიჟებს ეს ხალხი. (ტელეფონი კიდევ რეკავს) –ალო, ვინ გნებავთ? –მე ის ვარ!

ობოლი

ვყვიროდი ვტიროდი ვგორაობდიი დედას ვეფერებოდი მაგრამ ხმაას აღარ იხებდა...მუხლებზე დავიჩოქე ხელზე ვეამბორე დაა გამოვიქეცი. წამით არ შემისვენია...საბედნიეროდ თავი დავაღწიე...თვითმფრინავების წრიალმაც იკლო...და მუსახლკაროებს შევუერთდი...

გზა ხევსურეთისკენ

თვალებს ვახელ და გაფითრებულ მარიამს რომ ვუყურებ მეცინება. ჩვენს მედდას კი თავი ხელებში ჩაურგავს და ბჭობს გამოიძახოს თუ არა სასწრაფო სამედიცინო დახმარება. მე გამეღიმა და წამოდგომა ვცადე. მათემ იმხელა შეყვირა ლამის დამაყრუა. -რა მოხდა? გაკვივებულმა

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (31)

- ჩქარა სასწრაფოში დარეკეთ ვინმემ ბიჭო რას უდგახართ. (ლუკა)ჯეკომ სასწრაფოში დარეკა შემდეგკი ლუკას მიუახლოვდა.-იქნებ არ შეიძლება განძრევა, დაბლა დააწვინე ტო. (ჯეკო)ლუკა ხმამაღლა ყვიროდა, მისი მწვანე თვალები

დალუქული დღიურები (თავი 1)

დიდი ხნის წინ ვიყავი სიგიჟემდე შეყვარებული ბიჭზე, რომელსაც სამყარო მისი ეგონა. სამწუხაროდ, ცხოვრება ყოველთვის ისეთი არ არის, როგორც ჩვენ გვინდა. დღეები გადის, ადამიანები იცვლებიან და გრძნობებიც ნელდება. ჩემი მისდამი სიყვარული არასდროს დამთავრებულა,

მე და მეთორმეტეკლასელი (სრულად)

მე ნუკა ვარ, 23 წლის. ვცხოვრობ თბილისში, მშობლებთან ერთად. დედისერთა ვარ, თუმცა, არა განებივრებული. რა ვიცი, ჩემს თავს განებივრებულ გოგოდ არ მივიჩნევ. ბევრი აკრძალვა მახსოვს მშობლებისაგან და მეც ვიცავდი ამ აკრძალვებს. მაგისტრატურის 2 კურსზე ვარ.

მგონი შემიყვარდი?! (5)

გაოცებული სანდრო ოთახში დავტოვე და მეც გამოვედი -ბექა ჩამოვა ახლავე (კიბეებზე ჩავედი) -რას შვებოდით ამდენი ხანი (დემე) -ვერ გავაღვიძე (მე) აიი მოდის (თმა აბურძღნულ სანდროზე მივანიშნე, რომე

ქალბატონი ვეტერინარი - 4

- მგონი ? - შეურაწყოფილმა გავხედე და როგორც კი ისევ ჩაეღიმა მივხვდი მეტს ვერ გაუძლებდა ჩემი გული . - მე ავალ - ვთქვი და ლოყაზე მსუბუქად ვაკოცე დასამშვიდობებლად - ღამემშვიდობისა ავალიანი - იგივენაირად დავემშვიდობე და ვიგრძენი როგორი აფორიაქებული

პატარავ...

არასოდეს მიფიქრია სიყვარულზე... ნუ ამაზე დრო არც მქონია. სულ დაკავებული ვარ. ნია 14 წლის თბილისიდან.საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, შავგვრემანი დიდი შავი თვალებით. მყავს დედა რომელიც ასევე მასწავლებელია და ჩემ ცხოვრებაში დიდი წვლილი შეაქვს.მამა რომელიც