ჩანახატი (12 თავი)

მეთორმეტე თავი თვალებს არ უჯერებდა თეკლე. მისი ოცნების მანქანა უკვე მისი იყო. „ტესტ- დრაივის“ ჩატარების სურვილით იწვოდა, ერთი სული ჰქონდა როდის შეძლებდა ავტომობილის მართვას. - ეს რას ნიშნავს? - ერთ-ერთ ღილაკს უტრიალებდა თათია. - მოიცადე ზედ რაღაც

გზა,რომელიც შენკენ მოდის (თავი 2)

-მამაჩემი..მაშინ თერთმეტის ვიყავი..-გამიკვირდა რატომ გავიხსენი ასე,ამ თემაზე საუბარი ხომ მუდამ მიჭირდა. -ვწუხვარ..-ჩაიმუხმა და საფლავს დახედა..-საშინელი გრძნობაა..-იმ წამს მისი ხელი ჩემს მხარზე ვიგრძენი..თბილი იყო და ცდილობდა, დავემშვდიებინე.

მგონი შემიყვარდი?! (4)

ბიჭები მალე წავიდნენ. დავრჩით ისევ მე და სანდრო -რა სახე გაქვს? უკმაყოფილო ხარ?(სანდრო) -რა გინდა?(მე) -გკითხე(სანდრო) -აუუ თავი დამანებე რაა

ქალბატონი ვეტერინარი - 3

ვიგრძენი მისი ძლიერი ხელი როგორ აცურდა ჩემს იდაყვზე და როგორ ამიკრა სხეულზე. გული მომენტალურად ამიჩქარდა და ცოცხლად მივეფერფლე კარს.ფეხები ამიკანკალდა , თითები ამითრთოლდა და ვიგრძენი როგორ ძლიერად წამოვხურდი სახეზე.

მგონი შემიყვარდა!!! (ნაწილი პირველი) თავი 2

-წეროები -მიფრინავენ მარიამი გულში იცინოდა თან გული საშინლად უცემდა.რათქმაუნდა სასაცილო იყო,მაგრამ როდესაც დრო გავიდა მარის ამაზე აღარ ეცინებოდა.უბრალოდ ამის გახსენებაზე ტუცის კუთხეში ღიმილი წაჰკრავდა ხოლმე.

prisioner(2)

-ჰეი ჯორდან, კაფეში მივდივარ და სახლში რო ამოვალ რამე წამოვიღო? -რა იყო, შენმა ბიჭმა დროზე სამსახურშიო? -ეგ ჩემი ბიჭი ეგეთი ტონით ვერ მელაპარაკება-თვალი ჩავუკარი, ლოყაზე ვაკოცე, ფეხზე ბათინკები ამოვიცვი და კარი გავაღე. მოულოდნელობისგან

ის... თავი №4

ამ ამბის შემდეგ არავის დაურეკავს და არავინ მოსულა. გოგოები მაგრად ვერთობოდით. ბალიშების ომი გვქონდა. უკვე დაღამდა. მობილურზეე ზარის ხმა გაისმა: -კესიიი როგორ ხარრ? (ალექსანდრე) -კარგად მაგრამ რომელი ხარ? (მე) -კესიი ალექსანდრე ვარ! (ალექსანდრე)

Blow Up/6

ჩემი რაღაც ნაწილი დავტოვე ემასთან და მაშინ პირველად შემეშინდა საკუთარი თავის. მინდოდა მიბრუნება. უზომოდ მინდოდა მიბრუნება. მინდოდა, სიტყვის უთქმელად გამხდარიყო ჩემი და ვიცოდი, გახდებოდა კიდეც, მაგრამ ეს მას სიამოვნებას არ მიანიჭებდა და ეს აზრი

დიახ, მე ის კრეტინი ვარ! - თავი I

აბაზანიდან გამოსულმა, თმები პირსახოცით შევიმშრალე, საღამურები ჩავიცვი, და ის იყო საწოლში უნდა შევწოლილიყავი, ვიღაცამ ჩემი აივნის კარზე დააკაკუნა. ფარდები გდავწიე და რას ვხედავ?!

რა საოცარია ეს სამყარო (5)

ავედი კი არა ავფრინდი მემგონი, რამდენიმე საფეხურს ვახტებოდი. ნერვიულობისას ერთ ადგილზე ვერ ვისვენებ ხოლმე, ამ დროს ენერგიის მოზღვავებას ვგრძნობ, შევვარდი ოთახში და კარს მივეყრდენი (უფრო მივეჯახე). გულზე ხელი ისე მქონდა მიბჯენილი, თითქოს ასე