მკურნალი ცრემლები 1თავი

ყელში გაჩხერილი ბურთი გადავყლაპე და ფეხისკანკალით შევაბიჯე კაბინეტში, თავჩაღუნული მივდიოდი და გაჩენის დღეს ვწყევლიდი. მცხვენოდა, რა სისულელეს ვფიქრობდი, მკერდზე კიბო მქონდა მოდებული, ვკვდებოდი და მე ექიმის მცხვენოდა. - დაჯექი. - მომესმა გვერდიდან და

“მოთამაშე”: ფიქტიური ბედნიერება (6)

_არ მინდა რომ გაყვე!_დაამატა ილიამ და უეცრად ჩემს წინ ჩაიმუხლა._მაპატიე ინგა!_შენ რა უნდა გაპატიო?_თავი ფანჯრისკენ მივაბრუნე და მთელი ძალით შევეცადე ცრემლები შემეკავებინა._ის რომ ასე სულელივით ვიქცეოდი შენთან მიმართებაში… როცა მივხვდი

our hands 7

ასე გადიოდა თვეები მე და გიგა, გიგა და მე ყველგან და ყოველთვის ერთად, საქმე იქამდეც კი მივიდა რომ მისი მშობლებიც კი გამაცნო, ორი და ყავდა თაკო და ნათია, სალიც გამაცნო მაშინდელი ჩემი ეჭვიანობის მიზეზი, ყველას კარგად გავუგე ყველასთან

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს

არაფერიაა მარტოობაში ცუდი შენ უბრალოდ ზიხარ ცარიელ ოთახში მარტოობით გაჟღენთილ ჰაერს სუნთქავ და არაფერზე ფიქრობ გარდა იმისა როდის დაიწყება მეორე დღე, დღე რომელიც არაფერს იუწყება, არაფერს ელი ახალი დღისგან მაგრამ მაინც მარტო იმაზე ფიქრობ

ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 2]

შიშისგან, ვერც უკან წავიდა და ვერც – წინ. ერთ ადგილას გახევდა. პირზე ხელი აიფარა და ლამის ატირდა. შიშისგან აცახცახებულმა მკლავებზე შემოიჭდო ხელები და კარებს გაუსწორა თვალი. ბედნიერმა და ძალზედ დამშვიდებულმა ამოისუნთქა, როცა გაღებულ კარებში ჯარის

წესები იმისთვის არსებობს, რომ დაარღვიო! (6)

იმ ღამეს მე და ნიაკოს ღამის 4 საათამდე არ დაგვიძინია,მეორე დღეს კი რა თქმა უნდა გვიან გაგვეღვიძა,თურმე ეს ასეც უნდა ყოფილიყო,რადგან ესენი თურმე ერთ ამბავში იყვნენ.

ოცნებიდან რეალობაში ?

ახლა, რომ საშუალება მქონოდა თემოს ჩემი ხელით დავახრჩობდი. თან ჩემს თავზეც ვბრაზობდი, რადგან საკმარისად ჭკვიანი არ აღმოვჩნდი იმისთვის, რომ თემოს ამ გეგმას კრახი განეცადა. ერთ ადგილას, გაუნძრევლად ვიდექი და გზაზე მიმავალ ჩემს ბიძაშვილს გავყურებდი.

ჩემი ცხოვრების სიგიჟე ხარ 2

-იარრაღი ჩემს ფეხებში აღმოჩნდა უცებ ავიღე და იმ ტიპებს დავუმიზნე და ვუთხარი რომ ხელი გაეშვათ ბიჭისთვის ... ხელი გაუშვით თორემ გესვრით -აუ ეს რის მსროლელია გამოართვით იარაღი მაგ გოგოოს -მე გაგგაფრთხილეთ ... უცებ ვისროლე და ერთერთს ფეხში

მინდა მიყვარდეს თავი 12

დავდე ახალი თავი ახალი განცდებით და საკმაოდ ვრცელი იმედია მოგეცონებათ ჩემო საყვარლებო... საავადმყოფოდან ისე გიჟივით გამოვვარდი და თან ანას ხელს არ ვუშვებდი არ მინდოდა ისევ გამქცეოდა სადმე.გადაწყვეტილება მიღებული მქონდა დღეს ყველაფერი უნდა მეთქვა

ჯინსები,როკი და ვარდისფერი ღრუბლები.

ვარდისფერი ღრუბლები დარბიან ჩემს ზემოთ და იქ, სადღაც შორს, ჰორიზონტს უერთდებიან.მზის პირველი სხივებით შემთბარ კედლებზე საოცარი ჩრდილები იხატება,ვარდისფერი ზმანებიდან გამოსულს ღამით ბევრი სიზმარი მენახა ბავშვობაზე.დღეს განსაკუთრებით