გრძნობა????

გოგოს სიყვარული მის მიმართ,თუმცა ის ვერ ამჩნევს გოგოს სიყვარულს და ფეხებზე იკიდებს..

სიმწარე წარსულიდან

ეს ისტორია ეხება ერთი გოგოს ამბავს, წარსულის იარებით. მოულოდნელად ისევ იკვეთება მისი და იმ კაცის გზები, ვისაც გაურბის..... ბოდიშს ვიხდი, ისტორია გადაკეთებულია. რადგან ძველ სახეს ვერ დავუბრუნე, რაღაცეები შევცვალე. ველი შეფასებას.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეხუთე თავი)

მეორე ბოთლ ღვინოზე გადასვლაც მოვასწარით. მატილდა უფრო მეტს სვამდა, ვიდრე მე. ერთი მეორეს მიყოლებით იცლებოდა და ივსებოდა ბოკალები, რომლებსაც საყვარლის კოცნასავით ემჩნეოდა ალკოჰოლის ნაკვალევი. სასმელი ეკიდებოდა და კიდევ უფრო შარმიანი ხდებოდა.

სიყვარული გრძნობების გარეშე 3 თავი (II ნაწილი)

ირაკლი ოდნავ დაიხარა და ღრმად შეისუნთქა საყვარელი ქალის ოქროსფერი ტალღების გამაბრუებელი სურნელი რის გამო წამიერად თავი დაკარგა

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეოთხე თავი)

ჩემს ყოფილ შეყვარებულს ზედმეტად კარგი წარმოდგენა ჰქონდა ჩემზე და არ შემეძლო ამის ატანა. მინდა ცხოვრება ისეთ ადამიანს დავუკავშირო, ვისაც ეცოდინება, ვინ ვარ. - იქნებ სწორი წარმოდგენა ჰქონდა და შენ ვერ აფასებ სათანადოდ საკუთარ თავს? გემრიელად

გაურკვეველი წელი,მარადისობა...! (IV)

ღრუბლებს პლანეტის მაცოცხლებელი დაეფარათ ! ყველაფერს ნაცრისფერი გადაკვროდა.ქარი მთელი თავისი ძალით ქროდა.აქაიქ ნათებაც ჩნდებოდა ხოლმე,თავისი ავისმომასწავლებელი გრუხუნით.ქვიშა რომელიც ქარს მოჰქონდა პირდაპირ მთელ სხეულში მასკებოდა.ყოველივე ეს,რისხვა

ზღვარს მიღმა (13)

ნორას ჯერ კიდევ უჭირდა დაჯერება რომ იქ ტყეში თეთრ ტანსაცმელში გამოწყობილი არამიწიერი ღვთიური არსება და ეს საყვარელი, ტყავისქურთუკიანი თმააჩეჩილი ბიჭი, რომელიც სერიოზული სახით გაჰყურებდა გზას ერთიდაიგივე პიროვნება იყო,

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მესამე თავი)

- ზედმეტად დიდი ცდუნებაა, უარის თქმა არ შემიძლია. ვერ მივხვდი, ღვინოზე მეუბნებოდა თუ რამე მანიშნა. - თუ უარის თქმა არ შეგიძლია, ნუ შეეწინააღმდეგები თავს, - გავრისკე. იმედი მქონდა, რომ უკანასკნელი სულელივით არ გამოვიყურებოდი მატილდას თვალში: - ეს

სიყვარული გრძნობების გარეშე 2 თავი (II ნაწილი)

-კარგი როგორც გინდა-უემოციო ტონით უთხრა რეზიმ და მინა ისე ასწია წამით თვალი არ მოუშორებია სახე ალეწილი ქალისთვის

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეორე თავი)

- რამდენი ხანი გავიდა? - ვიკითხე, რადგან მართლა არ მახსოვდა. - სამი წელი, - ჭერს თვალი მოაშორა, ფეხები გაასწორა და ჩემკენ გადმოიწია. - შანსი არ არის, - ჩავილაპარაკე და მის ნაზ, სუსტ მკლავებში აღმოვჩნდი. - ხუთი მაინც იქნება... - წავილუღლუღე