მოულოდნელი ფერადი სხივი

დილით კარზე ზარის ხმამ გამოაღვიძა. ჯანდაბა ნეტავ ვინ არის? -გულში გაბრაზდა და ლოგინიდან ობობასავით გამოძვრა. ჯერ კიდევ მოუფხიზლებელი კარისკენ ნელი ნაბიჯებით და თვალების სრესით გაემართა. არც უფიქრია პიჟამაზე რაიმე მოეცვა, ამისათვის ჯერ მის ტვინს

მოხვედი და ცხოვრებას ისევ მიეცა აზრი

16 წლის არც კი ვიყავი როდესაც ახალ სახლში გადავედით. იქ ძალიან კარგად მოვეწყეთ მამამ ყველაფერზე იზრუნა რათა კარგად გვეცხოვრა. ხომ მართლა მე სალომე მქვია, ვარ 15 წლის, ვსწავლობ სკოლაში ვარ მე10 კლაში

გვანცა შენგელია

ბოლო რომანზე ("ბედნიერება გაზიარებით" ) ფიქრი რომ დავიწყე და გადავწყვიტე, პერსონაჟი რეალური უნდა ყოფილიყო მაშინვე გვანცა შენგელია გამახსენდა. ის ჩემი ბავშვობის მეგობარი იყო. რომ შევეხმიანე და გავანდე ჩემი ჩანაფიქრი საოცრად გაეხარდა.

მარტა (დასასრული)

თბილისში დაბრუნებულები, ყოველდღიურად ვეღარ ხედავდნენ ერთმანეთს. ორივეს თავისი საქმე ჰქონდა. ორივე ძალიან იყო დაკავებული. ეს ლევანისთვის არასასიამოვნო ფაქტი იყო, მარტასთვის კი აღმოჩენა. აღმოჩენა იმისა, რომ ლევანის გარეშე გატარებული დღეები, აუტანელი

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 7)

სანამ საავადმყოფოში წავიდოდი, ცოტა ფეხით გასივეირნე, მიდოდა ყველაფერი გამადეხარშა. თუმცა არაფერი გამომდიოდა, ყოველ ჯერზე როცა ვცდილობდი ჩემი მშობლების რაიმე გასასამართლებელი მიზეზი მეპოვა ამას ვერ ვახერხებდი, ან როგორ შევძლებდი ამას როცა ისინი

ნუთუ ბედნიერება მართლა არსებობს?! (7)

ნუთუ ბედნიერება მართლა არსებობს?! ამდენი ტკივილის მერე შეიძლება ბედნიერება არსებობდეს? ან იქნებ საერთოდ არ არსებობს ეს ბედნიერება და ამდენ ტკივილს შეჩვეულებს გვგონია რომ ბედნიერაბა მოვიდა, ან იქნებ ეს ბედნიერება ტკივილია თუმცა იმაზე მსუბუქი ტკივილი

ბედნიერია გოგონა?! (დასასრული)

ყველაზე საშინელი იცით რა არის? აი ის, რაღაც საიდუმლო რომ გიკავშირდება და ცდილლბ ყველაფერი გააკეთო იმისთვის, რომ გაიგო, მაგრამ შედეგი არაფერს გამოაქვს... მაგრამ არ არის საიდუმლო, რომელიც არ გამჟღავნდება. ცხოვრება გრძელია. წინ - ყველაფერია. ***უკვე

გაყიდული სხეული “8“

კაფეს შესასვლელში ნოხი ეგო,რომელიც მტვრით იყო სავსე და ,როდესაც ფეხი დადგეს,მტვერი ჰაერში აიზიდა,გარშემო ყველაფერი მტვრისფრად ქცეულიყო,მაგიდებზე ალაგებული სკამები,ბართან მიტოვებული ჭიქები,თეფშები,ყველა ნივთი,რაც კი საჭიროა კაფესთვის, გარშემო

ქალ-ვაჟს შორის არსებული სიყვარული ყველაზე სუსტი ყოფილა (სრულად)

-ახლა მაინც აღიარე! -არა-მეთქი. -გაკოცებ. -ვერ მაკოცებ. -ვნახოთ. -ვნხავთ..-მეორე მხარეს გაიწია გოგონა.. -არა.ვიცი,რომ შენც იგივეს გრძნობ...

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -10-

მანქანა სასტუმროს წინ ჩერდება,"რედისონ ბლუ ივერია"-ციმციმებს უზარმაზარი აბრა.ზურა ხელზე ხელს მკიდებს და თვალებში მაშტერდება,ვიბნევი...გავაღბ კარებს და გავიქცევი,ვფიქრობ გულში თუმცა საწინააღდმდეგოს ვაკეთებ ზურასთან ერთად სასტუმროში შევდივარ.ნომერს