უცხო და ოდნავ ნაცნობი საბედო

-ნოაა! ბიბლიოთეკაში მივდივარ-ვიყვირე მეორე ოთახში,რომ მიმეწვდინა ხმა.-ჰეი,მე რა უნდა ვქნა?-კარებიდან მსოფლიოში ყველაზე სიმპათიურმა ბიჭმა გამოყო თავი და საყვარლად მომაჩერდა.გამეღიმა.-შეგიძლია დამელოდო-მისკენ წავედი,თითებით პერანგის საყელოზე ჩავეჭიდე

მინდა მიყვარდეს თავი 10

10 წლის ვიყავი როცა ჩემი მშობლები ერთმანეთს გაშორდნენ.მე დედასთან დავრჩი და ჩემი და მამასთან.მაშინ ჩემი და 9 წლის იყო.კარგად მახსოვ ის დღე როდესაც იმ სახლიდან წამოვედით მე და დედაჩემი.იმის მერე მამას ყოველ შაბათ-კვირას ვხვდებოდი და ჩემი და

შერლოკ ჰოლმსი:სიყვარულის პატიმარი4

ალბათ ყველას გაგიგონიათ შერლოკ ჰოლმსის შესახებ?ამ ზედმეტად გენიალურ ადამიანს ყველა ბარიერის გადალახვდა შეუძლია მაგრამ შეძლებს კი იგი ისეთი რამის დამარცხებას რომელსაც არასდროს შებრძოლებია,შეძლებს ის სიყვარულის კედლის გადალახვას?

აბრეშუმის თმა 1

....კანისფერი,მხრებზე გადასული,წელში გამოყვანილი,მომდგარი მუხლამდე კაბა,ხაზს უსვამდა მის ლამაზ თეძოებს,სავსე მკერდს.მოშიშვლებულ წელს ნაწილობრივ უფარავდა გრძელი შავი,აბრეშუმის თმა.. ბავშვური სახე,ყავისფერი მოციმციმე თვალები,თეთრი სახე და სისხლივით

საახალწლო კოცნა (სრულად)

-სად წავალთ?-ხუთი წუთის შემდეგ თავს მაღლა ვსწევ და ჰორიზონტს ვუყურებ,მერე მას ვაკვირდები. -სადმე.. -ეგ როგორ? -განა შენც სადმე არ მიდიოდი? -სადმე..სადმე..-ვიმეროებ ჩუმად და საზურგეს ვეყრდნობი. -მოვედით...-აჩერებს და მანქანიდან გადმოდის.

ოცნებიდან რეალობაში

მაღვიძარა დილის ექვს საათზე დარეკა. აუ როგორ მეძინება, არა ნახევარი საათი კიდევ უნდა წავუძინო ჯერ არ მაგვიანდება, გავიფიქრე და ისე, რომ ზემოთ არ ამიხედავს მაღვიძარას გამორთვა დავაპირე. უეცრად ხელში საშინელი ტკივილი ვიგრძენი და ამან საბოლოოდ

ლამაზთვალება (თავი 1)

- აუ წავიდეთ რა რა იყოტ რა უფ (მე) - არ გვინდა ჩევნ ზღვაზე და შენ თუ გინდა წადი (ელა-ჩემი დედინაცვალი) - აუ გიი წავალ რა მე გთხოვ და ისეთი თვალებით შევხედე შეუძლებელი იყო არ დამთანხმებოდა როგორც თვითონ ამბობდა ხოლმე ;დდ (მე)

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (II თავი)

- არ მინდა გაყოლა გაგიყვანოს შენ აქედან როგორ წახვალ. -არ მინდა გაყვანა ჩემითაც გავალ...-ანასტასიამ თვალები გადაუტრიალა მაგრამ რიტამ ლოყები დაუკოცნა და ჩასჩურჩულა ჭკუითო... ძალიან ბევრი კაბა მოიზომა ვიკოს დაარბენინება აქეთ-იქით,მაგრამ არც ჩვენი

რა იქნებოდა... (9)

სახლში დაბნეული შევედი, არვიცი რა რეაქცია მქონდა,მიხაროდა,მტკიოდა,მწყინდა თუ რას ვგრძნოდი საერთოდ,თუმცა ფაქტი ერთი იყო,რომ ჯერ კიდევ ვერ აღვიქვამდი გიოს ისე როგორც ბიჭს, ძალიან რთული იყო,ასე უცებ ის მეგობრობა დამევიწყებინა,ლუკა ტელევიზორთან იჯდა და

ანგელოზები ფრენისთვის XI

ორივე ბედნიერი და მომღიმარი სახეებით გამოვიდნენ გარეთ და ტან პატარა გოგონას სურათიც ხელში ეჭირათ.. ბიჭებსაც გაუხარდათ რომ გოგო იყო .. ლუკა მარიამს შერცხვენილი სახით უყურებდა.. შემდეგ მარიმი მიახლოვდა და ფოტო მიაწოდა, ლუკამაც კანკალით გამოართვა და