ნიუტონის მეოთხე კანონი [ნაწილი 5]

– ხომ იცი, რომ მარტივი არ იქნება? – შეცვლილი ხმით ჰკითხრა მამაკაცმა თამარას. – ვიცი... – თავი მკერდზე მიადო. – რთულია ჯარისკაცის შეყვარებული იყო. – ღიმილით აკოცა საფეთქელზე და თეძოზე ოდნავ მიჰკრა ხელი. – დაუბრუნდი შენს ადგილს და შოკოლადის ნამცხვარი

ჩანახატი (3 თავი)

ემოციებისგან დამძიმებულებმა უსიტყვოდ იმგზავრეს. ჯერ თათია მიიყვანეს სახლში, ერთი კი სთხოვა გოგონამ, იქნებ ამოხვიდეთო, მაგრამ როცა ბიჭებმა უარი უთხრეს თავი აღარ გამოუდია მიპატიჟებაზე. ორივეს თბილად მოეხვია და სადარბაზოში შევიდა. აკას აშკარად მარტო

სიყვარული მარადიულია 6

თხუტმეტი წუთი უკვე გასულიყო.ნინას შევახსენე რომ უნდა გამოსულიყო.ერთმანეთს დაემშვიდობნენ,მე და ნინა კი მანქანაში ჩავსხედით და მისი სახლისკენ წავედით.მანქანაში ხმა არცერთს ამოგვიღია,მალე მივედით ნინას სახლთანაც და

მკურნალი ცრემლები 4თავი

იცი რა თვალებით უყურებ ნიკას? არ ვიცი ლანა რატომ არ გწეწავს, მის ადგილას თმით გითრევდი, ბიჭს ახევ თვალწინ. - აკისკისდა ნუცა და მაშინ მივხვდი, რომ ნიკას ვეფლირტავებოდი, დაგეგმილი არ მქონია, მაგრამ ასე გამოვიდა. - ნიკა იცი ვინაა? - უცებ მომინდა ნუცას

პლიაჟის რომენები გრძელდება?! (თავი 1)

ალბათ ერთი ნახევარი საათი ვიყავით ზღვაში ხან ვეჯიბრებოდით და ხან რავი რა. მერე ამოვედი და ტანზე კრემი წავისვი და დავწექი გასარუჯად. ალბათ ერთი საათი ვიწექი ასე, უფრო მეტხანს ვიქნებოდი ხელი რომ არ შეეშალათ, წყალი დამასხეს. მე ვერ დავინახე

სულ სხვანაირი ხაფანგი (სრულად)

ეს ისტორია ნონაზე და რეზიზეა. გადავწყვიტე რომ ისინი იმსახურებდნენ ცალკე ისტორიას და დავწერე. ძალიან დიდი იმედი მაქვს რომ მოგეწონებათ. რაც ძვირფასია, ის მაინც არასდროს იკარგება.

აღარ მინდა ვიგრძნო რამე როცა დაგინახავ. (სრულად)

ცხოვრებაში დგება მომენტი როცა გიყვარდება,მაგრამ ვერ ხვდები რატომ არ ვიცი.. როცა ადამიანს ძალიან უნდა შეიძლება აუხდეს მაგრამ მე? მე არ ვარ ადამიანი შეიძლება ერთ დღეს გძულდეს მეორე დღეს კი შეგიყვარდეს არასდროს ვიცით რა მოხდება ხვალ.

ცრემლიანი ღამეები (თავი 3)

-ნამდვილად-წარმოვთქვი და კარებისკენ წავედი. -ქორწილზე შენც მოხვალ..-სიხარული ეტყობოდა ხმაში. -რა თქმა უნდა..-გავუღიმე და ავხედე ჩემზე მხრებზე გაცილებით მაღალ მყოფ თავს. -მას ნანა ჰქვია..

დოლიძის ბოლოს [1]

-რთული ბავშვია, არა? - გაუღმა მამაკაცს გოგონამ, რომელიც ბინას ათვალიერებინებდა და როგორც მის მაისურზე მიმაგრებული აბრიდან იკითხებოდა, თაკო უნდა რქმეოდა. -ძალიან. - ზრდილობიანად გაუღიმა ირაკლიმ. საერთოდ, ანუშკაზე საუბარი უცხოებთან არ უყვარდა. არც

სასიამოვნო ლაშქრობა(თავი 8)

-მანდ შენი ნივთები აწყვია და შეგიძლია გამოიცვალო. ძალიან მშია, მალე ჩამოდი ქვემოთ, თორემ მოგიკვდება ქმარი შიმშილით და ეგაა, დარჩები ქვრივი, ასეთ პატარა ასაკში- გამიცინა, ოთახიდან გავიდა და გაოცებისგან პირდაღებული დამტოვა საწოლში.