მინდა მიყვარდეს თავი 3

უცებ ჩემს წინ ლექსო და ის ბიჭი იდგნენ იმ საღამოს რომ დამელაპარაკა და გაოცებული თვალებით შევყურებდი ჯერ ლექსოს და მერე მას.ვერ ვხვდებოდა ამ ორს ერთად რა უნდოდათ და კიდევ მესამე ლევანს რა ესაქმებოდა მათთან და საიდან იცნობდნენ

ნაპოვნი ყელსაბამი •თავი 2•

მაგრამ ფაქტია, სანდრასდამი ბრაზდი მიორმაგდება. წყნარად მაგდა, არ შეიმჩნიო. მათკენ მივდივარ.– ჩვენი ყურნატკენი გოგოც მოვიდა. - დასძინა თორნიკემ. ვატყობ გრძელი ღამე იქნება და მათთვის აჯობებს მშვიდობიანად ჩაიაროს. თვალები გადავატრიალე და მზერა

კაცი, რომელსაც ყველაფრის შეცვლა უნდოდა (სრულად)

-ყველაფერი უნდა შეიცვალოს. - აღელვებული სიტყვები გაისმა და ნაწილი ქარს გაჰყვა. ხალხი წრეზე ერთ ადამიანს გარს ახვევია და ყურადღებით, გაოცებული სახეებით აკვირდება. მოლაპარაკის სახელი არ ვიცი. თავს „მხსნელს“ უწოდებს, თუმცა ალბათ უფრო იმას ჰგავს,

ორი სვანი (2) დასასრული

საფულედან 15 ლარი ამოიღო მაგიდაზე დააგდო ჩანთას ხელი დაავლო და უკანმოუხედავად გამოვიდა კაფიდან, მაგრამ არ გგონოთ რომ ქეციანი ქალივით გამოვარდა, სულაც არა ისე ამაყად მიაბიჯებდა თითქოს არც არაფერი მომხდარა. სწორედ ეს ხიბლავდა ერთი დღის არა

აღიარე, შენ ხომ გიჟდები ჩემზე! (3)

–ჰაჰ,ესეც კიდე ჩემნაირი–ვფიქრობდი ჩემთვის.მართლა რა საშინელია მარტოობა ახლა მივხვდი,უაზროდ გამოკეტილი პალატაში მარტო თან ღამეს.არ მეგონა და რა მშიშარა ვყოფილვარ.ოდნავი განძრევაც კი მაშინებდა.თითქოს ჩავთვლიმე და ჰაჰ ვინ გაცადა დემე

სასახლე დაბურულ ტყეში 13

ელენი საკუთარმა კივილმა გამოაღვიძა. რეალობაში დაბრუნებას კი პანიკური ტირილი მოჰყვა. მერე გაახსენდა, რამდენიმე ღამე რომ კოშმარების გარეშე გაატარა ანდრიას წყალობით და ბიჭის ძებნა დაიწყო. მის ნაცვლად საწოლზე ტელეფონი დახვდა წერილთან ერთად:

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (6 თავი)

სულ რაღაც ცხრა თვეში ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვალა. მყავს პატარა ბიჭუნა. ხმათა უმრავლესობით გადავწყვიტეთ (ხმათა უმრავლესობა მე და ვახო ვართ, ტატიანა კენჭისყრაში არ მონაწილეობდა) რადგან პატარას მამის გვარი არ აქვს,

როცა ქარია გარეთ (1 თავი)

დრო ზოგჯერ ნელა მიდის, შესაძლოა საათი მარადისობად მოგეჩვენოს. ზოგისთვის ეს დრო საკმარისი არ არის. ჩაკ ვესტვიკზე კი ამას ვერ იტყვი. მისთვის არ არსებობს საზღვრები, თვით დროსაც კი არ შეუძლია მისი შეჩერება. აბა ეცადეთ და შეაყოვნეთ მაინც

ქიმიური მუხტი [9]

დილით მზის სხივებმა გააღვიძეს ბელა. როგორ უყვარდა ასეთი დილა, აივანზე გადადგებოდა და მოფუსფუსე ქალაქს გაჰყურებდა, ყველას სადღაც მიეჩქარებოდა, თვითონ კი შეეძლო სახლში დარჩენილიყო მთელი დღე. მაგრამ დღეს სახლში ვერ დარჩებოდა,

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (6)

ისევ ტრიალებდნენ სიტყვები: „წლების შემდეგ, ქუჩაში გავლილს, ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდება და სახლში მისული მოიფიქრებ, რომ ნანახი თვალები ოდესღაც შენს პირად გალაქტიკას წარმოადგენდა!“; „ნინა, მე დედა დავასაფლავე... ხუთი დაწყევლილი თვის წინ, დედა