ნაკვალევი (11-12 თავები)

- მენდე არ ინანებ! - სველი თმები ალერსიანად ამიჩეჩა. გული ეჭვით ამევსო ვიდრე ავტომობილს მართავდა. კოცნით თუ ვიმსჯელებდი, გამოუცდელ ქალს არ გავდა. უცნაური არსებაა ადამიანი. დილით მის ნახვას ვნატრობდი. ეხლა კი თავში ათასი სისულელე მომდიოდა თავში. რა

Heart (სრულად)

_ღმერთო ანა რა დაგემართა, ეს როგორ მოგივიდა, ვიღაც სულელს როგორ ჩაეხუტე.ჩემთვის ხმადაბლა ვბუტბუტებდი და ჩემს ანარეკლს გაშტერებული ვუყურებდი.გული ისე სწრაფად მიცემდა ორივე ხელი ძლიერად მივაბჯინე მფეთქავ ადგილს, რომ გულისცემა როგორმე დამერეგულირებინა

რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიება?(4)

დიდხანს ცდილობდა ეკე გაერკვია იმ ბიჭის ვინაობა,მაგრამ ვერაფრით ახერხებდა,საეჭვოს ვერაფერს ხედავდა, ლილეს თითქმის არანაირი ურთიერთობა არ ქონდა ბიჭებთან,სულ მის დაქალთან ერთად დადიოდა

მექალთანე თავი 9

ამის მეტი აღარაფერი მომისმენია, გარეთ გამოვედი და თავზე ხელები მოვისვი, გონებამ განხილვა დაიწყო და სიბრაზე მახრჩობდა, სხვისი ნაბიჭ... შეტენვა უნდოდა ჩემთვის ამ ბ... მინდოდა მართლა მომეკლა მაგრამ, ამით ჩემ კაცობას გადავაბიჯებდი. დღესვე უნდა

ქიმიური მუხტი [4]

დილით ჩვეულებისამებრ ადრე გაეღვიძა ბელას. ოთახში ვეღარ ისვენებდა, მოემზადა და გავიდა. ღრმად ჩაისუნთქა, ფილტვებში სუფთა ჰაერი ჩაუშვა და კიბეებზე დაეშვა. ხელ-პირი დაიბანა და ხელების ერთმანეთზე გახახუნებას მოჰყვა გასათბობად.

ჩემი არ გეშინოდეს! 5

ჩემ თავს აღარ ვგავდი, თითქოს გულში პეპლებმა დაიწყეს ფრენა და ვარდისფერი სათვალე გამიკეთეს. თვალები მზესავით მიბრწყინავდა. გეგაც აღარ მეჩვენებოდა ისეთ ურჩხულად. მეგონა კონკია ვიყავი, რომელსაც ფერია ესტუმრა და ჯადოსნური ჯოხით ოცნებები აუხდინა.

ნიკუშა მახალდიანი (3)

ყოველდღე მოდიოდა ნიკუშა ჩემთან.ზედმეტი არაფერი არ ხდებოდა,უბრალოდ დივანზე ვისხედით,ფილებს ვუყურებდით,რომ მოგვბეზრდებოდა ვლაპარაკობდით.ხანდახან ისე გადიოდა დრო ვერც ვამჩნევდით და გვათენდებოდა.ჩემთან ხშირად რჩებოდა.თავიდან კარგი მეგობრები

(მაინც ჩემი გახდები...)

ელენემ თავი ვეღარ შეიკავა და ცრემლები წასკდა სანდრომ ჩაიხუტა და ესე იყვნენ ცოტა ხანი მის შემდეგ ხვდებოდნენ ერთმანეთს უკვე 10წელი გავიდა შვილებიც ჰყავს მარი და გიო როდესაც სანდრო გიოს ეძახის ყოველთვის მგონია რომ ჩემი ძმა დაბრუნდება იმდენად მახსენებს

ფერადი დღიურები (VII თავი)

არასდროს დამავიწყდები, შენ გარეშე ყველაფერი უფერული ხდება, თითქოს ფერებს კარგავს და ისეთ უსიამოვნო გრძნობებს იწვევს-გულზე ხელი მიიიდო და სახე შეწუხებულმა მოღრიცა, დემეტრემ ამაზე ხარხარი ატეხა, ისევ ისე უხდებოდა სიცილი მოხუც დემეტრეს, ბარბარა თვალს

ღამის ზმანება (18 ნაწილი - დასასრული)

-უკვე გვიანია - ვუპასუხე მშვიდად - ორსულად ვარ - ვუპასუხე რამდენიმე წამიანი სიჩუმის შემდეგ. ყველა გაოცდა, დემემაც კი გაკვირვებულმა ჩამომხედა, თუმცა შემდეგ ხელი მოვუჭირე და მიხვდა საქმე საითაც მიმყავდა.