სანამ წავალ (1)

-ერთი იდეა მაქვს. მაცდურად გაიღიმა ქეთამ და ფეხის წვერებზე აიწია რომ ალექსანდრეს ყურს მიწვდენოდა. სახლში წადით ალექსანდრე, დამიჯერეთ ასე აჯობებს -კი მაგრამ რატომ? დაიბნა კაცი. წვეულება ხომ ახლახანს დაიწყო? -ვინ იცის, იქნებ მეც შემოგიერთდეთ?!

უმელოდიო ტანგო (სრულად)

– მინდა წავიდეთ! – მეუცხოვა მისი ხმა, როცა პირველად გავიგე აჭრილი, დასერიოზულებული... ხმა, რომელშიც პირველად, პირველად იყო მოქცეული მთელი სამყარო. – სად? – ვერ მივიღე სერიოზულად ყოველივე. – სადაც იტყვი, ოღონდ აქედან შორს!

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მეორე)

ცხოვრება დამპალი რამეა ერთხელ თუ აიცრუე გული მუდამ იმ სტიქიებში იქნები რო რამე დაგემართება ან რამე მოხდება...მაგრამ არღირს მუდმივ შიშში ცხოვრება რადგან ხანმოკლე წუთისოფელი იმდენად მცირეა რომ რაიმეზე დაკარგო დრო მაგალითად შიშში... რვის ნახევარი იყო

ჩამკიდე ხელი (2)

-კარგი,მოდი ჩაპა დავარქვათ...ვეღარ გაუძლო გოგონას ნაწყენ მზერას და ის სახელი შესთავაზა,რომელიც პირველი მოიგონა და ამ სახელით თავადაც კმაყოფილი დარჩა.კიდევ ერთხელ ვნებიანად აკოცა ლიკამ ანის და ღიმილით დააბრუნა თავი მის მკერდზე.

არ შემიძლია,ვერ გელევი ( 4 )

იქ ქალია,ალბათ დარტყმისას გადმოვარდა_ ახლა თავი იქეთ მიატრიალა და ხმას გაჰყვა ტორტმანით.ძირს მისვენებულ ქალს,ხალხი ეხვია გარს,ხელის მსუბუქი ბიძგით მიმოფანტა ვინც წინ ეღობებოდა და დაზარალებულისაკენ გულისფანცქალით მიიწევდა..ძველებურად ისევ ისე ,გოჩას

მგონი შემიყვარდა! (2)

ბექამ არ მითხრა რატომ დაშორდა თავის ყოფილ შეყვარებულს,მაგრამ მთავარი იყო მე მეკითხა და ჩემი კლასელები ყველაფერს მეტყოდნენ მათ შორის ნინოც.მიუხედავად იმისა რომ ბექას მეგობარია მაინც ყოველთვის ჩემს მხარეს არის .ცნობისმოყვარეობამ მძლია და გოგონებს

სასახლე დაბურულ ტყეში 8

ელენს გულზე მოხვდა მისი სიტყვები და პირდაპირ საწოლზე წამოიმართა და გაშმაგებული ეცა ბიჭს მკერზე. მთელი ძალით ურტყამდა და უყვიროდა: _არც ვიტირებ, შენ ამის ღირსი არ ხარ. ჩემი ერთი ცრემლისაც. მე წესიერი მეგონე, შენ კი ფიქრობ რომ იმიტომ ვტირივარ რომ თავი

ციცქნა (2)

ელენას და ბუბას სიყვარულის ისტორია ))-რა? რამ განევიულათ? მე ეს სპეციალურად გავაკეთე მინდოდა ბუბასგან რაც შეიძლება შორს ვყოფილიყავი იმედია მოგიყვა ხელი როგორ მომიჭირა და ტკივილისგან სამად რომ მეჩვენებოდა-ავკივლდი-რაგინდათ ხომ შეიძლება თავი გამანებოს

ნაკვალევი (4 თავი)

უკვე მეთერთმეტე კლასს ვამთავრებდით. თავი ძალიან დიდი მეგონა. რამოდენიმე დღეში ვახოს დაბადების დღე მოდიოდა. სავარაუდოდ ეს უნდა ყოფილიყო ბოლო დღე ამ ზაფხულს, როცა სალომეს ვნახულობდი. ის დასასვენებლად მიდიოდა. შემოდგომაზე კი მე მიწვევდნენ ჯარში.

მომკალი, სანამ მოგკლავ!

ცხოვრება? სრულიად უდარდელითქო ვერგეტყვით, ვცხოვრობ ძმასთან, დასთან და მშობლებთან ერთად პეკინზე, ქართულ ბრიტანულ სკოლაში ვსწავლობ და მოკლედ როვთქვათ მინდა თუ არმინდა სწავლას ვაწვები რა, უი სულ დამავიწყდა მე თეკლა ხერგიანი ვარ, 17 წლის. განსაკუთრებული