ვინ იყო ქეთა დოლიძე ალექსანდრე ამაშუკელი რომ არ შეყვარებოდა?!(ნაწილი2)

ჩემი დილა მაღვიძრის საშინელი ხმით იწყებახოლმე შემდეგ სადილი მშობლებთან ერთად და ვემზადები სკოლაში წასასვლელად,წელს აბიტურიენტივარ და ყველანაირად ვცდილობ მთელი ყურადღება სწავლაზე მქონდეს გადატანილი რასაც შეძლებისდაგვარად ვახერხებ... -ამაშუკელი რო

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 2] (საბა და ლიზი) [დასასრული]

– მზად ვარ. – მაშ, კარები გააღე! – ღიმილით უთხრა და ხელი საჯდომზე ოდნავ მიკრა. – არა?! მეთიუ! – ბოლო ხმაზე დაიკივლა ლიზიმ და ბარგით დახუნძლულ მამაკაცს დაუფიქრებლად შეახტა ზედ.

შენზე ოცნებას ვეღარ იტევს ჩემი სამყარო (ნაწილი მესამე)

დილით ადრე ავდექი გავემზადე სააგენტოში ვაპირებდი წასვლას ახალი სამსახურის მოძებნას...რადგან განათლება ბოლომდე მიღებული ვიცოდი გამიჭირდებოდა სამსახურის მოძებნა მაგრამ ცდა ბედის მონახევრეაო ნათქვამია.კარზე ზარის ხმაგავიგე მივუახლოვდი კარებს და...

სიყვარული შოპენის ჰანგებზე

საოცარი დღე იყო,ხალხი ქუჩებში ირეოდა,ყველას სიამოვნებდა მზის თბილი,მცხუნვარე სხივები,თითქოს ყველგან სრული ჰარმონია სუფევდა,ადამიანები იცინოდნენ,კამათობდნენ,ტკბებოდნენ მშვენიერი ამინდით,ისე შერწყმოდა ცას მათი მიწიერი სჯა-ბაასი,მშვიდი შოპენის ვალსებს

ქიმიური მუხტი [3]

ეზოში მოათვალიერა, მაგრამ ვერსად შენიშნა. მეორე სართულზე ასასვლელ კიბეებს აუყვა. როგორც კი აივანზე ფეხი დადგა, მაშინვე დაინახა ბოლოში, კუთხეში მიდგმულ ხის ტახტზე ჩამომჯდარი ბელა. ფეხები აეკეცა, ხელები შემოეხვია და თავი მუხლებში ჩაერგო.

მელანქოლიკი 11 (დასასრული)

თორნიკე ხელებს შლის და მზადაა ხმამაღლა იყვიროს, რომ ბედნიერია. ამას უთქმელადაც ვატყობ. -ბედნიერი ხარ! -ბედნიერი ვარ!

ეტლი 3

დღეები წამის უსწრაფესად გადიოდა,იმ უბედურ დღეებს როდი გავდა რომლებიც მიიზლაზნებოდნენ და წინ არაფერს მახვედრებდნენ.ყველაფერი შეიცვალა როგორც ზღაპარში.დანიმ ყველა ჩემი ოჯახის წევრი დაახლოვა ახლა ჩემი მშობლები მხოლოდ სამსახურით კი არა შვილებიდაც

გარდაქმნა 10

გვიან გაახსენდა პატარა კოლოფი ნიამ ხელში სწრაფად რომ შეაჩეჩა, ფრთხილად გასნა და ძალიან პატარა, ვარდისფერი წინდების დანახვისად ჯერ გაეცინა, მერე უკვე ჩაძინებულ ნიას გადახედა და პირველად იგრძნო რაღაც აუხსნელი, შეუდარებელი რამ , რომელსაც სახელი ვერ

გატაცება. თავი 7.

ჯანდაბა! საკუთარ ბედს ვიწყევლი! გაქცევა მინდოდა? არაფერი გამოვიდა. სიკვდილი მინდოდა? არაფერი გამოვიდა. რაც არ უნდა მინდოდეს, არაფერი გამოდის. ეს მაგიჟებს!..-როგორც ხედავთ მოვიყვანე.-თქვა პოლიციელმა და მანქანასთან ერთად დავდექით წრეზე,ხელით

ნაკვალევი (5-6 თავი)

მეხუთე თავი რამდენიმე დღეში სალომე წავიდა ბებიასთან დასასვენებლად და დაიწყო ჩემი წამებაც. ვერ ვისვენებდი, ვშფოთავდი. ჩემი დაძაბულობა ბოლოს მამუკამაც კი შეამჩია. - რა გჭირს, შე-ჩემა აღარ იტყვი? - გაბრაზდა ის, როცა კარგა ხნის საუბრის შემდეგ შეამჩია,