აფერისტია ბედნიერება (1)

ხანდახან ვფიქრობ, რა უცებ შეიძლება, ამ ქვეყანაზე იცინო და ასევე რა უცებ შიძლება, იტირო. თითქოს ურთულეს რამეს წარმოადგენს მარადიული ბედნიერება. ბედნიერებას ყოველთვის პატარა, უპაწაწინეს წვრილმანებში ვხედავდი და დღესაც ასეა როგორც ადრე. არასდროს ყოფილა

ჩამკიდე ხელი (3)

-ერთი მაგათი დედაც...ამოიბურტყუნა და გვერდი იცვალა. -ასე არა?...თავისთვის ჩაილაპარაკა ლიკამ და ხმამაღლა დაიძახა ჩაპას სახელი.ძაღლიც წამში საწოლზე იყო შემხტარი და გაოცებულ ანის სახელს საყვარლად ულოკავდა.მის უკან კი ლიკა კისკისებდა,და

სასახლე დაბურულ ტყეში 9

_სისულელეს ნუ მელაპარაკები და სახლში დაბრუნდი. -ხმა გაიმკაცრა მან. _იქ ჩემი ადგილი არაა, არ შემიძლია გიყურო როცა ასეთი თვალები გაქვს და ამის მიზეზი მე ვარ. თითქოს უცრემლოდ ტირიხარ. არ შემიძლია ამის ყურება, გამიშვი!-კვლავ გაიბრძოლა ელენმა და ხელი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 21)

სახეზე ჩამოშლილი თმა გადავიწია, ისევ შევხედე და გამეღიმა. უკან ორი ნაბიჯი გადმოვდგი და სახლიდან გასასვლელი კარისკენ გავემართე. არ ვიცი რა დამემართა, საიდან მომეცა ამხელა გამბედაობა. დავკარგე ყველანაირი გრძნობა და ემოცია. ვერაფერს ვგრძნობდი, როცა

ვინ იყო ქეთა დოლიძე ალექსანდრე ამაშუკელი რომ არ შეყვარებოდა?!(ნაწილი1)

ხანდახან რა რთულია საყვარელი ადამიანის დაკარგვა...მიდიან ადამიანები ჩვენი ცხოვრებიდან და მოდის ტკივილი...ტკივილი რომელიც შინაგანად განადგურებს შინაგანად გვსპობს მაგრამ მთავარი იცით რაარის? გადაიკრა სახეზე ყალბი ღიმილი მოაჩვენო თავიყველას ისე თითქოს

არაკაცებო, გეძლევათ შანსი.. (4)

-ვიცი, ვიცი.. მაგრამ მიზეზი მაინტერესებს.. რატომ , რატომ? რაიმე დავაშავე?! ცუდი ვარ? -არ ხარ ცუდი, ძალიან კარგი ხარ. თვითონაა საშინელი. ამოშალე ის ორი თვე შენი ცხოვრებიდან. ვიცი, რთული იქნება, მაგრამ უნდა შეძლო გესმის? თუ რაიმე დაგჭირდეს შენს

მექალთანე თავი 7

- განუმეორებელი მყავხარ, მიყვარხარ და გაღმერთებ (ის უბრალოდ გაინაბა და მეფერებოდა, იმდენად სასიამოვნო იყო ეს წუთები ენით ვერ გადმოვცემ, ჩემი თითოეული მოძრაობა ფრთხილი და ნაზი იყო, ეს ქალი მაგიჟებდა ისე მიყვარდა, მას ისე ვექცეოდი თითქოს ფაიფურის იყო

ფერადი დღიურები (V თავი)

ისევ სახურავზე ზის და ფიქრებშია ჩამალული, გავიდა ერთი თვე, ერთი ტანჯული თვე, უძილო ღამეები, ჩალურჯებული თვალები და სულისამატკიებელი მონატრება, გავიდა თვე, მაგრამ ბარბარა არ გამოჩენილა, ბევრჯერ შეუარა სახლში მაგრამ არ იყო, მის მეგობრებსაც შორიდან

შემთხვევითობა არ არსებობს (5)

ჩაწყდა. ეს პირველი ღამე იყო, რომელსაც გეგას გარეშე ატარებდა. მისი ნომერიც არ იცოდა, რადგან გეგას ერთი წამითაც არ მოშორებია. ფეხზე წამოდგა და მისი ოთახისკენ აიღო გეზი. ძლივს მოძრაობდა. ნელ-ნელა გაჰყვა კედელს და მის ოთახამდეც მიაღწია. კარის სახელური

წყევლა 12 (ახალი მე)

ცოტას გავერთობი გაიფიქრა ენჯიმ და გვერდით ჩაუქროლა.ბიჭი გაჩერდა და სტვენა შეწყვიტა რომელიც ამ ამინდას სულ არ უხდებოდა.შემდეგ მიმოიხედა აქ არაფერიოა და გზა განაგრძო.გვერდით კიდევ რაღაცამ ჩაუქროლა და ისევ გაჩერდა მერე თქვა უფრო თავის დასაწყნარებლად