სასახლე დაბურულ ტყეში 1

ნაზი, ფერმკრთალი სხეული მწვანე მდელოზე ესვენა და მისი წითელი კაბა, რომლის ზურგი ღრმად ამოჭრილიყო, უფრო მიმზიდველს ხდიდა თოვლივით თეთრ კანს. მზის სხივებმა მომენტალურად გაიბრწყინეს მის თმაზე და მანაც გაუაზრებლად გადადგა წინ ერთი ნაბიჯი, მაგრამ ისევ

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 15)

2 საათში უკვე საავადმყოფოში ვიყავით. საკაცით დაატარებდნენ თიკოს აქეთ-იქით. ანალიზებიც გაუკეთეს და ტომოგრაფიაც გადაუღეს. პასუხები მეორე დღეს, დილით იქნებოდა, მანამდე კი თიკოს ერთი დღით დარჩენა შესთავაზეს, მაინც აქ იყოს უკეთესი იქნებაო, მაგრამ უარი

შეჩვევა თუ სიყვარული?! 2

თიკა გაუნძრევლად იჯდა და მასწავლებელს თვალს არ აშორებდა -ნუ ხარ დაძაბული, მოეშვი კიარ შეგჭამ (გვერდიდან მოესმა ნაცნობი ხმა, მაგრამ ყურადღება არ მიუქცევია) გაკვეთილი თითქოს გაიწელა და ბოლოსდაბოლოს დაირეკა ზარი, მასწავლებელმა საკლასო ოთახი დატოვა და

ვ/ე (ნაწ2)(3)

გავიდა თუ არა ვატო, ელენე სავარძელში მოწყვეტით დაჯდა. ჯერ კიდევ სიზმარში ეგონა თავი. რამდნეჯერ უფიქრია ამ მომენტზე, როდესაც ვატოს ნახავდა და გაიგებდა ყველაფრის პასუხს, მაგრამ ამ შეხვედრამ ვერაფერზე პასუხი ვერ მოუტანა გარდა იმისა, რომ გაიგო ვატოს

ეს გოგო ჩემი ცოლი გახდება 7 თავი.

- ვკვდები (ამის თქმა იყო და ცრემლები გადმოსცვივდა, პირველი რაც ვიფიქრე, ის იყო რომ უნდა ჩავხუტებოდი, მაგრამ გაქვავებული ვიდექი, მეგონა მიწა გამომაცალეს, მდუღარე წყალი გადამასხეს, მუცელში რაღაც საშინლად ამეწვა და როგორც იქნა ჩავეხუტე. როგორ მინდოდა

ბედნიერება გაზიარებით (42)

ის იყო, გვანცა დაჯდომას აპირებდა, რომ მზერა რესტორნის შემოსასვლელი კარისკენ მიეყინა. სახეზე ფერი დაეკარგა. გაფითრდა. რესტორანში ქეთი შემოვიდა. გვერდით ჭაღარაშეპარული მამაკაცი მოყვებოდა. ქერა ნაცრისფერ ქურქში გახვეულიყო და რაღაცაზე გულიანად

InkeD #13

ირგვლივ ყველაფერი ნისლში იყო გახვეული. გარშემო ვიყურებოდი და საერთოდ ვერაფერს ვხედავდი.სიცივეს ვგრძნობდი მთელ სხეულში. მიწაზე ვიყავი გართხმული და ძაძით შემოსული.სულ სველი. თვალებიდან ნიაღვრად მომდიოდა ცრემლები და მე მიზეზსაც კი ვერ ვხვდებოდი.

i want to you love me - ანუ მინდა გიყვარდე (2)

როგორც კი თვალები გაახილა მიხვდა რომ თავის ოთახში არ იყო. თეთრ კედლებს თვალი მოავლო და შეშინებული წამოხტა ლოგინიდან. როგროც კი დივანზე ჩაძნებული დედა დაინახა ამოისუნთქა მერე ისევ მოავლო თვალი ოთახს და მიხვდა რომ ეს საავადმყოფოს ერთ-ერთი ოთახი იყო.

სიკვდილშიც არის რაღაც კარგი (სრულად)

გახსოვდეთ, რომ გმირები სიცოცხლეშივე არ ხდებიან. გმირობა ისეთი რამეა, რომ მხოლოდ ბრძოლის ველზე სიკვდილს მოაქვს. გამიგეთ, ეს გზა ჩემი არჩეული იყო, მაგრამ შედეგი ნამდვილად არა, თუმცა ვიცოდი რაც მელოდა. არც რამის შეცვლა შემიძლია, უკვე დროა.

ანგელოზი თუ დემონი

2005წ 10 მარტი მოკლულია ახალგაზდა გოგო ამჯერად მეძავი ერთი და იგივე ხელწერაა გარდაცვლილს ერტი ჩრილობა აქვს კისერზე გაემზადე სტივ პანსიონატში მივდივართ გამარჯობათ დედაო ლუს მე ინსპექტორი ჯეიკი ვარ რამოდენიმე კითხვა მაქვს თქვენთან გისმენთ რამდენი