ბედნიერება გაზიარებით (40)

ყველას ნერვიულობა ეწერა სახეზე და ახალი ადამიანის მოლოდინი. _ნეტავ როგორია? გოგოა თუ ბიჭი? აჰ, როდის დაიბადება, როდის ავიყვან ხელში, - ბუტბუტებდა გვანცა და ნერვიულობისგან ლამის თითები დაიმტვრია.

ჩემი ! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (3)

-აუუუ იცი რააა ? ძაანმიყვარხარ -აჰაჰა მეც ძაან მიყვარხარ ხო იცი -ხოო ვიციი .... -აუუუ მალე მთავრდებააა.... და მერე.. -სამი თვე ვეღარ შევხვდებით ხო ? -არა გოგო ხო გავგიჟდი უშენოდ -ოჰ ... გაგიჟდება ბიჭი -კაი ღადაოობ ? შენ არმოგენატრები ხო შე

"ს ა მ ი ზ ნ ე"!-5

თანახმა ვარ! ვთქვი და სისუსტე ვიგრძენი მუხლებში,ძალა აღარ მქონდა და...გონება დავკარგე გონს რომ მოვედი, დევიდის ოთახში მის საწოლში მეძინა, თვალი გავახილე და იქვე ტუმბოზე დადებულ საათს გავხედე უკვე 12საათი იყო.რამდენიხანი მძინებია ვთქვი და საწოლიდან

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (დასასრული)

მივეპარე ჩუმად ზურგიდან, მოზღვავებული ემოციები დავაკავე, სამი ნაბიჯის დაშორებით გავჩერდი და მისთვის სრულიად მოულოდნელად დავიწყე საუბარი, რადგან მინდოდა ამ გაუგებრობისთვის ბოლოს და ბოლოს მომეღო ბოლო და ჩემი გრძნობები, რომლებიც მტანჯავდა

ღამის ზმანება (11 ნაწილი)

დილით ისევ დემეს მკლავებში გავიღვიძე. ვერ წარმოიდგენთ როგორი სასიამოვნო შეგრძნება იყო... მისი სასიამოვნო სურნელით ვიყავი გარემოცული და ისეთ სიმყუდროვეს ვგრძნობდი სახლში რომ არ მიგრძვნია... ჩემი თხელი თითები მის თმებში შევაცურე და თამაში დავიწყე.

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 11 )

რაღაც დრო ასე გატრუნული იყო მის მკლავებში,მერე ფრთხილად აიხედა მაღლა,საშინლად აინტერესებდა ამ სიახლოვემ გამოიწვია თუ არა მასშიც იგივე ქიმია და მღელვარება,როგორც მას დაემართა.უჩას ვნებით ამღვრეულ სიყვარულით მოციმციმე თვალებს წააწყდა,რომელიც დაჟინებით

ცხოვრების თეორია 3

ქრისტინემ ცივად უშვა ხელები. იგრძნო გეგასგან წამოსული უნდობლობა. ისევ შემოუტია სინანულმა, თანაც უფრო ძლიერად, ვიდრე ადრე. არ უნდოდა აქ, ხმამაღლა ეღრიალა, თუმცა ტკივილის სულში ჩახრჩობაც არ შეეძლო. სააბაზანოში უნდა შევარდნილიყო და გული მოეოხებინა.

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (6)

ასეთი სილამაზე არსად მენახა, ყველაფერი გასაოცარი იყო, წარმოიდგინეთ ორსართულიანი ხის სახლი, რომლის გარშემოც ულამაზესი ბუნებაა, თავი ზღაპარში მეგონა, სოფლის ხსენებაზე ყოველთვის უბრალოებას ვგრძნობდი არვიცი ეს სოფელია

ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 7

-აქ ვარ პაწუ და აღარასდროს მიგატოვებ-ვიგრძენი ძალა მეცლებოდა,ნიკა ახლოს მოვიდა და მომეხვია,გული გამიჩერდა,ხმის ამოღების თავი არ მქონდა,ცრემლები თავისით მოდიოდნენ.რამდენ ხანს ველოდი ამას,რამდენი ტკივილიანი ღამე გამითემებია,როგორ მაკლდა,როგორ

ვაკანსია სიყვარულით (5)

მოსაღამოვდა, ერეკლეს მოლოდინში ვერანდაზე შემომაღამდა. თავი ვერანდის კიდეზე ჩამოვდე და ფიქრებში გადავეშვი. მზიანი,თბილი ამინდიდან,საღამოსპირს,ცის კიდეზე მხოლოდ მზის მეოთხედიღა მოსჩანდა.პატარაობაში ყოველთვის მჯეროდა რომ, თუ მზის