ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 16 )

-კეთილი,23 წელი შენს სახლში ვიცხოვრე ,როგორც მონამ და არარაობამ და არასოდეს გესმის?არასოდეს გიკითხავს არც შენ და არც ჩემს ძმებს როგორ ვიყავი?რა მინდოდა?რა მტკიოდა?მციოდა თუ მშიოდა?და ახლა ზუსტად 65 დღეა არ გინახივარ,რაც სახლიდან წამოვედი არც შენ და

უზომოდ შეყვარებული(6)

მეორე დილით კარგ ხასიათზე გამეღვიძა ბარბარეს ჯერ კიდევ ეძინა რამაც ძალიან გამაკვრივა ისიც გამიკვირდა უფროსი რომ არ შემოვიდა გასაღვიძებლად საათს დავხედე და თვალები შუბლზე ამივიდა ჯერ მხოლოდ ექვსი საათი იყო დავწექი ვიფიქრე დამეძინება

ჩემი! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (8)

მაგრამ მოეხვია სანდრო და ნიცა სახლში წავიდა. სახლში მისულს დედა ეჩხუბა ამდენხანს რატო დააგვიანეო და დაემუქრა რომ სკოლიდან გადაიყვანდა . ნიცამ ბევრი იტირა და ბოლოს დაითანხმა დედამისი რომ სკოლიდან არ გადაეყვანათ იცოდა თუ სკოლას

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 11

თავი ზემოთ წამოვწიე და ჩვენ მანქანასთან გაჩერებულ მანქანას გავხედე, შავი ტოიოტას ჯიპი იყო, გაკვირვებულმა გავხედე ნატას და მერე ისევ ჯიპს, ცოტახანში კარი გაიღო და გადმოვიდა ბიჭი ასე 35 წლის, ბიჭი არა კაცი დაცემა, ხმამაღლად შემეძლო მეთქვა მაგრამ ახლა

წყევლა 5 (სამეფოების ისტორია)

-ეს იყო საუკუნის აჯანყება ასეთი არასდროს მომხდარა ბინძურსისხლიანები გავიძულებდნენ რაც არ უნდა მომხდარიყო გაგვეყიდა მეფე და გვეღალატა თუმცა ამას არცერთი წმინდა სისხლიან არ გააკეთებდა ამიტომ ნახევრადმუქსისხლიანებს მოგვაკითხეს.

ჩემი ცხოვრება

ეს არის ისტორის დასაწყისი არვიცი როგორი გამოდის ან ვინმეს მოეწონება თუ არა ამის წაკითხვის შემდეგ თუ იქნება 2-3 ადამიანი მაინც რომლებსაც დაინტერესებთ ამის გაგრძელება მე გავნაგრძობ წერას,რაც შეეხება მოკლე აღწერას სალამი მე ლეონარდო მქვია მე მოგიყვებით

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(15თავი)

-აპა ნიკა ძმაო, ამ ჭიქით შენს გამოჯანმრთელებას გაუმარჯოს.-მადლობა გიგა, გაუმარჯოს, ეეე ინა რას აკეთებ?-რასქვია რას ვაკეთებ? ექიმმა თქვა რომ ერთი თვე დალევა არ შეიძლება შენთვის, თორე წამლები ძალას დაკარგავს. ასე რომ შენი ხმა არ გავიგო. აი ეს შეგიძლი

მაჩუქე სიყვარული (17)

თვითონაც გონს რომ მოეგო უცებ წამოხტა და პერანგი შეისწორა. -მაპატიე თავი ვეღარ შევიკავე, ხელი კეფაზე მოისვა და ჩემს გვერდით ჩამოჯდა -არაუშავს, მეც მაპატიე , ყელზე ვაკოცე და რადგან სირცხვილის გრძნობა სადღაც გადაკარგულიყო

წვიმები. თავი 1

ამ საღამოსაც,როგორც გუშინ ან გუშინწინ, ან თუნდაც იმის წინ ისევ წვიმს... „რა შეცვალა დღევანდელმა დღემ? არაფერი. კიდევ ერთხელ ჩავიცვით და გავიხადეთ ტანსაცმელი, ტკივილები კი ზედ გვახმება, ვერ შევიხსენით მაჯებზე,ყელზე... დავდივარ ქუჩაში და ვფიქრობ:

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 18)

- დაწყევლილი იყოს ეს დღე! ფუ ამის დედა შე**ცი, მარიამის დაბადებისდღე მაინც არ იყოს. - ზურა დაწყნარდი, მოევლება. - მე ვიყო სი*რი თუ ეგ ცოლად მოვიყვანო!! მაცადოს მაგან - თავი დაანებე რა.. - აწყანრებდა ლაშა - გამასულელა ხვდები? გამასულელა!