პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 6)

ორშაბათ დილით მაღვიძარამ ისევ შვიდის ნახევარზე გამაღვიძა. ლუკას სიტყვები სულ თავში მიტრიალებდა, მისი შეშლილი სახე, მისი მუქარა ყურთასმენას მიქვეითებდა. დილით არაფერი მიჭამია, შიმშილის გრძნობა დაქვეითებული მქონდა, ამდენი სტრესისგან მხოლოდ

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 1

თვითმფრინავი როგორც იქნა დაეშვა ხმელეთზე და მეც მომიწია ჩამოსვლა, 9 წლის მერე პირველად ჩამოვედი საქართველოში, ისეთი უცხო მეჩვენა ყველაფერი, თან დაბადების დღე მქონდა და ჩემს თავს სურპრიზი გავუკეთე, მონატრებულ ხალხს ვნახავდი, ყველაზე დიდი სურპრიზი

სამუდამოდ ჩემში დარჩები (1თავი)

-ინა დღეს საღამოს რის ჩაცმას აპირებ?-არვიცი ლიკა. ჯერ ვერ გადავწყვიტე. შენ რას იცვამ?-მე ახალი კაბა ვიყიდე შავი, თან მაღლებს ვიცვამ და თმები უნდა დავიხვიო.-მე მგონი ახალ ლურჯ კაბას ჩავიცვამ, მაღლებს და თმები ჯერ ვერ გადავწყვიტე როგორ გავიკეთო.-შენც

იყავი აზარტული! 7

ადგილზე მივეყინე, როცა ნაცნობი სახელი მომესმმა. -გოგო, ერეკლე დადიანი გუშინ ჩემთან იყო...-აღფრთოვანებული ნატუკა ხელებით ლაპარაკობდა და ლენკასთან ერთად ხმამაღლა კისკისებდა. -ღადაობ? არ მჯერა...-გაოგნებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა ლენკას და უფრო ახლოს

გზა რომელიც შენამდე მოდის (4)

-კარგი-გავაცილე ლუკა და ნატუკას მივუწექი. რა ძილი, რის ძილი. ვფიქრობდი. ძილი არც კი მომეკარა. ავდექი და წიგნის კითხვა დავიწყე. მე ხო ბედი არ მაქვს აქაც მთავარ გმირს კახა ერქვა. წავედი და ისევ კომპიუტერი ჩავრთე. რამე მშვიდი მჭირდებოდა. ამასობაში უკვე

მე მაპატიე...დავაშავე,რომ შემიყვარდი! [ნ.წ I]

საშუალო ფენის წარმომადგენლები არიან. დედა პატარა ანასტასიას მშობიარობას გადაჰყვა.2წლის განმავლობაში საშინელი დეპრესია ჰქონდა.ყველაზე მძიმედ გადასატანი იყო ნიკასთვის ეს ყველაფერი. მითუმეტეს,რომ ახალ სკოლაშიც გადადიოდა.დედის გარდაცვალების შემდეგ

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-6

სამი ჭიქა ყავა მოვამზადე და სამივეში დასაძინებელი აბები ჩავყარე, ისეთი დოზის, რომმეორე დილამდე დაეძინათ. გარეთ გავედი და ის ორი ახმახი დავინახე. - ბიჭებო ყავა მოგიტანეთ,დალიეთ გამოგაფხიზლებთ ყავა გამომართვეს, ეს ორი ახმახი მოვიშორე, ახლა

უსახელო (თავი 2)

მეორე დილით ადრე ავდექი, მაგრამ არ ვიცი რატომ. დედა სამსაურში იყო უკვე წასული. საუზმედ ჩაი და ნუთელიანი პური მოიმზადე როორც ყოველთვის რადგან ბევრი ''ჩალიჩი'' არ სჭირდება. შემდეგ ლეპტოპი გავხსნი და სამსახურის ძებნა დავიწყე. სიმართლე გითხრათ ჩემი

სკოლა ბავშვების წესებით (32)

შორენა თამუნას პალატას მიუახლოვდა. ექთანი გაძალიანდა თუმცა ქალმა თავისებური მკაცრი სახით გადახედა და იმ წამსვე დაუთმო გზა. იმდენი ექიმი ესია თავზე ძლივს გაარჩია გაფითრებული ნათესავი.

მწერლის ღამეები(თავი4)

ის-ის იყო უკან აპირებდა სებრუნებას,როცა რაღაც უცნაური ხმა მოესმა.“აქ ვინ უნდა იყოს?“-უკან დააპირა შებრუნება,მაგრამ ხმა ისევ განმეორდა. -თადარიგი დაგიჭერია..