დამჭკნარი იასამანი (3 თავი)

-მაპატიე, ხელი რომ შეგიშალე ჩემი უნაკლო ნაკვთების თვალიერებაში. -თქვა ჩახრეწილი ხმით და ტუჩის კუთხე ჩატეხა. ახლა კიდევ უფრო შემრცხვა და აღარ ვიცოდი, სად გავმძრალიყავი. ვინატრე, მიწა გამსკდომოდა და შიგ ჩავეტანე, ვიდრე ახლა მის წინ ვმჯდარიყავი.

ღამის ზმანება (7 ნაწილი - დასასრული)

-მმმმ... - ამოიზმუვლა და ისევ ჩამეხუტა. მოიცა, მოიცა... საცვლებისამარა რატომ ვიწექი? კარგად მახსოვს, რომ ტანზე არ გამიხდია... ოხხ დემეე... დენდარტყმულივით მოვშორდი მის შიშველ სხეულს და თვალებგაფართოებულმა ავათვალიერე.

ბაიკერი ლინდა X

-ლინდა სად იყავი ამმდენ ხანს? სახლში მისულს გარეთ დახვდა ნიკსონი.-არაფერი ცოტათი გავისეირნე.-გაისეირნე? იცი როგორ ვინერვიულე გოგო ? საჭესთან ვერ ვჯდები ხელი მტკივა და შენ სადღაც დაბოდიალებ.-ნიკსონ გეყოფა რა.-დაჩისთან ერთად იყავი ხო ?-რა დაჩისთან

საშიში გრძნობა (2)

-ეს პროექტი ურიგო არ უნდა იყოს იმ შემთხვევაში თუ უცხოურ ინვესტიციებსაც გააცნობთ ჩანაფიქრს.-ბატონო აჩიკო,თქვენ თვლით,რომ შესაძლებელია საზგვარგარეთ ამან დაინტერესება მოიპოვოს?-დიახ ლევან, გირჩევთ გარისკოთ._ელენე ჩემი საქაღალდე გადმომაწოდე-მოკლედ დიდი

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეექვსე“

გაბრაზებული შევარდა სახლში და დემეტრეს კაბინეტისკენ აიღო გეზი.კარი ფეხით გააღო და ძმას თავს დააცხრა გაშმაგებით. -რა მოგივიდა,ამის დედაც-აღრიალდა დემეტრე,როდესაც ძმამ საქაღალდეები დაასველა

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (ნაწილი 6)

ორშაბათ დილით მაღვიძარამ ისევ შვიდის ნახევარზე გამაღვიძა. ლუკას სიტყვები სულ თავში მიტრიალებდა, მისი შეშლილი სახე, მისი მუქარა ყურთასმენას მიქვეითებდა. დილით არაფერი მიჭამია, შიმშილის გრძნობა დაქვეითებული მქონდა, ამდენი სტრესისგან მხოლოდ

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 1

თვითმფრინავი როგორც იქნა დაეშვა ხმელეთზე და მეც მომიწია ჩამოსვლა, 9 წლის მერე პირველად ჩამოვედი საქართველოში, ისეთი უცხო მეჩვენა ყველაფერი, თან დაბადების დღე მქონდა და ჩემს თავს სურპრიზი გავუკეთე, მონატრებულ ხალხს ვნახავდი, ყველაზე დიდი სურპრიზი

სამუდამოდ ჩემში დარჩები (1თავი)

-ინა დღეს საღამოს რის ჩაცმას აპირებ?-არვიცი ლიკა. ჯერ ვერ გადავწყვიტე. შენ რას იცვამ?-მე ახალი კაბა ვიყიდე შავი, თან მაღლებს ვიცვამ და თმები უნდა დავიხვიო.-მე მგონი ახალ ლურჯ კაბას ჩავიცვამ, მაღლებს და თმები ჯერ ვერ გადავწყვიტე როგორ გავიკეთო.-შენც

იყავი აზარტული! 7

ადგილზე მივეყინე, როცა ნაცნობი სახელი მომესმმა. -გოგო, ერეკლე დადიანი გუშინ ჩემთან იყო...-აღფრთოვანებული ნატუკა ხელებით ლაპარაკობდა და ლენკასთან ერთად ხმამაღლა კისკისებდა. -ღადაობ? არ მჯერა...-გაოგნებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა ლენკას და უფრო ახლოს

გზა რომელიც შენამდე მოდის (4)

-კარგი-გავაცილე ლუკა და ნატუკას მივუწექი. რა ძილი, რის ძილი. ვფიქრობდი. ძილი არც კი მომეკარა. ავდექი და წიგნის კითხვა დავიწყე. მე ხო ბედი არ მაქვს აქაც მთავარ გმირს კახა ერქვა. წავედი და ისევ კომპიუტერი ჩავრთე. რამე მშვიდი მჭირდებოდა. ამასობაში უკვე