სამუდამოდ ჩემში დარჩები (1თავი)

-ინა დღეს საღამოს რის ჩაცმას აპირებ?-არვიცი ლიკა. ჯერ ვერ გადავწყვიტე. შენ რას იცვამ?-მე ახალი კაბა ვიყიდე შავი, თან მაღლებს ვიცვამ და თმები უნდა დავიხვიო.-მე მგონი ახალ ლურჯ კაბას ჩავიცვამ, მაღლებს და თმები ჯერ ვერ გადავწყვიტე როგორ გავიკეთო.-შენც

იყავი აზარტული! 7

ადგილზე მივეყინე, როცა ნაცნობი სახელი მომესმმა. -გოგო, ერეკლე დადიანი გუშინ ჩემთან იყო...-აღფრთოვანებული ნატუკა ხელებით ლაპარაკობდა და ლენკასთან ერთად ხმამაღლა კისკისებდა. -ღადაობ? არ მჯერა...-გაოგნებისგან თვალები შუბლზე აუვიდა ლენკას და უფრო ახლოს

გზა რომელიც შენამდე მოდის (4)

-კარგი-გავაცილე ლუკა და ნატუკას მივუწექი. რა ძილი, რის ძილი. ვფიქრობდი. ძილი არც კი მომეკარა. ავდექი და წიგნის კითხვა დავიწყე. მე ხო ბედი არ მაქვს აქაც მთავარ გმირს კახა ერქვა. წავედი და ისევ კომპიუტერი ჩავრთე. რამე მშვიდი მჭირდებოდა. ამასობაში უკვე

მე მაპატიე...დავაშავე,რომ შემიყვარდი! [ნ.წ I]

საშუალო ფენის წარმომადგენლები არიან. დედა პატარა ანასტასიას მშობიარობას გადაჰყვა.2წლის განმავლობაში საშინელი დეპრესია ჰქონდა.ყველაზე მძიმედ გადასატანი იყო ნიკასთვის ეს ყველაფერი. მითუმეტეს,რომ ახალ სკოლაშიც გადადიოდა.დედის გარდაცვალების შემდეგ

სხვისი ცოლის მესაკუთრე-6

სამი ჭიქა ყავა მოვამზადე და სამივეში დასაძინებელი აბები ჩავყარე, ისეთი დოზის, რომმეორე დილამდე დაეძინათ. გარეთ გავედი და ის ორი ახმახი დავინახე. - ბიჭებო ყავა მოგიტანეთ,დალიეთ გამოგაფხიზლებთ ყავა გამომართვეს, ეს ორი ახმახი მოვიშორე, ახლა

უსახელო (თავი 2)

მეორე დილით ადრე ავდექი, მაგრამ არ ვიცი რატომ. დედა სამსაურში იყო უკვე წასული. საუზმედ ჩაი და ნუთელიანი პური მოიმზადე როორც ყოველთვის რადგან ბევრი ''ჩალიჩი'' არ სჭირდება. შემდეგ ლეპტოპი გავხსნი და სამსახურის ძებნა დავიწყე. სიმართლე გითხრათ ჩემი

სკოლა ბავშვების წესებით (32)

შორენა თამუნას პალატას მიუახლოვდა. ექთანი გაძალიანდა თუმცა ქალმა თავისებური მკაცრი სახით გადახედა და იმ წამსვე დაუთმო გზა. იმდენი ექიმი ესია თავზე ძლივს გაარჩია გაფითრებული ნათესავი.

მწერლის ღამეები(თავი4)

ის-ის იყო უკან აპირებდა სებრუნებას,როცა რაღაც უცნაური ხმა მოესმა.“აქ ვინ უნდა იყოს?“-უკან დააპირა შებრუნება,მაგრამ ხმა ისევ განმეორდა. -თადარიგი დაგიჭერია..

მაჩუქე სიყვარული (1)

ბუნდოვნად საავადმყოფოს პალატა ამოვიცანი ნანახში, მერე კაგად გახელილს მამაკაცმა დამიჩრდილა ისევ თვალები -ბრალად გედებათ თქვენი მეუღლის გუგა მეტრეველის მოკვლა ! დასჭექა მისმა სიტყვებმა და კიდევ ერთხელ დამებინდა გონება..

ჩემი ჯარისკაცი

მზიანი დილა გათენდა, გაზაფულის სურნელს გაებრუებინა გარემო. ჩიტები ხმაურით იკლებდნენ კარ-მიდამოს. რა უნდა მომხდარიყო ისეთი ამ მშვენიერ დილას, რომ კაცის განწყობა გაეფუჭებინა.