ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეხუთე)

წელსზემოთ შიშველი იყო, ტატუებით დაფარული მარჯვენა ხელი ლოყის ქვეშ ჰქონდა ამოდებული და მშვიდად ფშვინავდა, ერთხანს თვალი ვერ მოაშორა, -რა ლამაზია, როგორ შეიძლება ადამიანი ასეთი სრულყოფილი იყოს, სრულყოფილი, ნახევრადშიშველი და თანაც ჩემს გვერდით

სათაურის გარეშე 9

-ბატონო ფრანკ, თავლაში გელოდებიან - ბიბლიოთეკისკენ მიმავალ გზაზე რუთი შემოგხვდა. -რუთ, ახლა არ მცალია. ცოტა მოგვიანებით შემახსენე - რბილი და საინტერესო ტონი უეცრად ისევ მკაცრ ტონად აქცია ფრანკმა. -მგონი სასწრაფოაო - არ ეშვებოდა რუთი.

სათაურის გარეშე 8

ზღაპრების მსგავსად დადიოდა ხმები, რომ სხვადასხვა მთებში ათი ასეთი სასახლეა აშენებული და თითოეული რაღაც, ძალიან განსაკუთრებულ და მისტიკურ ძალას ფლობს. ამბობენ, რომ ასეთ სასახლეებში ხშირია მოჩვენებები და ავი სულები. ასეთი ისტორიების არასოდეს მჯეროდა,

გზაჯვარედინი {თავი 13}

-არ მაქვს?-ირონიულად გაიღიმა.-ნუ მომაკვლევინებ ნურავის ორჯონიკიძე. -შეგიძლია გელოვანო! -სესილიაა.-დაუბღვირა.

ჩემი, ბავშვობის სიყვარული 8

- გთხოვ, სანამ არ მივალთ არაფერი მითხრა. შემდეგ კი, გპირდები შენს ყველა კითხვას ვუპასუხებ. - ერთხანს ვიყოყმანე, მაგრამ მერე, მაინც ჩავჯექი მანქანაში და მასთან ერთად წავედი. არ მახსოვს, რაზე ვფიქრობდი. ან ვფიქრობდი თუ არა საერთოდ.

სიყვარული გრძნობების გარეშე 27 თავი

ქეთი აწყლიანებული, ჩამქრალი, ცისფერი სფეროებით მიაჩერდა სახე წაშლილ კაცს და მის თვალებში დანახულმა უზომო და უსაზღვრო

მეორე (დასასრული)

„გარეთ ქარი ზღაპარს ყვება და დევები მთებში წვანან ჩემს თოჯინას ეძინება ნა-ნა შვილო, ნა-ნი-ნა-ნა ... იავნანა ვარდოვნა-ნა იავნანა ნა-ნი-ნა დაიძინე გენაცვალე შენ, ჩემო პაწაწინა ...“

სათაურის გარეშე 7

ჩემსა და ჯოს შორის გაჩენილ უხერხულობას ჩემი ნამიანი სხეული ამძლავრებდა. მხრებზე დაფენილი შავი თმები კი ქვრივობას ძალიან უხდებოდა. -ჯო - ჩუმად ჩავილაპარაკე და მისკენ მივიწიე - უნდა ვილაპარაკოთ.

ყველაფერი ჩემს შესახებ (თავი მეოთხე)

მაღალი იყო, სპორტული აღნაგობის, შავი აჩეჩილი თმით, რომელიც შუბლზე ჰქონდა ჩამოყრილი და საოცრად უხდებოდა მის მუქ ლურჯ თვალებს და დახვეწილ ნაკვთებს, რაღაცაზე გულიანად იცინოდა და უნაკლო თეთრ კბილებს აჩენდა, - ღმერთო ჩემო როგორი სექსუალურია, გაიფიქრა და

***

იმ დღეს-გათენებამდე, კოტიკოს და თემურიეს ხმა არ აძინებდა ვერას. ხან მათი გინება უფრთხობდა ხალხს ძილს, ხან მათი შაშვის გალობა და ყვავის ჩხავილი..